អំណួតស្នេហ៍ ផ្ចាញ់បេះដូង

ភាគ5: ឈឺណាស់អាកាច់នេះ..

"ខ្ញុំទៅណា ជារឿងរបស់ខ្ញុំ"ថេយ៉ុងតបទៅវិញទាំងមិនបានខ្លាចរអារអ្វីបន្តិច
"គីម ថេយ៉ុង"
"បាទប៉ា..."
"ស្អែកត្រៀមខ្លួនទៅ...វ៉ាងហ្សុីនឹង ក្លាយជាប្រពន្ធ របស់ឯងពេញសិទ្ធិ"លោកគីម ពោលទាំងខ្សែរភ្នែកកាចសម្លឹងទៅកាន់ថេយ៉ុងមើលទៅ ម្តងនេះគាត់ហាក់បីដូចជាចង់លេងមែនទែនហើយ។គួរតែដល់ពេលហើយដែលកូនប្រុសម្នាក់នេះមកសង់គុណខ្លួន
"ប៉ាគិតថា បង្ខំខ្ញុំបានហែស៎?"ថេយ៉ុង
"បានមិនបានមិនមែនឯងអ្នកសម្រេចទេ"លោកគីម និយាយហើយក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ទុក ឲ្យថេយ៉ុងក្តៅចិត្តហួសប្រមាណ។
"ប៉ាជាអ្នកលេងមុនទេ"ថេយ៉ុងពោកទាំងទឹកមុខល្បិចកិច្ចកលគេក៏ចាំមើលដូចគ្នាថា ថ្ងៃស្អែកនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង?
♡ ក្លឹបម៉ៃហ្វ័សෆ
នាលពេលនេះគឺម៉ោង1 យប់ទៅហើយ ប៉ុន្តែក្លឹបនេះមិនទាន់បិទឡើយ( ក្លឹបបើក24 ម៉ោង) ក្រលែកមកមើលខាងក្នុងក៏សម្បូរទៅដោយមនុស្សជាច្រើនកំពុងតែសប្បាយ។តោះទៅមើលក្នុងបន្ទប់មួយ
"លោកម្ចាស់...សូមអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំផង...ខ្ញុំដឹងខ្លួនខុសហើយ"បរុសវ័យចំណាស់ម្នាក់បានពោលឡើងទាំងភាពភ័យខ្លាច
"អ្នកណាជាអ្នកបញ្ជារឯងឲ្យធ្វើរឿងបែបនេះ?"ជុងហ្គុកសួរទាំង សម្លេងរាបស្មើដៃក្រវីកាំបិតលេងមើលទៅនាយហាក់បីដូចជាពេញចិត្តណាស់
" គឺ...ផាំង"បរុសនោះ និយាយមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងជុងហ្គុកក៏ទាញកាំភ្លើងបាញ់ចំកណ្ដាលក្បាលបណ្តាលឲ្យស្លាប់ភ្លាមៗទៅហើយ មនុស្សដូចនាយមិនចេះនិយាយអ្វីច្រើនឡើយឱកាសឲ្យសារភាពក៏មិនមាន លើកទី3ឡើយ។
"ចៅហ្វាយ..."វ៉ាងលីពោលទាំងឱនគោរពជុងហ្គុកបន្តិចគេសម្លឹងទៅកាន់មនុស្សដេកស្លាប់ក្នុងថ្លុកឈាមយ៉ាងគួរ ឲ្យសង្វែកប៉ុន្តែនេះក៏ សមមុខដែល ដែលគេហ៊ានប្រឆាំងនឹងក្បត់មនុស្សដូចជុងហ្គុក ម៉ៃហ្វ័ស។
"មានរឿងស្អី"ជុងហ្គុកសួរវ៉ាងលីបណ្តើរជូតកាំភ្លើងបណ្តើរ
"គឺចៅហ្វាយ...មានគេដឹងថាអ្នកប្រុស ថេយ៉ុងនឹងរៀបការនៅថ្ងៃស្អែកហើយ"វ៉ាងលី
"ឯងនិយាយស្អី? រៀបការអញ្ចឹងហែស៎?"ជុងហ្គុកភ្ញាក់ផ្អើលប៉ុន្តែនាយក៏ធ្វើជាធម្មតាវិញទាំងក្នុងក្រអាវបេះដូងពេលនេះកំពុងតែឆេះឆួលស្ទើរតែស្លាប់មនុស្សភ្លាមៗទៅហើយ...។
"គឺ...ឮមកថាលោក គីម ម៉ាយ៉ាវីន កំពុងតែមានគ្រោងឲ្យអ្នកប្រុសថេយ៉ុង រៀបការជាមួយអ្នកនាង វ៉ាងហ្សុី"វ៉ាងលីពោលឡើងទាំងឱនក្បាលមិនហ៊ានសម្លឹងក្រសែភ្នែករបស់នាយជាចៅហ្វាយចំៗឡើយ ជុងហ្គុកមិនមាត់គេក៏ស្ងៀមស្ងាត់បន្តិច ប្រអប់ដៃខាងឆ្វេងក្រវីកូនកាំបិតលេងដើម្បីរំសាយអារម្មណ៍។
"ហុឹម!ឯងទៅវិញទៅ ហើយស៊ើបបន្តរទៀតថាពិធីមង្គលការនឹងកើតឡើងដែលទេ?"ជុងហ្គុក
"បាទចៅហ្វាយ...តែចៅហ្វាយមិន..."វ៉ាងលីសម្លឹងមើលមុខរបស់ជុងហ្គុកទាំងក្នុងចិត្តពិតណាស់គឺមិនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាចៅហ្វាយខ្លួនមិនមានប្រតិកម្មអ្វីសោះ ឬក៏បញ្ជារឲ្យខ្លួនទៅចាប់មនុស្សតែម្តងទៅគឺចប់ទៅហើយប៉ុន្តែមើលចុះអង្គុយផឹកស្រាធ្វើប្រងើយទៅវិញ។
"ឯងជាចៅហ្វាយយើងឬយើងជាចៅហ្វាយឯង?"ជុងហ្គុកដាក់កែវស្រាលើតុដោយសម្លេងខ្លាំងៗ ក្រសែភ្នែកមុជស្រួចសម្លឹងទៅកាន់វ៉ាងលីធ្វើឲ្យម្ចាស់ខ្លួនដែលត្រូវក្រសែភ្នែកកំណាចសម្លឹងបែបនេះ ធ្វើខ្លួនមិនត្រូវញញឹមមិនសូវសម។
"មិនមែនបែបនេះទេចៅហ្វាយ"វ៉ាងលីភ័យពន់ពេកក៏លុតជង្គង់ចុះសូមការអភ័យទោសពីចៅហ្វាយរាងក្រាស់មិនមាត់ក៏ក្រោកឡើងពីកៅអីហើយក៏បោះជំហ៊ានមួយៗធ្ងន់ៗ
"សម្អាតទីនេះឲ្យស្អាត"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏ចេញទៅបាត់វ៉ាងលីក៏ធូរចិត្តនេះ ប៊ីសទៅហើយ
"ហឺយយយ!!មាត់ចង្រៃឯងនេះ"ក្រោយពីហាស្តីឲ្យខ្លួនឯងរួចហើយនាយក៏ប្រញាប់ប្រញាល់រៀបចំទីនេះឲ្យស្អាតដូចសភាពដើមវិញ។
♡ភូមិគ្រឹះម៉ាតូគី♡
ភូមិគ្រឹះដែលមានសមភាពស្ងប់ស្ងាត់មិនរញ៉េរញ៉ៃប៉ុន្តែពេលនេះក៏ផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងដែលមិនអាចស្មានដល់ ណាមួយយប់អាធ្រាតមនុស្សម្នានាំគ្នាចូលសម្រាកទៅហើយប៉ុន្តែនៅក្នុងបន្ទប់របស់អ្នកកម្លោះយ៉ុងហ្គី ម៉ាតូគីឯណេះវិញកំពុងតែមានភាពរញ៉េរញ៉ៃ។
"ឯងនៅឲ្យស្ងៀមវាឡាប់មែនហ្ហាស៎?"យ៉ុងហ្គីរត់ដេញចាប់ជីមីនព្រោះតែថារាងតូចម្នាក់នេះមិនព្រមនៅស្ងៀមឡើងរត់ចុះរត់ឡើងធ្វើ ឲ្យនាយឈឺក្បាលមិនស្ទើរឡើយ។
"អត់ៗៗៗទេ..នាំខ្ញុំទៅផ្ទះវិញ..ខ្ញុំមិននៅទីនេះជាមួយតាស្លេកឯងទេ.."ជីមីនឆោឡោដដែល
"ជុ៎!នៅជាមួយយើងវាពិបាកណាស់ហ្ហែស៎?"យ៉ុងហ្គី ជញ្ជក់មាត់តិចៗដើម្បីរំងាប់អារម្មណ៍ចំពោះរាងតូចដែលមិនព្រមស្តាប់សម្តីសោះ
"មិនពិបាកទេ..តែខ្ញុំខ្លាចកាត់ស្លេកតាម..អាយយយ៎"ជីមីនភ្លេចខ្លួនតែបន្តិចសោះក៏ត្រូវយ៉ុងហ្គីចាប់បានទៅហើយ ។រាងតូចញ័រដូចកូនសត្វដោយរាងកាយស្ថិតក្រោមរាងកាយមាំ ក្រសែភ្នែកទាំងពីសម្លឹងគ្នាទៅវិញទៅមក..។
"យ៉ាងម៉េច?មិនស្រែកទៀតទៅអាងយើងរំលោភឲ្យឯងស្រែកលែងចេញ"យ៉ុងហ្គីញោតចុងមាត់តិចៗ ដោយពោលពាក្យផ្ចាញ់ផ្ចាលជាមួយនឹងជីមីនដោយឃ្នើសចិត្ត
"ហុឹស!លែងទៅ...ខ្ញុំមិនឱ្យលោកឯងរំលោភទេ...ខ្លាចអស់សុីន..ហុឹកៗ..អ្ហឹក...ៗ...អនាគតគេចង់បាន ប្រពន្ធតែម៉ែឱ្យយក ប្តីហុឹកៗ...សួរថា គ្រប់គ្នាកំពុងតែគិតអ្វី?? "ជីមីនមិនអាច ធ្វើអ្វីបាន មានតែវិធីចុងក្រោយគឺយំ....យំឱ្យទឹកភ្នែកក្លាយជាទឹកសមុទ្រលិចលង់ឱ្យ យ៉ុងហ្គីស្លាប់ ភ្លាមៗទៅ..។
"យើងក៏មិនចង់ប៉ុន្មានដែលប៉ុន្តែកូនប្រុសក្នុងខោវាអត់ស្តាប់ បញ្ចារទេ...ព្រោះជង្គង់ឯងទើបធ្វើឱ្យវា ខឹងបែបនេះ ឥឡូវលួងលោមវាបន្តិចទៅ"យ៉ុងហ្គីមិនខ្វល់ពីរអ្វីដែលថេយ៉ុងកំពុងតែនិយាយឡើយអ្វីដែលគេកំពុងតែគិតនោះគឺ ទល់ខោទៅហើយ..
"អ្ហឹកៗ...អត់ទេ...កូនគេនៅ ក្រមុំអត់ចង់អស់សុីនទេ...អ្ហឹកៗ ..."ជីមីន ក្រវីក្បាលបដិសេធដដែល រៀបចំនឹង លើកជើងធាក់រាងក្រាស់ទៅហើយ ប៉ុន្តែនាយរហ័សណាស់ទាញឱ្យជីមីន ផ្កាប់មុខនឹងពូកហើយក៏ទាញខោរបស់រាងតូចស្រាតចេញ ដោយរហ័សរហួនបំផុតរកតែជីមីន និយាយអ្វីក៏មិនទាន់ធ្វើអ្វីក៏មិនដូចចិត្ត...
"ផ្លឹបៗ...ផ្លាប់ៗ..." ព្រោះតែគ្រឺតខ្នាញ់ នឹង សម្លេងយំរញ៉េរញ៉ៃរបស់ជីមីនពេក ធ្វើឱ្យយុ៉ងហ្គីអស់ការ អត់ធ្មត់បន្តរទៀតក៏ ពាត់ដៃរាងតូចឡើង នឹងដៃម្ខាងទៀតមក បន្ធូរខ្សែក្រវាត់របស់ខ្លួន ហើយក៏រ៉ូតខោ (ប៉ុន្តែមិនបានស្រាត) នាយក៏ចាប់ទាញភាពរឹងមាំគួរឱ្យខ្លាចនោះស៊កបញ្ចូលទៅ ល្អាងស្នេហ៍តូច ចង្អៀត របស់ជីមីនមួយទំហឹងៗ ហើយក៏ កម្រើកចង្កេះ ដោយមិនមាន ការថ្នាក់ថ្នមអ្វីបន្តិចឡើយ។
"អ្ហក៎..!អត់ទេ...ក្រហាយណាស់...អ្ហឹសៗ....ហុឹកៗ...ឈឺណាស់អាកាច់នេះ..ដកចេញទៅ...ប៉ាម៉ាក់ៗជួយមីនៗផង...អូន ត្រូវអស់ព្រហ្មចារីយ៍ហើយ...ហាហា៎..ហុឹកៗ..." ជីមីន ស្រែកឡូឡាពេញនឹងប៉ុន្តែមិនអាច រើសទៅណារួចឡើយ ព្រោះតែមាន អារម្មណ៍កម្លាំងដូចបាត់បង់ពេលដែលរាងក្រាស់ដែលនៅផ្នែកខាងលើកំពុងតែ ព្យាយាមកម្រើកចង្កេះខ្លាំងៗ ទាំងមិនខ្វល់ថា នេះជា លើកដំបូងរបស់ជីមីនឡើយ...។
"អ្ហឹសសស...ស្រួលណាស់....តឹងណែនល្អមែន...អូនសម្លាញ់..."ចង្កេះកម្រើកបបូរមាត់ ពោលពាក្យព្រាននារីដាក់ជីមីន ដែលបើកភ្នែកស្ទើរតែមិនរួចទៅហើយ..។
"អ្ហឹសសស...ផ្លាប់ៗ....អ្ហឹកៗ ....ឈប់ទៅ...ឈឺណាស់...សូមមេត្តា...ខ្ញុំលែងជេរ លោកទៀតហើយលែងខ្ញុំទៅ...ហុឹកៗ..ខ្ញុំខ្លាចហើយ..ខ្ញុំសូមអង្វរ...អ្ហឹសសៗ...."

The continue....

Vote pg