KING JEON'S A WILD FLOWER [Completed]

Extra:

(Zawgyicode)

အချိန်တွေကုန်လိုက်တာမြန်လိုက်တာ အခုဆို သူတို့တိုင်းပြည်လေးက အေးအေးချမ်းချမ်းလေး ဖြစ်တာ သုံးနှစ်သုံးမိုးရှိပြီ မအေးချမ်းနိုင်တဲ့သူကတော့
ထယ်ယောင်းပေါ့ ဘာတွေမအေးချမ်းနိုင်တာလဲဆိုတော့

"ဟိုသားဖ!! တက်တော့လို့ ပြောနေတာ အတော်ကြာပြီ
ကြာကန်ထဲကို အရှင်ကလဲ ကလေးမဟုတ် ဘာမဟုတ်နော် သားနဲ့အတူ ဆော့မနေနဲ့"

"ပါးပါးက တအားအကျင့်ပုတ်တာပဲ"

"ယောင်းလေးကလဲကွာ"

ထယ်ယောင်းမြက်ခင်းပေါ်သာ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်တော့ အပေါ်ကိုတက်လာတဲ့ အရှင်

"အို...ယောင်းလေးကလဲကွာ ငိုဖို့လုပ်ပြန်ပြီး"

"ဟင့် အရှင်တို့တစ်ခုခုထပ်ဖြစ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့
ဘယ်ချိန်မျှော့တွယ်ခံရမယ်မသိဘူး ဟင့်"

"ဟုတ်ပါပြီတိတ်ပါကွာ ပြီးသွားတဲ့အတိတ်တွေကို ပြန်တွေးနေပြန်ပါပြီ"

ဂျောင်ကုသူရေစိုနေတဲ့ ဝတ်ရုံနဲ့ထယ်ယောင်းကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ဒါလဲမငြင်းဆန်ပဲ သူကိုတင်းနေအောင်တောင် ပြန်ဖက်ပေးလာတဲ့ ထယ်ယောင်း

ဟုတ်ပါတယ် သူမသေခဲ့ပါဘူး အကုန်လုံး
လက်လွှတ်ရပြီးလို့ ထင်ခဲ့ချိန်မှာ သူကိုနမ်ဂျွန်ဟျောင်းန်တို့
နှစ်ယောက်က ပြန်ကုပေးခဲ့တယ် ယောင်းလေးက
ဒါကိုတောင်မသိပဲ သူကိုယ်သူတောင် သတ်သေဖို့ လုပ်ခဲ့သေးတာ သားလေးကိုလဲ သူတို့ကအပြီးပိုင် မွေးစားခွင့်ပေးလိုက်သည် သားလေးကိုလဲ သူတို့ပဲ ကုပေးတာပင်