Two Different People /Taekook

|13|

Merhabalarr bu bölüm hoşuma gitmesede atıyım dedim herneyse bu arada kitap ile alakalı görüşlerinizi yazarsanız sevinirim aşko kuşko arkadaşlarım jsjsjshsk🌺🌸💮🏵️💐🍂🌳🌱☘️🍃🌷🥀🍀🌹

_____________

"hayvan, nasılda aldın çocuğun çikolatasını hemencecik aç sın jin hep açsın ayı"

"kendisi verdi jimin ben elinden almadımkı"

"kesin kesin"

"sanane ya sen önündeki çikolataya bak"

Jimin gözlerini jine doğru devirdikten sonra gözlerini bana dikti

onlar gelince herkeze birer tane vermiştim çikolatalardan. Hepsi kimden diye sormuş ben 'taehyung' deyince biraz dona kalmışlardı sonra jin ona uzattığım çikolatayı elimden alıp 'aman bize ne kim aldıysa yiyelim gitsin' Deyip yemeye başlamıştı. Aslında diğerlerinede uzatmama rağmen almayı kabul etmeyip 'sana alınmış sen ye' deselerde onlara almaları için 'almazsanız birdaha sizle konuşmam' deyince almak zorunda kalmışlardı

Onlara bazen bu şekilde ufacık klasik tehditler söylerdim mesela küserim veya konuşmam sizle gibi onlarda karşılık verip istediğim şeyleri yaparlardı

Zaten istediklerim zor birşey değildik ki şimdiki olduğu gibiydi...

"Taehyung niye gelmiş"

"bilmem, ama bu kutuyu felixe vermiş bunu Jungkooka ver diye oda bana getirdi"

"görmedin yani taehyungu"

"yok görmedim"

"ee, nasıl onun bunu sana aldığını anladın o zaman"

"şey biz hastanedeyken ben onu fıstıklı ve sütlü Çikolataları sevdiğimi söylemiştim oda nota böyle yazmış"

Notu jimine verdim ve okudu

"anladım tamamda bu adam sana biraz yakın gibi yani ne bileyim başta seni dövülmekten kurtarıyor seni hastaneye götürüyor sonrada sana böyle kutuyla çikolata alıp veriyor"

Jiminin bu söylediklerinden sonra tüm gözler benim üzerimi buldu jin de cevabımı bekliyor gibi duruyordu aslında jiminin  sorduğu soru fazlasıyla mantıklı gelmişti bana çünkü biraz düşündükten sonra bende kendime soru sordum - neden bana bu kadar iyi davrandı ki-

Aslında biraz iyi hissettirmişti beni düşündüklerim, çünkü bunca zamana kadar bana iyi davranan veya dostça konuşan insan nadir denilecek kadar azdı...

Ve bana zorba olanları biraz haklı buldum kendimce, haklıydılar çünkü bende benim gibi güçsüz fakir ve istenmeyen hep dışlanan bir kişiyle konuşmak istemezdim yada belkide konuşurdum bilinmezdi

"Pışt nereye daldın böyle"

"Ha şey sadece düşünüyordum"

"ne düşünüyorsun Jungkook"

"boşversenizmi  artık şu konuyu kapatalım sıkıldım sohbetinizden"

Hoseokun bize doğru konuştuğunda biraz rahatladım çünkü jiminin birsürü kafa karıştırıcı soruları bitmeyecekti

"pişt hadi"

"ney hadi jin"

"salak unuttunmu"

"neyi unuttummu aq söylesene"

"şey hanii varyaaa"

"haaa"

Kaş göz hareketleriyle jimine bişey anlatmaya çalışan jin oldukça komik duruyordu ama sıkıntı ben ne konuştuklarını anlayamıyordum