benim okulum seninkiyle kapışır ✏ hyunlix

"Önü Tutuyoruz"

Yiren-Hyunjin WhatsApp Sohbeti

Sis🖤
Broooom
İletildi(17:15)
Görüldü(17:15)

Bro🖤
Siiiiis

Sis🖤
Bizimkiler evde yok
Ve benim anahtarım yok🥲

Bro🖤
O zaman
Önü tutuyoruz?

Sis🖤
Please🙏🏻

Bro🖤
O iş bende sis
Sen çıkınca gel direkt bizim servise

Sis🖤
Okey
Thank youuuu🖤🖤🖤

Bro🖤
🖤

🚌

Anlatıcı:
Hwang Hyunjin

"Lan!" Gür sesim sınıfta yankı yaptığında sadece en yakın arkadaşlarım bana dönmüştü. Bunun bir nedeni vardı tabii. Bizimkilere seslenirken tek a ile lan diyordum. Sınıfa seslenirken herkes bana dönene kadar a'ları uzatıyordum. "Söyle taş-" Beomgyu anında Changbin'in ağzını kapatıp kaşlarıyla hocayı işaret etti. Changbin mesajı alınca elini Changbin'in ağzından çekip bana döndü. "Söyle Hyunjin, ne oldu?" Montumun kollarını kollarıma geçirirken konuştum. "Önü tutuyoruz." Yeonjun, Changbin ve Jisung sinsice sırıtıp beni başlarıyla onayladılar.

Yeonjun, Changbin, Jisung ve ben okula servisle gidip geliyorduk. Dokuzuncu sınıftan beri aynı servisteydik ve artık servisin demirbaşlarıydık. Bu yıl sadece okuldan değil servisten de mezun olacaktık. Çok anılarımız olmuştu o serviste. Yeri gelmişti izdivaç programına çevirip milleti birbirine ayarlamıştık, yeri gelmişti bara çevirip kopmuştuk. Bunları düşündükçe içimde bir burukluk oluyordu. Mezun oluyordum. Sadece derslere kafa yorduğum bu yılları özleyecektim.

Önü tutma mevzusuna gelirsek. Yiren ve benim ailem arkadaşlar. Yiren ile uzun zamandır tanışıyoruz. Tanıştığımız andan beri en yakın arkadaşız. Hiçbir zaman birbirimize ilgi duyup dramalara bağlamadık. Her boku birlikte yiyip her boktan birlikte sıyrılıyorduk. Diğerleri ile dokuzuncu sınıfta tanışmıştım.

Yiren bizim eve gelecekse bizim servise biniyordu. Sadece endüstrinin yani erkeklerin olduğu servise tek kız biniyordu. Herkes bizim gibi gay olmadığı için kankamı korumam gerekiyordu. Bu yüzden şoför ajushinin yanındaki ikili koltuğu ben ve Yiren için tutuyorduk. Bizimkilerde arkamızda koruma oluyordu. Bu sayede kimseyi dövmeden eve dönmeyi başarıyorduk.

Zil çalınca Jisung, Yeonjun, Changbin ve ben ışık hızında koşmaya başladık. Beomgyu ve Kai eve kendileri giderdi. Zaten akşam tekrar konuşacaktık. Dokuzuncu sınıfların koştuğunu görünce merdivenlerin demirliklerinden kaymaya başladım. Jisung üçer-üçer atlayarak iniyordu. Ayaklarım yere basınca koşmaya devam ettim. Antrenmanlı olduğum için dokuzları geçmiştim. En alt katta onlar olduğu için bizden önce çıkıyorlardı ama bu demek değil ki önü onlar kapacak.

Arkamı dönüp dokuzlara kapak çektim ve okuldan çıktım. Hızlıca servise gelip yolcu koltuğunun kapısını açıp içeri atladım. Nefes nefese kalmıştım. Şoför ajushi bu halime gülmüştü. Dokuzdan beri o bizim için şoför ajushiydi. Dört yıldır bunu gelenek gibi devam ettiriyorduk ve her yeni gelen bize ayak uyduruyordu.

Nefeslerim düzene girince arkaya döndüm. Bu sırada diğerleri gelmiş ve önleri kapmışlardı. "Bu zaferde bizimdir beyler!" Yumruğumu havaya kaldırınca benimkiler de bana eşlik etmişti. Dokuzlar bize kötü bakışlar atarak servise binmişti. Bana dik-dik bakan velede gözümü kırpıp başımı sallayarak ne var demiştim. Changbin hemen, "Siz yokken biz vardık oğluuuum. Uzayın şimdi," dedi. Dokuzlar somurtarak boş yerlere oturdular. Önüme dönüp sağ ayağımı sol dizime attım. Böyle oturmanın rahatlığı ayrı bir şey.