London's University || One Direction

Hoofdstuk 5

{2th of March 2013}

POV Jasmine Scott

Mijn tas hang ik handig om mijn rechterarm heen en mijn iPhone hou ik stevig in mijn hand vast. Met een glimlach werp ik nog een laatste blik op de spiegel. Vandaag voel ik me zo ontzettend vrolijk en gelukkig. Dat geweldige gevoel is er al sinds de kus die Niall en ik hebben gedeeld. We hebben het nog niet echt bekend gemaakt ofzo maar onze vrienden merken wel dat we allebei vrolijker zijn, vooral naar elkaar toe. Het zal vast niet lang meer duren en ze weten van onze kus. Maar er is wel een klein dingetje waar ik mee zit. Wat zijn Niall en ik van elkaar..? Ik zoen niet zomaar met jongens. Nu weet ikzelf ook wel dat Niall geen random jongen is maar het gevoel is er toch. Het komt volgens mij doordat ik zoveel gevoelens voor hem heb en hem niet zomaar kan laten gaan. Met mijn spullen in mijn handen loop ik de trap af. Een cracker stop ik in mijn tas en ik pak mijn autosleutels. Vandaag ga ik ontbijten bij de Starbucks. Lotte en Hannah wouden niet mee om een of andere vage reden. Vervoer naar school zouden ze zelf regelen, ik hoop dan maar dat dat goed komt. Voordat ik het huis verlaat roep ik nog een keer 'Ik ga Lot en Hannah!' En dan loop ik de deur uit, op naar buiten. Een verre 'doei' hoor ik nog voordat ik de voordeur achter me dicht trek. Plotseling stapt er iemand achter de grote pilaar vandaan. Ik slaak een gil en deins naar achteren. Daardoor knal ik met mijn hoofd tegen de deur aan en verspreid een drukkende pijn rond mijn achterhoofd. Mijn ogen knijp ik dicht om te voorkomen dat ik ga huilen. Damn wat deed dat veel pijn! Mijn ogen open ik weer en ik kijk in het geschrokken gezicht van Niall. 'Oeh, Niall, kon je me niet veiliger laten schrikken?' Hij word rood en ik zie dat hij naar de juiste woorden zoekt. 'Sorry Jasmine, gaat het..? Het was de bedoeling om met je mee te gaan naar de Starbucks.' Een glimlach vormt rond mijn lippen. Wacht, hoe weet hij dat? Fronsend kijk ik hem aan. 'Lotte en Hannah hadden me ingelicht.' Met een glimlach pakt hij mijn hand vast en leid me naar mijn auto. Niall stapt in aan de bestuurderskant en ik vind het niet eens erg. Niemand mag in mijn auto rijden maar Niall vertrouw ik gewoon. Hij zal zeker voorzichtig rijden met mijn auto. Ik overhandig hem mijn zwarte autosleutels en hij start vervolgens de auto. Mijn spullen leg ik nog snel op de achterbank en haal mijn gratis parkeerkaart te voorschijn. 'Hoe kom je daaraan?' Vraagt Niall terwijl hij een blik op mijn parkeerkaart werpt. 'Gekregen van Rowan, mijn baas.' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Die glimlach verlaat mijn gezicht de hele dag niet, dat voel ik op de een of andere manier. De radio zet ik aan en Misery van Maroon 5 klinkt door de auto heen. Ik begin zachtjes mee te neuriën. Het is een gewoonte van me, als ik een liedje ken ga ik het neuriën. Niall zingt zachtjes de tekst mee. Zijn stem is echt zo mooi. Zo ontzettend betoverend. Ik snap dus echt niet waarom mensen Niall uit One Direction willen hebben. Gisteravond heb ik "Niall Horan" ingetypt. In eerste instantie stuurde niemand haat naar hem maar een kwartier later had ik het gevonden. Met een geschrokken blik had ik tweets en meningen van mensen gelezen. Geen wonder dat Niall daar deppresief van werd. Ikzelf zou daar ook helemaal gek van worden. Maar ik ga Niall helpen. Daar zijn vrienden voor. Een tijdje later komen Niall en ik bij de parkeerplaats aan. Mijn speciale kaart duw ik erin en we kunnen naar binnen rijden. Mijn kaart stop ik terug in mijn tas en Niall parkeert ondertussen mijn auto op de eerste verdieping. Er zijn bijna geen mensen in de stad, lekker rustig nog dus. We stappen mijn auto uit en samen lopen we naar de Starbucks. Zijn arm losjes om mijn heupen geslagen. We komen aan bij de Starbucks en ik zie Rowan zelf achter de kassa staan. 'Goedemorgen Jasmine! Heb je in deze vroege ochtend je vriendje mee genomen?' Hij grinnikt en kijkt me nieuwsgierig aan. 'Hij is gewoon een goede vriend van me hoor.' 'Dat wil ik morgen nog wel een keer horen Jasmine!' Hij knipoogt en neemt dan onze bestellingen op. Niall en ik gaan in een hoekje zitten en een poosje later komt Bob de Starbucks binnen lopen. Hij moet natuurlijk wel werken. Voor hem is het een gewone werkdag. Voor mij uit school ook maar nu heb ik nog even vrije tijd. En die besteed ik maar al te graag samen met Niall. Mijn handen sla ik om de koffie beker heen en een warmte verspreid door mijn lichaam. Een hand leg ik iets op de tafel. Niall pakt die verlegen vast. Blozend kijk ik hem aan. Hij glimlacht naar me, met zoals ik naar hem glimlach. Met een hand til ik mijn koffie beker op en drink ik een paar slokken. Niall doet even later hetzelfde en we genieten van elkaars aanwezigheid. Het is erg gezellig en we hebben het over van allerlei dingen. Dan krijg ik een smsje. Mijn iPhone pak ik erbij en ik ontgrendel snel mijn iPhone. Niall kijkt ondertussen naar zijn koffie beker. Ik open het smsje en mijn ogen vliegen over het beeldschempje.