KÜLLENMİŞ BULGULAR

merhabaa^^^

Bölümde "mantık hatası" gibi görünen yerler olacaktır, okurken garibinize gidebilir. Bunlar mantık hatası değil, ilerleyen bölümlerde sebebi de açıklanacak kitap içinde.

Bu kitapta da karakterlerin ilginizi çekeceğini düşündüğüm hastalık ya da sıradışı tıbbi rahatsızlıkları var. (Tıpkı Kandem'de Ruslan'ın korkuyu hissetmemesi gibi)

Son olarak da Külllenmiş Bulgular'ı Kandem'e benzetebilirsiniz biraz. Aslında normal çünkü Küllenmiş Bulgular, Kandem'den esinlenerek oluşturulmuştu. Kandem'i beğendiyseniz bu hikaye de hoşunuza gidebilir.

iyi okumalar^^^

KÜLLENMİŞ BULGULAR

🗝 
 

intikam yoluna çıktığını sanıyorsun,
asıl intikamı kendinden alman gerektiğini bilmiyorsun.

can yakıyorsun,
alışıyorsun.

söyle şimdi, susmak mı daha kolay geliyor bu yalana?
neden susuyorsun mesela?
yalanı koynunda büyütüyorsun, ama en sonunda yalana bürüneceğini unutuyorsun.

geçmişi saklıyorsun, bulgularını hâlâ
vücudunda taşıyorsun.
küllenmişsin, farkına varamıyorsun.

 

17 Ekim 2024
 

Yalana alışan bir insana, doğrular anlamsızdır.
Ya kendini bir yalana inandıran? Farkında olmadan.

Şehrin elektrikleri bu gece de kesilmişti.

Aylardan Ekim, havalar iyice soğumuş ve en çok geceleri yağmur yağıyor. Üşüyor insan, ısınmak istiyor ama sıcak çok uzak. Uykusuzluk bünyeye işlemiş, acı kahvelerden kendini ayakta tutmasını bekliyor genç kız. Kahve de sevmiyor ama, gerçi o neyi sevip sevmediğini bilmiyor ki. O yabancı kendine, daha tanıyamamış kendisini. Sorulan sorulara cevapsız, birbirini tutmayan anlamsızlıklar içinde.

Bu gece hastane yoğundu, acil çok kalabalıktı. O kalabalık arasında hocasına görünmeden kendisini boş olan muayene odasına attığında karnında açılan yaranın üzerindeki hastane önlüğüne geçmeden yarayı açtı. Üzerine kan bulaşan sargıyı çıkartıp kenara koyduğunda karnının solunda oluşan yarayı kapatmak için bulunduğu odadaki rafta duran pamuğu alarak yarasına bastırdı. Umarsızca yarasındaki kanı temizlerken hareketleri biri gelmesin diye hızlı ve aceleciydi.

Annesinin o daha çocukken koyduğu üç kuralı çiğnememeliydi.

Gözü karaydı, hırsı gözünü bürümüştü. Hayatını tek bir hedefe odaklamışken isteğine ulaşmış olması bazı şeyleri bitirmiyordu. Hastane sınırları içindeydi, tıp okuyordu ama buna rağmen yarasını saklıyordu. Saklamalıydı, annesi öyle öğretmişti. Daha çocukken öğrenmişti yarasını sarmayı.

Pamuğa biraz tentürdiyot döküp yarasına yeniden bastırdı. Hareketleri bir yaraya değil de, sanki kirli bir zemini siler gibi özensizdi. Bu özensizliği sadece kendisine yapıyordu.