Mucizeler

Bölüm-1

İlk kitabımdır yazım yanlışları ve mantık hataları olabilir.

İyi okumalar.

Medya- Aral Kaya. Siyah saçlı ve mavi gözlü düşünün.
--------------------------------------------------------------

Dosyalarla ugraşırken kapı çaldı.

(Aral) -Gir.

(Sekreter)-Efendim bir kadın geldi sizinle görüşmek istiyor eski eşiniz oldugunu söyledi.

Ne! Bunca zaman sonra neden geldi. Yine ne işler karıştırıyo bu kadın.

(Aral) -Gelsin.

Eski eşim Nazlı aylar sonra elinde iki pusetle yanıma geldi. Pusetleri koltuğa bırakıp karşıma oturdu.

(Nazlı) -Merhaba Aral sana çoçuklarını getirdim aylardır biz bakıyoruz artık onları istemiyorum. Bütün haklarımdan feraqat ediyorum. Poyrazdan bende bu çoçukları istemiyoruz.

Ayağa fırladım. Ne diyordu bu kadın ne çoçugu.

(Aral)-Nazlı ne dedigini farkındamısın biz senle aylar önce ayrıldık ve sen Poyraz denen o piçle evlendin. Şimdi elinde iki pusetle gelmiş bunlar senin çoçukların diyosun.

(Nazlı) -Poyrazla evlendiğimde hamileydim Poyrazdan sandım. DNA testi yaptığımızda senden oldugunu öğrendik. Ben artık gidiyorum.

Nazlı gitdiginde napıcagımı bilmeyerek pusetlere baktım. İki bebekle ne yapıcam. Onlara baba olmayı becerebilirmiyim. Ama ne olur olsun onları bırakamam ailemin bana yaptıgını onlara yapmaya hakkım yok. Ben böyle düşünürken bebekler aglamaya başladı.

Bebekleri kucagıma alıp sekreteri çagırdım.

(Aral) -NUR.

(Sekreter)-Efendim Aral bey.

(Aral) -Korumalara söyle arabayı hazırlasınlar. Sende yanında bir korumayla birlikde şimdilik bebeklere gerekicek şeyleri al.

(Sekreter) -Tabi efendim.

Bebekler çokdan sakinleşmişti. Pusetleride alıp aşagı inmeye başladım. Getirdikleri arabaya binip şöföre eve sürmesini söyledim. Bir yandanda bebekleri izliyordum çok güzeller. Onlara iyi bir baba olmaya çalışıcam. Herkesden koruycam. Baba olmak gerçekden çok garip bir his. Şimdiden onları benimsedim. Dogumlarında yanlarında olamadıgım gerçegiyle Nazlıya içimden sövdüm.
(Nazlıya sövmek serbest)

Eve vardıgımızda pusetleri alıp eve geçdim. Korumalarda bebekler için lazım olanları salona bıraktılar.
Evin yardımcısı yıllardır benimle birlikde olan Yıldız ablaya seslendim.

(Aral) -Yıldız abla.

(Yıldız)-Efendim Aral oglum. Bu bebekler kimin oglum.

(Aral)-Benim çoçuklarım abla. Nazlı ayrıldıgımızda hamileymiş. Abla ben napıcam baba olabilecekmiyim. Hiç çocuk bakmadım nasıl bakılıcagını bilmiyorumki.

(Yıldız) -Üzülme oğlum ben yanındayım birlikde bakarız sende benim elimde büyüdün.

(Aral)-Teşekkür ederim abla kendi annemin yapmadıgını sen yapdın hakkını nasıl öderim.

(Yıldız)-Öyle sözü olur oglum. Sen iyi ol bana yeter.

Biz konuşurken bebekler uyanmış etrafı inceliyolardı. İsimleri olmadıgını hatırladıgımda isim düşünmeye başladım. Kızıma baktıgımda şimdiden çok asi bakdıgını gördüm. Mavi gözleriyle güzelligini güzellik batıyordu. Asi Mavi ismi ona çok yakışır babası gibi asi, gözükara olucak. Oğluma bakdıgımda gece gibi kara saçlarıyla dikkat çekdigini gördüm. Asil Kara ismi ona çok yakışıcak. Geç oldugu için yarın nüfuz dairesine gitmeyi aklıma yazdım.