Bir okul sabahı daha alarmımın sesi ile güzel uykumdan sıyrıldım. Ne zaman tatil olacaktı okullar bıktım resmen. Söylene söylene Banyoda ki işlerimi halledip aşağı indim, anneme öpücüklerimi yolladim, ağzıma bir tane pişi attım "anne ben çıkıyorum ve seni seviyorum görüşürüz" diyerek kapıyı yavaş bir şekilde kapattım. Kapının önünde beni bekleyen şoförüme selam verip arabaya bindim. O da bindi ve yola çıktık.
Zengin olmayı severim kim sevmezdi ki ama bu zenginliğimi kimsenin gözlerine gözlerine sokmaz, parayı yüzlerine çarpmazdım. Her ne kadar öyle olsam da yerimi konumumu da bilirim tabi ki, şoförüm kapımı açtı. Kısa çaplı bir bakışma geçti okul ile aramızda daha fazla dangalak gibi beklemeyip okulun bahçesine doğru yürümeye başladım. Aynı zamanda Yoongiyi arıyordum. Geldiğim anda zaten okula ün salmıştım-ne kadar istemesem de- bundan dolayı yoongiye zarar vermelerini istemediğimden iki metre ötemde bile olsa yanımda benimle beraber takılmasını istiyordum.
Zenginlik bir yerde işe yarıyor, bir yerde değil aslında birçok yerde ayh neyse konuyu dağıtmayalım. Ben bunları düşünürken etrafıma birden çok kız toplanmıştı. Ne dedim popülerim neyse zaten yine konu başka yerlere sapıyor. Zar zor sınıfıma gidip yerime oturmayı başarmış, sınıfı gözetliyordum...tamam tamam yoongiyi arıyordum diğerlerinden bana ne... Bu düşündüklerimden yaklaşık 10 dakika sonra ne kadar gerizekalı biri olduğumu anladım salak, yoongi hasta diye okula gelmeyecekti ve ben bunu koridorlarda harıl harıl-belli etmesem de-onu ararken aklıma gelmişti.
Artık daha fazla salaklaşmadan yavaş yavaş sınıfa yol aldım. İlk dersimiz matematik idi sabahın körüne matematik dersimi koyulur be! Sırama oturdum ve dersin başlamasını bekledim.
Yoongi
Neden tatillerde kendiliğimden erken uyanıyorum da okul olduğu zamanlarda geç kalkıyorum. Cidden bu döngüden bıktım. Hayata karşı isyanımdan sonra banyoya gidip işlerimi hallettim, kısa bir zaman dilimi içerisinde duşumu almış ve aşağı inmiştim.
Şimdi ise kahvaltı yapıyordum. Yani buna kahvaltı denirse, normalde sabahları kendi kendime yemek yapmayı severdim. Ama bugün kahvaltı yapmak ile uğraşmak istemiyordum. Yemeğimi yedim ve oturma odasına geçtim. Canım sıkılıyordu, çünkü okula gitmediğim halde erken kalkmıştım. Her zaman olduğu gibi bunun nedenlerinden birisi ise dün gece annemin zoruyla erken uyumamdı, tamam hasta olup okula gitmemeyi seviyordum ama bu türden değil, telefon ile oynamaktan sıkıldığım sıra da hiç vakit kaybetmeden televizyon da bir şeyler aramaya başlamıştım.
Bir kaç saat geçmişti ve ben bir film bulmuş mısırımı yiyordum. Filmin sesini telefonumun bildirim sesi böldü. Telefonumun ekranını açtığım anda ekranımı en yakın arkadaşım Hoseok'un bildirimleri kapladı.
*Hobbi adlı sohbetten 4 mesajınız var*
Hobbi Yoongggg acil bak Alo sana diyorum Acil diyorum heee İyi be sen kaçırırsın
Yoong Noldu hobi Yine ne bu tantana Hastaya da saygı kalmamış
Hobbi Sizin evin çaprazında ki parkta bir sürü kedi var bekliyorum hazırlan gidelim sevmeye
Yoong Kedi mi?! Hemen geliyorum bekle beni
Hobbi Hani hastaydın lan Kandırıkçı velet
Yoong Aaa ben napabilirim ya söylemeseydin Biliyorsun kedilere dayanamadığımı
Hobbi Tamam hadi oylanma da gel cabukkk (👍🏻)
*"Tamam hadi oyalanma da gel cabukkk" mesajına 👍🏻 ifadesini bıraktınız*
*Hobbi çevrimdışı*
*Yoong çevrimdışı*
Hoseok'un mesajından sonra hızla odama çıkıp hazırlanmıştım. Evde sokak kedileri için aldığım bir miktar kuru mamayı da kanvas çantama atıp ayakkabılarımı giymiştim. Kapıyı açmamla biraz ileri de Hoseok'umu görmüştüm. Hemen yanına adımladım.
"Şükür Yoonie'm bir an hiç gelmeyeceksin sandım" gözümü devirip "hep sen mi bekleteceksin maluş biraz da sen bekle" o da aynı şekil göz devirmiş ve birlikte parkın yolunu tutmuştuk.
