[Y18+]ขอโทษที! รักนายไปแล้ว

ตอนที่ 8 ห่วง

**ขอบคุณ3พันคนอ่าน ^^**
-ขอบคุณมุกที่วาดรูปมาให้-
"ที่รักตื่นได้แล้วว" ฟาสมาปลุกผมที่กำลังนอนอย่างไม่ได้สติ เพราะวันนี้มีเรียนหนะสิไม่รู้ความขี้เกียจอะไรที่สะสมตั้งแต่ชาติปางก่อน ทำไมวันนี้ถึงได้ขี้เกียจแบบนี้ ลุกจากเตียงไม่ได้ด้วย ตาก็เปิดไม่ขึ้น ตัวก็ร้อนไปหมด
"อื้ออออ ป่ม ปวด หัว" ผมปวดมาก ผมไม่ไหวจริงๆ
"เห้ย ! ริว นายโอเคมั้ย" ฟาสรีบดึงตัวผมขึ้นจากเตียงแล้วเขย่า
"ผม มะ....ไหว "
จากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกต่อไปเลย...
บันทึกพิเศษ : ฟาส
หน้าของริวแดงก่ำ นี่เขาเขินผมหรอ. น่ารักจัง เอ้ย! ไม่ใช่ละ
"ริว ตื่น!!" ผมพยายามปลุกริวแล้วแต่ริวเหมือนจะไม่ตื่น
ผมรีบอุ้มริววิ่งออกไปด้านนอกเพื่อพาไปโรงบาลแถวบ้านผมมีโรงบาลใกล้ๆ เลยสะดวก ผมวิ่งไปเท้าเปล่า ทุกสายตาจัดจ้องมาที่ผมตอนนี้ผมไม่แคร์อะไรแล้ว ผมเป็นห่วง "แฟน" ของผมมากที่สุด
ถึงร่างจะไม่รู้สึก แต่ริวก็ยังครางเบาๆเหมือนเจ็บปวด ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงต้องเกิดกับเขาด้วยเนี้ย! ผมไม่โอเค
ผมวิ่งมาถึงหน้าโรงบาล จากนั้นก็มีพยาบาลมาอุ้มริวบนเตียงผู้ป่วย
"คุณเป็นอะไรกับคนไข้คะ " พยาบาลเข็นรถเข็นไปด้วยพร้อมถามเพื่อจะกรอกข้อมูล
"ผมแฟนเขาคับ" ผมแฟนเขาจิงๆเราไม่มีอะไรต้องอาย
"นั้นช่วยไปกรอกประวัติคนไข้ให้หน่อย" ตอนนี้ริวเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้ว ผมทรุดลงพื้น ผมจะทำยังไงดี ถ้าหากริวเป็นอะไรละ....
จบการบันทึกพิเศษ ...
"อื้อ ...." ผมตื่นขึ้นมา ที่นี่ที่ไหนเนี้ย ... ทำไมมีสายน้ำเกลือ ไม่ผิดแน่ที่นี่โรงบาลแล้วคนมี่กุมมือผมอยู่ละ คนนั้นคือ 'ฟาส" ไงละ ผมบีบมือฟาสเบาๆทำให้เขาสะดุ้งตื่น
"ริว ! นายตื่นแล้วหรอ นายโอเคมั้ย?" อย่าพึ่งเเร็พ-.-
"ผะ.. ผมโอเคแล้ว" ผมยังไม่ค่อยได้สติเพราะพึ่งตื่น
"หมอบอกนายพักผ่อนน้อยไป " จริงช่วงนี้ผมต้องเครียงานค้างต้องนอนดึกทุกคืน สงสัยเพราะเพลีย
"อืม... ผมโอเคแล้ว" ผมฝืนตัวเองเพราะไม่อยากให้ฟาสเป็นห่วงใจจิงผมต้องการพักผ่อนมากกว่านี้
"อย่าเป็นอะไรเลยนะ" เห่ย! น้ำใสๆไหลจากตาฟาสนี่เขาจะร้องไห้ทำไมเนี้ย? เพราะผมหรอ
"อย่าเป็นอะไรเลยนะริว..." ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟาสสายตาที่กังวลส่องมาที่ผม
"ผมหายดีแล้ว พรุ้งนี้เรากลับบ้านกัน" อืมพรุ้งนี้ผมก็จะกลับบ้านด้วยกันแล้ว
" อืม... " ฟาสมาหอมแก้มผมเบาๆเหมือนเป็นกำลังใจ ผมยิ้มอ่อนๆให้เขา
ขอบคุณนะฟาสที่เป็นห่วงผม
วันต่อมา....
หลังจากที่ได้นอนทั้งวันและได้รับความรักความห่วงใยจากฟาสทั้งวันทำให้ผมดีขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่หายสนิทวันนี่ผมเลยต้องนอนโรงบาลอีกวัน แต่ก็ดีกว่าเมื่อวานละนะ อิอิ
ไม่รู้เพราะความน่าเบื่อหรือป่าวผมเลวคิดอะไรสนุกเล่น555
"ปวดหัวจัง" ผมแกล้งทำเป็นปวดหัวเพราะจะดูอาการของฟาส ได้ผลครับฟาสรีบลุกขึ้นมาจับหน้าผากผม
" ริว เป็นไร? ปวดมากมั้ยเรียกพยาบาลมั้ย"เขาคงเป็นห่วงผมมากจริงๆสินะ5555
ผมรู้สึกผิดจังที่แกล้งเขาเลยนะเนี้ย
"อะล้อเล่นน^^" ผมทำหน้าเยาะเย้ยใส่ฟาส
"อยากตายมั้ยหา! แกล้งอะไรไม่เป็นเวลา-.-"
เหมือนว่าฟาสจะโกรธแล้วสิครัชเอาละไง ผมไม่น่าเล่นเลยยย
"โอ้วว งอนหรอก ดีกันน้า"ผมง้อฟาสแบบอ้อนๆเผื่อเขาจะคืนดี 5555
"ก็ได้อย่าเล่นแบบนี่อีกนะ" 5555 จะเล่นอีกแน่นอนนน
"ครับบบ"ผมตอบรับไป
"กลับบ้านจัดหนักให้แน่ ! " อึ๋ยจัดหนัก? นี่เขาหมายถึงอะไรเนี้ย ผมต้องทรมาณ(หรอ) อีกแล้วหรือไงT^T
ฟาสพูดพลางเอื้อมมือไปจับตรงเป้ากางเกงพร้อมมันมีรอยหยักไอติมของเขาแสดงถึงความต้องการทางเพศไง ง่ายๆ ไอติมเขาแข็งT^T น่ากลัวจังง
" บ้า 5555" ผมหัวเราะกรบความเขิน-///-
" แล้วชอบมั้ยละ? :')" ชอบบบบ ~~ เอ้ย ไม่ชอบ ไม่ชอบเลย-.-!
ผมไม่ตอบแต่ทำหน้าโกรธใส่ ก็เขาทำให้ผมเขินเองหนิ-...-
ตอนเที่ยง...
ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว ฟาสยกอาหารมาให้ผม
"ผมไม่มีแรงง่าา" ผมอยากอ้อนเขาไง เผื่อเขาจะป้อนข้าวผม>///<
"อ้าปาก!" ฟาสหยิบช้อนแล้วตักข้าวมาใกล้ปากผม
"อ๊ามม~" อร่อยขึ้นเยอะเลยยว จากข้าวธรรมดากลายเป็นข้าวที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาลุยยยย><
หลังจากทานข้าวเสร็จฟาสก็พาผมไปอาบน้ำเพราะตอนนี้ตัวผมเน่าไปหมดแล้ว555
แต่ฟาสกลับบอกหอม แล้วมาไซร้ซอกคอผม-///-
"นายอย่าแอบดูนะ" เพราะสายยางน้ำเกลือเลยต้องมีคนพาเข้าออกห้องน้ำตลอด
"ไม่ดูหรอกเดี๋ยวทนไม่ไหว" เอิ่มม
ผมอาบน้ำเสร็จฟาสก็เช็ดตัวให้ผมแล้วใส่เสื้อผ้าให้ นี่เขาดูแลผมดีจัง ผมขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมได้เจอฟาส....

ตอนต่อไปอยากได้อย่างไร??
1-อยากได้แนวดราม่ามั้ยประมาณริวเป็นโรคร้ายแรง 5555
2-อยากได้แนวหวานๆเหมือนเดิม
-กดดาวให้กำลังใจผู้แต่ง
-คอมเม้นติชมผู้แต่งได้ <3