Matthy, mijn held // Bankzitters

Deel 9 'Het geheim'

POV Jill

Het is ochtend en ik word wakker. Wanneer ik mijn ogen open doe, zie ik dat Matthy nog steeds naast me ligt. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat hij nog slaapt, dan kan ik rustig wakker worden. Ik beslis om al op te staan en mezelf een ontbijtje te maken. Ik sterf echt van de honger. Wanneer ik in de woonkamer aankom, is er nog niemand. Ik begin zacht een liedje te neuriën en ga naar de keuken. 'Goeiemorgen Jill' zegt iemand dan plots. Het is Raoul, ik had hem helemaal niet gezien. 'Goeiemorgen Roellie' zeg ik dan terug. 'Hé Jill, ik ben een ontbijtje aan het maken. Als je me helpt, zal ik voor jou ook iets maken.' 'Klinkt goed!' Samen beginnen we er aan.

We gaan samen yoghurt met vers fruit maken omdat ik in de ochtend nooit veel eet.
We zijn goed bezig. Ik ben bezig met een banaan te snijden en Raoul snijdt aardbeien.
Ik weet niet wat er op dat moment gebeurde, maar wanneer Raoul ineens snel zijn arm richting mijn gezicht bewoog, flipte ik helemaal. Ik trok me meteen weg en schreeuwde 'Niet slaan!'
Raoul verstijfde en wist niet wat er gebeurde. Ik deed rustig mijn ogen terug open. Ik zag Raoul zijn blik en begon meteen in paniek te slaan. Ik voelde de tranen in mijn ogen opkomen. Ik rende naar de hal en zakte daar ineen.

Niet veel later hoorde ik voetstappen. 'Jill wat is er net gebeurd?' vroeg iemand me rustig. Ik keek op en zag Raoul staan 'Niet hier' zei ik tegen hem. Hij stak zijn hand naar me uit en al snikkend liep ik met hem mee naar zijn kamer.

POV Raoul

Jill heeft me wel echt laten schrikken. Ik weet niet wat er net gebeurde, maar dit is geen goed teken. Ik ben bang dat er meer aan de hand is. Ik wil haar kunnen helpen.. Ik maak me echt zorgen. Daarom neem ik haar mee naar mijn kamer. Ze wou me uitleggen wat er aan de hand is, maar wou dat niet in de hal doen. Wanneer we mijn kamer binnen lopen, zeg ik dat ze op het bed mag gaan zitten. Ze droogt nog snel haar tranen voor ze iets zegt.

POV Jill

'Het gaat over mijn broertje, Senne' zeg ik wanneer Raoul en ik plaats hebben genomen op zijn bed. 'Heb jij een broertje?' vroeg Raoul me toen. 'Senne is nooit ouder geworden dan 6 jaar. Toen ik 19 was, moest ik een keer op hem babysitten. Het was mooi weer dus we waren aan het buiten spelen. Op een bepaald moment werd ik gebeld, ik draaide me om zodat ik mijn telefoon kon nemen. Voor ik het wist was het te laat. Senne liep zonder te kijken de straat over.' Ik moest even diep ademhalen. Het werd me allemaal even teveel om dit verhaal te vertellen, maar ik weet dat mijn geheim veilig is bij Raoul. 'Mijn ouders en Max geven me nog altijd de schuld van Senne zijn dood. Ik weet zelf ook wel dat het mijn schuld is, maar Max is degene die mij maar niet kan vergeven. Hij had een erg goede band met Senne. Senne kon het echt goed met Max vinden en Max ook met hem. Ze waren bijna beste vrienden ondanks het leeftijdsverschil. Max heeft me nooit kunnen vergeven dat ik zijn beste vriend van hem afgenomen heb. Daardoor is hij zo verandert. Hij begon me eerst uit te schelden, maar wanneer hij zag dat dit me niet veel deed begon hij me ook fysiek te misbruiken. Hij dwong me om seks met hem te hebben. Wanneer ik dit niet wou ging hij me stampen en slaan. Na een tijd was dit ook niet meer genoeg voor hem. Hij maakte mij zijn bezit. Ik moest alles voor hem doen en als iets niet was zoals hij dat wou, dan kreeg ik slaag van hem. Dat is de reden waarom ik daarnet zo snel weg trok toen je je arm zo snel naar mij bewoog. Het is een reflex geworden uit angst.' Ik kon het niet meer droog houden. Ik ben ergens wel blij dat ik het Raoul verteld heb. Ik weet dat ik hem hiermee kan vertrouwen! Maar aan de andere kant is dit een deel van mijn leven dat ik graag vergeet. Ik heb al genoeg moeten boeten. De tranen stroomden over mijn wangen. 'Mag ik je een knuffel geven?' vroeg Raoul. Ik knikte en hij nam me stevig vast. 'Wie weet hier nog van?' vroeg hij me toen. 'Enkel mijn ouders, Max en ja nu jij' Hij knuffelde me nog steeds en zei 'Ik beloof je dat ik het niet zal doorvertellen. Je hebt mijn erewoord.'

Voor ik het wist was de dag voorbij gevlogen. Ik en Matthy gingen terug naar bed. Dit keer ging ik dicht tegen hem aanliggen en voor ik het wist was ik in slaap gevallen.

Ik was al snel wakker de volgende dag. Het was nog geen 7 uur, maar toch besloot ik om al op te staan. Ik ging naar de woonkamer en besloot mijn Instagram open te doen. Ik heb van Matthy namelijk een nieuwe telefoon gekregen zodat ik terug contact met iedereen kan hebben en terug social media kon aanmaken. Oeh mijn favoriete roddelpagina heeft iets geplaats! Ik opende de story en daar zag ik ineens een foto van ... mij? Huh? Hoe kan ik hier nu weer opstaan? 'Nieuwe vriendin van de Bankzitters is een moordenaar' luidde de titel. Wat is dit nu weer?! Ik las verder en daar stond heel mijn verhaal over Senne.. Iemand heeft het verhaal over de dood van Senne gelekt! Maar enkel mijn ouders en Max wisten dit en ik heb hen al even niet meer gehoord. Wacht eens.. Raoul weet het ook sinds gisteren. Ik stormde de hal door naar Raoul zijn kamer. Ik gooide de deur open en daar stond hij in zijn boxer. Hij was net zijn kleren aan het aandoen. 'Heb jij dit gedaan?!' riep ik tegen hem. 'Heb ik wat gedaan?' vroeg Raoul toen. 'Heb jij het verhaal van Senne doorverteld?' 'Jill dat zou ik toch nooit doen!' zei Raoul toen. Ik liet hem de story op Instagram zien en begon te roepen zo hard ik kon 'Lieg nou niet man! Jij bent de enigste die dit gedaan kan hebben. Ik heb het je gisteren verteld en net nu wordt dit verhaal gelekt. Rot op man! Ik dacht echt dat ik je kon vertrouwen!' Ik stormde Raoul zijn kamer terug uit en liep naar buiten. 'Jill wacht!' hoorde ik hem aan de deur nog roepen. Maar het was te laat. Ik zette het op een lopen en vertrok. Ik wou hier zo snel mogelijk weg.