Anlaşma {Mpreg}

59

Deniz_ :(

|görüldü|

Deniz _
Uyandım, yoksun.

Ekin_
İşlerim var, daha iyi misin ?

Deniz_
Hayır :(

|görüldü|

Deniz_
Çok kızgınsın bana değil mi?

Ekin_
Evet.

Deniz_
Off napıcam ben şimdi? 😭

Ekin_
Bana mı soruyorsun?

Deniz_
Evet🤒

|görüldü |

Deniz_
Özür dilerim🥺

|görüldü|

Deniz_
Pişmanım😭

Ekin_
Öyle olmuyor.

Deniz_
Nasıl oluyor🤒

Ekin_
Anlarsın.

Deniz_
Bi titreme aldı beni.

Ekin_
Hasta mısın? Çıkma evden dinlen. Ceylin sıcak çorba yapıp bıraktı sana iç biraz.

Deniz_
Yok hasta değilim.

Ekin_
Niye  titriyorsun?

Deniz_
Korkudan.

|görüldü|

Deniz _
Senden çok korkuyorum 😭

|görüldü|

Ekin_
Yapacak bişey yok.

Deniz_
Ben daha küçük bir bebekim ama👉👈

Ekin_
Görüntü.
Aynen evet küçüksün.
Görüntü.

|görüldü|

'olamass'

Bu fotoğrafları kim atmıştı Ekin'e.
Ben böyle bir an yaşadığımı hatırlamıyordum bile. Kızın biri kucağımda ve ağzıma dayadığım votka şişesi ile hiç de masum görünmüyordum.

Deniz_
Ama ben hiç bir şey hatırlamıyorum, çok mutsuz ve alkollüydüm.

Ekin_ Hatırlatıcam merak etme.

Deniz_Masumum🥺

|görüldü|

Ekin_Bekle beni evde uslu uslu.

Deniz_ Pamam🥺

|görüldü|

Deniz_Şey , güzel şeyler düşünerek gel lütfen ama olur mu? 👉👈

|görüldü|

Ekranı kapatıp telefonu yatağın üstüne bıraktım. Evde çıt ses yoktu. İlk uyanınca ev yabancı diye bir panik olmuştum ama olanları ve nerede olduğumu anımsadığım an daha fazla panik olup odadan çıkmış ve evi aramıştım. Kimse olmadığını anlayınca daha da  fazla panik olup mesaja sarılmıştım. Şimdi ise beklemekten başka çarem yoktu çünkü yargısız infaz yapmıştım ve Ekin'i kızdırmıştım. Hele o resimde kucağımda oturan kızıl saçlı kızı nasıl açıklayacaktım onu hiç bilmiyordum, resmen ava giderken avlanmıştım.

Yutkunup"off" geri girdiğim yataktan, üstümdeki örtüyü  kenara atıp geri çıktım. Odadan çıkıp evi dolaşmaya başladım. Küçük ama düzenli ve konforlu bir evdi. Önce banyo sonra mutfak ve Ekin'e abi diyen kadına ait olduğunu düşündüğüm odaya girdim.

Duvarda küçüklü büyüklü bir kaç fotoğraf vardı bazılarında kadın tek başınayken bazılarında Ekin ile sarmaş dolaştı.

Bir tane resmin önünde durup incelemeye başladım. Bir kep töreninde Ekin ile kol kola girmiş gülümserken çekilmişlerdi "demek kardeşsiniz"derken dudağımı büküp  sıkıntılı bir nefes verdim, mekandaki o görüntüyü aklıma getirdim, bir sebepten oradaydılar ve ben tamamen yanlış anlamıştım.
Daha kötüsü sorma gereği bile duymadan yargılamıştım, çünkü aslında Ekin gibi birinin benim gibi birini sevebileceğine ya da tercih edebileceğine inanmamıştım.

"benim gibi biri"? Cümleyi ağzımın içinde bir kaç kez mırıldanınca ağlamaklı halimle gerçeği idrak ettim. Sanırım  sebebim buydu, ben kendimi sevmekte zorlandığım için Ekin'e de layık görmemiştim kendimi.

Dudağımı büküp parmağımı fotoğrafa uzattım, gülümseyen suratına parmağımı bastırıp bekledim, gözlerim dolmuştu "beni çok sevmen gerek" "en çok beni sevmen gerek" herkesten çok "

Bir damla yaşım akınca burnumu çekip kolumla yanağımı sildim. "off" hem de herkesten çok"

Burnumu çeke çeke evi biraz daha dolaştıktan sonra telefona gelen bildirim sesine yöneldim.

Babamcım_Oğlum nerdesin?

Deniz_Arkadaşımın evimdeyim.

Babamcım_İyisin dimi?

Deniz_Evet, sen?

Babamcım_Ben de iyiyim, mekandayım dersin yoksa uğra yemek yiyelim konuşmak istiyorum seninle.

Deniz_Akşama olur mu?

Babamcım_Olur, görüşürüz oğlum.

Deniz_Görüşürüz baba.

---

Sıçtın bremin temizle loğ.