**ขอโทษนะคับที่หายไปนาน ตอนนี้โดนโรคขี้เกียจครอบงำสะแล้วว ขอกำลังใจหน่อยเร็วเข้าาา!!! กด ดาวซะ!!! **
เจมส์เริ่มไซร้มาตรงซอกคอของผมอย่างหื่นกระหาย
"อึก~ หยุดนะ" ผมพยายามดิ้นให้ออกจากอ้อมกอดของเจมส์
"ผมไม่หยุด ริวต้องเป็นของผม"เจมส์พูดพร้อมกับปลดกระดุมของผมอย่างใจร้อน
"ฟะ ฟาส อื้อ"
อยู่ดีๆผมก็เรียกชื่อฟาสขึ้นมา นี้ผมบ้ารึป่าวเนี้ย ทำไมผมถึงต้องคิดถึงเค้าด้วย !!
"...อยู่กับผม อย่าเรียกชื่อคนอื่นนะ !"เจมส์ตะโกนพร้อมกับดูดเม้นที่คอผมอย่างแรง
"จะ เจ็บ เจมส์ผมเจ็บ"ผมพูดพร้อมกับดันหัวของเจมส์ออก
"ผมชักทนไม่ไหวเลยสิ ~"เจมส์พูดพร้อมกับถอดกางเกงผมออกโชว์ให้เห็นกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ของผม เจมส์ค่อยๆไซร้มันลงมาความรู้สึกร้อนๆเกิดขึ้นกับผมถึงผมจะปฎิเสธแต่ร่างกายของผมไม่ยอมหยุด เจมส์ยังคงไม่หยุดตอนนี้ลิ้นของเค้าลงมาถึงใต้สะดือผมแล้ว
"เจมส์.... ปะ...ปล่อย" คำพูดของผมเหมือนจะไม่เข้าหูเขาเลยเขาค่อยๆไซร้ลงมาแล้ว
"ปัง!" นั้นฟาส! ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตายแล้วมีพระเจ้าชุบชีวิตให้ผมอีกครั้งความโกรธของผมหายไปหมดแล้ว แต่สภาพที่เขาเห็นผมในตอนนี้.....
"อ่อ! โทษทีที่มาขัดจังหวะ"
"ไม่ใช่แบบนั้นนะฟาส"ผมรีบผลักเจมส์ออกไปแล้ววิ่งไปกอดฟาสที่หน้าประตูผมกลัว ผมกลัวจริงๆ
"ปล่อย" ? เขาพูดว่าอะไรนะ ? ปล่อย?
"นายอย่าเข้าใจผิดเจมส์มันจะ"
"จะ? ผมเห็นริวก็เต็มใจดีนะ ผมไม่รบกวนละ" ฟาสหันหลังกลับแล้วกำลังจะเดินออกไปผมทรุดลงกับพื้นน้ำตาไหลริมเต็มหน้า คนที่เคยเชื่อใจผมที่สุดในตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว.... เราเลิกกันแล้ว......
"ริวผมขอโทษ" เจมส์พูดขึ้น
ขอโทษ? นายพึ่งมาคิดได้หรือไง นายทำแบบนี้ไปทำไม ผมได้แต่พูดในใจเพราะตอนนี้น้ำตาผมไหลไม่หยุดแล้ว..
"ไม่เป็นไร" ไม่เป็นไรจริงๆก็ผมกับฟาสไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วหนิ!
"เจมส์นายชอบผมจริงหรอ?" ผมถามเจมส์ไปแบบนั้นเพราะผมจะคบกับ" เจมส์" เพื่อลืม"ฟาส"ไงละ
"ถามแบบนี้หมายความว่าไงจะยอมเป็นแฟนผมหรอ" ก็คงงั้น
"ใช่" ผมตอบไปพร้อมยิ้มให้เขาถึงผมจะเจ็บปวดแต่เพื่อลืมฟาสผมต้องทำให้ได้
"ทำไมถึงเปลี่ยนใจล่ะ"
"ก็..."
ผมจะพูดไปได้ไงว่า ใช้เค้าเป็นเครื่องมือ
"ผมรู้แล้ว ไม่เป็นไรหรอกผมออกจะดีใจ"เจมส์พูดด้วยรอยยิ้มที่สดใสแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่
"อืม...วันนี้ฉันเหนื่อยมากขอตัวก่อนนะ"ผมเหนื่อยมากจริงๆนะ
"ให้ผมไปส่งที่ห้องไหม"
"ไม่เป็นไร ผมขอตัวล่ะ"
ผมอยากจะร้องไห้ให้ดังๆ ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว เงียบๆ ผมจะลืมนายให้ได้ ฟาส...
วันนี้ทั้งวันผมนั่งร้องไห้ ทั้งๆที่ผมไม่รู้ว่าจะเสียน้ำตาไปให้เขาทำไม? เขาไม่สนใจผมด้วยซ้ำไป"ก๊อกๆ !" ใครกัน? คงไม่ใช่ฟาสหรอกนะ เขาคงอยากขอโทษผมใช่ไหม ผมรีบเปิดประตูห้องแต่คนที่ผมเจอกลับไม่ใช่ฟาส
แต่เป็นเจมส์ที่มือ ถือถ้วยแล้วในถ้วยมีโจ๊กร้อนๆอยู่
"นะ... นายมาได้ไง" ผมอึ่งไปนิดเพราะผมเห็นเขากลับไปแล้วหนิ! แต่ทำไมถึงยังอยู่ละ"ผมเป็นห่วงริว เลยซื้อโจ๊กมาฝาก" ห่วง? ยังมีคนเป็นห่วงผมอยู่หรอ .......
"ขอบคุณนะแต่ผมไม่หิว" ผมปฎิเสธเจมส์ไปเพราะ ณ เวลานี้ผมกินอะไรไม่ลงจริงๆถึงมันจะหิวจนไส้บิดเป็นตัว U ก็ตาม-.-
"ไม่กินผมจูบนะ!" จ..จูบบ!? จะบ้าหรือไง
"นะ...นายจะบ้าหรอ" ใช่เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!
"กินคำนึงน้าผมอุส่าห์ซื้อมาให้แล้ว" คำนึงหรอ อ่าา! โอเคๆ
ผมเอื้อมมือไปหยิบช้อนในถ้วยพร้อมกับตักมันเข้าปาก ....
"อะ อ้าม..." อร่อยมากกกก>< ทำไมถึงอร่อยขนาดนี้ นี่ผมหิวมากเกินไปหรือป่าวเนี้ย ทีนี้แหละคับ ผมดึงถ้วยมาจากมือของเจมส์พร้อมกับตักกินอย่างกับไม่หายใจ-.-"ใจเย็นๆสิ " เจมส์เอาผ้าเช็ดมือมาเช็ดปากที่เลอะโจ๊กให้ผม เขาอ่อนโยนจังเลย.....
ตะ...แต่เดี๋ยวสิบรรยากาศแบบนี้มันแปลกๆนะ-0- ตอนนี้เราอยู่ห้องด้วยกัน2ต่อ2 ใช่! มันอาจไม่แปลกเพราะเราทั้ง2คนก็เป็นผู้ชายแต่ เมื่อกี้เขากำลังจะข่มขืน(?) ผมนะ!!! ม่ายยยยย ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
"นะ...นายไม่กลับหรอ" เพราะบรรยากาศในห้องที่เงียบทำให้ผมต้องหาเรื่องคุยเพื่อไม่ให้มันเงียบจนเกินไป
"ไม่ผมจะอยู่กับริว" เจมส์เอื้อมมือมาจับตรงมือของผม แล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"ก็ริวเป็นแฟนผมนี่นา" -///- ทำไมต้องมาพูดตอนนี้ด้วยเนี้ย ใช่ผมคิดว่าถ้าผมคบกับเขาผมต้องลืมฟาสได้แน่ๆ...
ESTÁS LEYENDO
[Y18+]ขอโทษที! รักนายไปแล้ว
RomanceนิยายY สำหรับหนุ่มสาว Y ความรักของเพื่อนสนิทวัยม.ปลายของริวและฟาสที่ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ดันมารักกันเอง แล้วสังคมจะรับได้มั้ย แม่จะเสียใจมั้ย .....