[Y18+]ขอโทษที! รักนายไปแล้ว

เริ่มต้นใหม่...กับคนใหม่

**ขอโทษนะคับที่หายไปนาน ตอนนี้โดนโรคขี้เกียจครอบงำสะแล้วว ขอกำลังใจหน่อยเร็วเข้าาา!!! กด ดาวซะ!!! **
เจมส์เริ่มไซร้มาตรงซอกคอของผมอย่างหื่นกระหาย
"อึก~ หยุดนะ" ผมพยายามดิ้นให้ออกจากอ้อมกอดของเจมส์
"ผมไม่หยุด ริวต้องเป็นของผม"เจมส์พูดพร้อมกับปลดกระดุมของผมอย่างใจร้อน
"ฟะ ฟาส อื้อ"
อยู่ดีๆผมก็เรียกชื่อฟาสขึ้นมา นี้ผมบ้ารึป่าวเนี้ย ทำไมผมถึงต้องคิดถึงเค้าด้วย !!
"...อยู่กับผม อย่าเรียกชื่อคนอื่นนะ !"เจมส์ตะโกนพร้อมกับดูดเม้นที่คอผมอย่างแรง
"จะ เจ็บ เจมส์ผมเจ็บ"ผมพูดพร้อมกับดันหัวของเจมส์ออก
"ผมชักทนไม่ไหวเลยสิ ~"เจมส์พูดพร้อมกับถอดกางเกงผมออกโชว์ให้เห็นกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ของผม เจมส์ค่อยๆไซร้มันลงมาความรู้สึกร้อนๆเกิดขึ้นกับผมถึงผมจะปฎิเสธแต่ร่างกายของผมไม่ยอมหยุด เจมส์ยังคงไม่หยุดตอนนี้ลิ้นของเค้าลงมาถึงใต้สะดือผมแล้ว
"เจมส์.... ปะ...ปล่อย" คำพูดของผมเหมือนจะไม่เข้าหูเขาเลยเขาค่อยๆไซร้ลงมาแล้ว
"ปัง!" นั้นฟาส! ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตายแล้วมีพระเจ้าชุบชีวิตให้ผมอีกครั้งความโกรธของผมหายไปหมดแล้ว แต่สภาพที่เขาเห็นผมในตอนนี้.....
"อ่อ! โทษทีที่มาขัดจังหวะ"
"ไม่ใช่แบบนั้นนะฟาส"ผมรีบผลักเจมส์ออกไปแล้ววิ่งไปกอดฟาสที่หน้าประตูผมกลัว ผมกลัวจริงๆ
"ปล่อย" ? เขาพูดว่าอะไรนะ ? ปล่อย?
"นายอย่าเข้าใจผิดเจมส์มันจะ"
"จะ? ผมเห็นริวก็เต็มใจดีนะ ผมไม่รบกวนละ" ฟาสหันหลังกลับแล้วกำลังจะเดินออกไปผมทรุดลงกับพื้นน้ำตาไหลริมเต็มหน้า คนที่เคยเชื่อใจผมที่สุดในตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว.... เราเลิกกันแล้ว......
"ริวผมขอโทษ" เจมส์พูดขึ้น
ขอโทษ? นายพึ่งมาคิดได้หรือไง นายทำแบบนี้ไปทำไม ผมได้แต่พูดในใจเพราะตอนนี้น้ำตาผมไหลไม่หยุดแล้ว..
"ไม่เป็นไร" ไม่เป็นไรจริงๆก็ผมกับฟาสไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วหนิ!
"เจมส์นายชอบผมจริงหรอ?" ผมถามเจมส์ไปแบบนั้นเพราะผมจะคบกับ" เจมส์" เพื่อลืม"ฟาส"ไงละ
"ถามแบบนี้หมายความว่าไงจะยอมเป็นแฟนผมหรอ" ก็คงงั้น
"ใช่" ผมตอบไปพร้อมยิ้มให้เขาถึงผมจะเจ็บปวดแต่เพื่อลืมฟาสผมต้องทำให้ได้
"ทำไมถึงเปลี่ยนใจล่ะ"
"ก็..."
ผมจะพูดไปได้ไงว่า ใช้เค้าเป็นเครื่องมือ
"ผมรู้แล้ว ไม่เป็นไรหรอกผมออกจะดีใจ"เจมส์พูดด้วยรอยยิ้มที่สดใสแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่
"อืม...วันนี้ฉันเหนื่อยมากขอตัวก่อนนะ"ผมเหนื่อยมากจริงๆนะ
"ให้ผมไปส่งที่ห้องไหม"
"ไม่เป็นไร ผมขอตัวล่ะ"
ผมอยากจะร้องไห้ให้ดังๆ ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว เงียบๆ ผมจะลืมนายให้ได้ ฟาส...
วันนี้ทั้งวันผมนั่งร้องไห้ ทั้งๆที่ผมไม่รู้ว่าจะเสียน้ำตาไปให้เขาทำไม? เขาไม่สนใจผมด้วยซ้ำไป

"ก๊อกๆ !" ใครกัน? คงไม่ใช่ฟาสหรอกนะ เขาคงอยากขอโทษผมใช่ไหม ผมรีบเปิดประตูห้องแต่คนที่ผมเจอกลับไม่ใช่ฟาส
แต่เป็นเจมส์ที่มือ ถือถ้วยแล้วในถ้วยมีโจ๊กร้อนๆอยู่
"นะ... นายมาได้ไง" ผมอึ่งไปนิดเพราะผมเห็นเขากลับไปแล้วหนิ! แต่ทำไมถึงยังอยู่ละ

"ผมเป็นห่วงริว เลยซื้อโจ๊กมาฝาก" ห่วง? ยังมีคนเป็นห่วงผมอยู่หรอ .......

"ขอบคุณนะแต่ผมไม่หิว" ผมปฎิเสธเจมส์ไปเพราะ ณ เวลานี้ผมกินอะไรไม่ลงจริงๆถึงมันจะหิวจนไส้บิดเป็นตัว U ก็ตาม-.-

"ไม่กินผมจูบนะ!" จ..จูบบ!? จะบ้าหรือไง

"นะ...นายจะบ้าหรอ" ใช่เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!

"กินคำนึงน้าผมอุส่าห์ซื้อมาให้แล้ว" คำนึงหรอ อ่าา! โอเคๆ
ผมเอื้อมมือไปหยิบช้อนในถ้วยพร้อมกับตักมันเข้าปาก ....
"อะ อ้าม..." อร่อยมากกกก>< ทำไมถึงอร่อยขนาดนี้ นี่ผมหิวมากเกินไปหรือป่าวเนี้ย ทีนี้แหละคับ ผมดึงถ้วยมาจากมือของเจมส์พร้อมกับตักกินอย่างกับไม่หายใจ-.-

"ใจเย็นๆสิ " เจมส์เอาผ้าเช็ดมือมาเช็ดปากที่เลอะโจ๊กให้ผม เขาอ่อนโยนจังเลย.....
ตะ...แต่เดี๋ยวสิบรรยากาศแบบนี้มันแปลกๆนะ-0- ตอนนี้เราอยู่ห้องด้วยกัน2ต่อ2 ใช่! มันอาจไม่แปลกเพราะเราทั้ง2คนก็เป็นผู้ชายแต่ เมื่อกี้เขากำลังจะข่มขืน(?) ผมนะ!!! ม่ายยยยย ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
"นะ...นายไม่กลับหรอ" เพราะบรรยากาศในห้องที่เงียบทำให้ผมต้องหาเรื่องคุยเพื่อไม่ให้มันเงียบจนเกินไป
"ไม่ผมจะอยู่กับริว" เจมส์เอื้อมมือมาจับตรงมือของผม แล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"ก็ริวเป็นแฟนผมนี่นา" -///- ทำไมต้องมาพูดตอนนี้ด้วยเนี้ย ใช่ผมคิดว่าถ้าผมคบกับเขาผมต้องลืมฟาสได้แน่ๆ...