Gözlerimin içine bakarak onunkine nazaran küçücük olan elimi büyük avucunun arasına aldığı gibi jileti avucumun içinde gezdirdi. Ve bir anda jiletin keskinliği etime battığında gözümü kırpmadan ona baktım.
"Ufak acı?" diye alayla sorduğumda kafasın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkımız; Maroon ft. Future, cold
+120 oy, +300 yorum
🌖
23 Mayıs 2021 Fransa LİSA SHARAPOVA JEON
Hayatımın belirli dönemlerinde belirsiz olaylarla karşı karşıya kalıyordum. Yaşanılan olaylar güzel hatıralar bırakabildiği gibi ağır hasarlara da sebep olabiliyordu maalesef.
Yaşadığım hiçbir şey için kimseyi suçlayamazdım. Zaten tek suçlusunun ben olduğumu bildiğim bir yerde kime ne diyebilirdim ki? Suç benimdi.
Bayılmamın ardından ne zaman eve vardığımızı hatta ne ara yatağa gelip muayene olduğumu bile hatırlamıyordum. Muayene esnasında gözlerimin açık olduğunu söylüyorlardı lakin öyle olsaydı muayene anımı görür ve hatırlıyor olurdum herhalde değil mi?
Hala üzerimde bir türlü atamadığım sinir harbi mevcuttu. Laflarımı çekinmeden söyleyebilir ve hatta saldırabilir durumdaydım. Benim ani gelen kalp sancılarımın ve nefes darlığımın sebebini bilmesine rağmen üzerime yürümesi ne kadar doğal karşılanabilirdi üstelik. Sergilediği tavırlarının sonuçlarının bilincindeydi. En azından değilse bile bunca yılın ve yaşanmışlığın hatırına olmalıydı.
Jungkook baş ucumda oturmuş, onu sarhoş edecek sıvının içinde bulunduğu tumbler bardağından büyük yudumlar alıyor ve sürekli tazelemekten çekinmiyordu. Henüz gün bile yeni ağarıyorken onun elinden düşmeyen tek şey içkiydi. Doğrusu bünyesi fazla sağlam olduğundan sarhoş olmayacağını biliyordu. Viski içiyordu. Ben bu haldeyken bile içebildiğini varsayarsak bitmek bilmeyen tek sevdası, dudaklarından bir türlü ayıramadığı viski olsa gerekti.
Sonunda viski dolu tumbler bardağından dudaklarını ayırabildiğinde bakışlarıyla beni ufaktan, kısaca taradı.
"Beni korkuttun." dedi. Fakat öylesine meraktan uzak ve soğuk bir biçimde kurmuştu ki cümleyi, sadece söylemek için söylüyor gibiydi. Bana karşı giderek soğukluğu artıyor muydu, yoksa bana mı öyle geliyordu? Sanırım beni eskisi kadar önemsemiyordu. Veya ben kafamda biraz fazla kuruntu yapıyordum.
"Buradan bakınca keyfin gayet yerinde gibi duruyor." diyerekten bakışlarımı elinde tuttuğu viski şişesi ve içindeki viskinin hala bitmediği tumbler bardağının üzerinde gezdirdim.
Benim ardımdan o da bakışlarını elindekilerine çevirdiğinde kaşlarını çattı. Hafif gülümsedi. Sonra bakışları tekrardan beni buldu.
"Pekala," demesiyle beraber elindeki bardağı bir anda yere doğru bıraktığında yattığım yataktan sıçramıştım. Bardak ise yerde tuzla buz olmuş vaziyetteydi. Jeon hala minik sırıtışına devam ediyordu. "Bıraktım."
