Tahmin edin ben neredeyim
Doğru bildiniz hastanedeyim, hep o kitaplarda okuduğum başıma geldi neymiş efendim hastanede karışmışım sanki film çekiyoruz kameralar nerede söyleyin el sallayayım.
Ha bu arada ben Aypare 22 yaşında aşçı övünmek gibi olmasın maşallah çokta güzelimdir.
O kitaplarda ki gibi ailemden şiddet görmedim yada mükemmel şekilde de anlaşmıyorum zaten birbirimizi pek görmeyiz şahsen çokta umrumda değil
Şuan karşımda biyolojik ailem olduğunu söyleyen kişilere bakıyorum
Yani bu doktor salak mı 22 yıl sonra mı fark ettiniz gerizekalılar biraz daha bekleseydiniz
Yani biz bir 82 yaşına geleydikte öyle söyleyeydiniz çok erken dediniz
Hayır arkadaş Allahın yarattığına sözüm yok ama beni bu kızla nasıl karıştırdınız ben beyaz o esmer, ben siyah saçlıyım o sarı, ben mavi gözlüyüm o kahve, hayır anne dediklerimize baksanız benzemediğimizi görürsünüz körmüsünüz
Tabi altı yıl üniversite okurlarsa beyinlerinin yanması çok normal
Doktorun odaya girmesiyle düşüncelerimden ayrıldım
Elindeki kağıdı yavaş yavaş açıyordu sanki yarışmadayız ne bu havalar be
Sonunda açabildi elindeki kağıdı okuyunca yutkundu bir bok kokusu alıyorum
Doktor korkuyla biyolojik babaya bakıyordu Aypare Yıldız, Aybars beyin %99,9 kızı. Yeliz Taş, Yılmaz Yıldızın %99,9 kızı hastanemiz adına tekrar özür dileriz.
Bu benim için bir değişiklik ifade etmiyordu ne yapayım ki bir köşeye oturup ağlıyım mı
Hayır tabiki sonuçta benim hayatımda değişen tek şey iki kişi olmuştu
Sonuçta kendime ait bir hayatım vardı ve reşittim yani benim hayatıma dokunamazlardı yani değişen bir şey yoktu
Hayatım altüst oldu diyemem veya bu olanlar için isyan edemem yaşanması gerekmiş yaşamışım
Bu zamana kadar bir ailem olmadı benim tek ailem kafem ve yanımda olan kardeş bildiğim arkadaşlarım yani bir aileye ihtiyacım yok
Ben bana yetiyorum bu bana yeter
Yanımdaki çantamı alıp koluma taktım. Kimseye bir şey demeden hastaneden çıktım kafem yakın olduğu için yürümeye başladım
"AYPAREEEEE...."
diye arkamdan bir bağırış sesi duydum arkama döndüğüm de bağıran kişi Aybars neydi
"Buyrun bir şey mi söyliyecektiniz"
dedim o kafasını sallayıp
"Bir yere oturup konuşalım mı diyecektim"
dedi bende kafamı salladım sonuçta sadece bir konuşma ne olabilir ki
"Yakınlar da benim kafem var isterseniz orada konuşalım"
dedim o kafasını sallayıp
"Eşimi alıp geleyim hadi sende bizimle gel"
"Ben yürüyerek geliyim 'Keyfim cafe' siz gidin zaten bende çok sürmez"
dedim. Oda üstelemedi kafasını salladı o giderken bende yoluma devam ettim
Yol boyunca tek düşündüğüm ne konuşacağız oldu umarım onlarla yaşamamı istemezler yani isteseler bile reddederdim
Kafeye ulaşınca Mert yanıma gelip
"Aypare abla şu cam kenarında ki kadın ve adam seni sormuşlardı"
"Tamam canım sen işine devam edebilirsin bir sorun olursa yanıma gel o masadayım"
dedim kafasını sallayıp işine devam etti. Bende o masaya geçip karşılarında ki sandalyeye oturdum beni görüp gülümsediler
"Hoşgeldin canım kafen çok güzelmiş"
dedi biyolojik annem kapalı çok güzel bir kadındı kadının adını bilmiyorum ya
"Evet öyle arkadaşımın zevki aslında beraber tasarlamıştık"
dedim sonra dediğimi fark edip lan ben niye bu kadar ayrıntıya giriyorum ya aman bir şey olmaz
"Kızım ben sana bizimle yaşa diye ısrar etmicem sonuçta reşitsin görüyoruz ki senin bir hayatın var biz sana bize alışmayı dener misin dicektik sonuçta diğerleri zamanla olur"
dedi güzel konuştu şimdiden gözüme girdiniz Aybars bey
"Zaten sizinle gelmemi isteseydiniz açıkçası hayır dicektim alışmaya çalışırım"
dedim. Onlarda gülümseyip kafalarını salladılar biyolojik anne
"O zaman ben sana ailemizi tanıtayım beş abin iki erkek kardeşin var"
"YUHHHHH..."
dedim gözlerim şokla açıldı lan bu kadar çocuğu bu kadın nasıl doğurdu biyolojik anne halime gülüp
"Biliyorum şaşırdın duyan herkes nedense şaşırıyor ben sana abilerin ve kardeşlerini tanıştırıyım
Evet yeni bir kurguyla karşınızdayım umarım beğenirsiniz
İlk bölümü nasıl buldunuz?
Abiler hakkında düşünceler
Aypare?
OY ve Yorumlarınızı bekliyorummm
💙💙
