THE ABANDONED DAUGHTER

CHAPTER 7

Puro iyakan lang ang tanging naririnig sa hospital..hindi na kinaya ni zhanaih ang nangyari..pagod na pagod na ang dalagita....

Sa opisina nang mag asawang brook busy sila sa mga kasosyo nila sa negosyo hindi nila alam na namatay na ang kanilang anak...
Hanggang sa may tumawag sa kanila...ilang beses nag ring ang telephone bago masagot nang ginang...

"Yes hellow,who is this please!.."tanong nang ginang..

"Mom"..iyak nang nasa kabilang linya..

"Hara baby is this you?.why are you crying..what happened.."tanong ulit nang ginang...

"Mom she's dead!"iyak ni hara..

"Sino ang ang namatay."kinabahan ang ginang..lumapit na sa kanya si lucas..

"Hara sino ang namatay! Bakit kaba umiiyak."tanong ni lucas..

"Dad zhanaih is already dead,w-wala kaming nagawa"hagulhol ni hara..

Nanlumo ang mag asawa sa balita..
Tumulo ang mga luha niya..at si mr.lucas naman bumalik sa kanyang opisina para taposin ang meeting..

"The meeting is over!.." sabi ni mr.lucas..

"What! hindi pa tayo tapos."sagoy ni hendriech

"May problema ba tito?."tanong naman ni Hendrix.

"Bakit biglaan naman."sagot nang kasosyo sa negosyo..hanggang sa maraming nagtatanong..

"My youngest daughter is dead!naintindihan niyo! Mas kailangan kong puntahan ang anak ko na namatay dahil sa akin!"iyak ni mr.lucas...

Nagulat ang lahat sa nangyari..maraming katanungan ang nasa isip nila..ang iba naman nabigla sa pag iyak ni mr.lucas sa harapan pa nila umiyak..hindi nila akalain na sa likod nang matapang na tao may kahinaan din pala ito..

Sumakay na agad nang kotse ang mag asawa sa likod naman nakasakay ang dalawang kambal..
5 hours bago sila makarating sa hospital...tahimik na nag drive si mr.lucas..at halos paliparin ang sasakyan nito..

†††††††††††††*********************

*****HARA MAE POV.***

"K-kong nakikinig lang kayo sa akin na palabasin na si zhanaih hindi sana siya mamatay!"sisi ko sa kuya ko...alam kong marami akong pagkakamali..handa kong pagbabayaran ang lahat..ang akala ko magiging masaya ako kapag wala na si zhanaih pero hindi pala..doble pala ang sakit...

"Nasaan ang anak ko?."tanong ni momy..namamaga ang mata niya..sa likod naman nandoon si dady..kasama nila ang dalawang kambal..

"Nasa morgue na po ang anak niyo.."sagot nang nurse..

"Ikaw ang may kasalanan nang lahat lucas!kong nakikinig ka lang sana sa akin!hindi to mangyayari!"galit na duro ni momy kay daddy..

"Pwede ba wag na kayong magsisihan pareho lang naman kayo may kasalanan! Sinasaktan niyo lage ang anak niyo! At mas worst pa doon gusto niyong mamatay si zhanaih! Ayan patay na masaya na kayo!dapat magsaya kayo! Sinisisi niyo siya lagi sa pagkamatay ko! Walang kasalanan ang bata! Hindi niya ako pinatay! Nagkataon lang yong humarang ako sa pamangkin ko para hindi siya matamaan sa bala ..at kayo dapat ang sisihin ko! Kasi mga kaaway niyo sa negosyo ang nakabaril sa akin! Ang akala ko kalaban ko yun kasi may nabangga din akong malaking tao..pero nagkakamali ako mga may galit pala sa inyo! Nag ka amnesia ako..wala akong matandaan kong anong nangyari sa akin..pero nong nag pa check ang pamangkin ko..doon na unti unting  bumalik ang ala ala ko na siya ring mawala ang pamangkin ko! May brain cancer ang anak niyo! Stage 4.."mahabang lintaya nang tito ko...

Puro iyakan lamang ang nangyari sa hospital..nag deccission ang mag asawa na sa mansion iburol ang anak nila..