1.Bölüm

66 11 2
                                    

*Medya: Duru Çiçek Deniz

Şirketten çıktığımda hava kararmıştı.Bugün çok yorucu bir gündü. Çünkü fazladan mesai yapmıştım elimde olan projeyi yetiştirmem gerekiyordu.

Otoparka doğru ilerledim ve arabama bindim.

Telefonumu elime aldığımda Araldan bir sürü mesaj vardı.Normalden geç çıktığım için haber vermeme rağmen yine de meraklanmıştı.

Mesaj yazmayla uğraşamazdım o yüzden direkt aradım.Arabayı çalıştırırken bir yandan hoparlöre aldım. Saniyesinde açmasıyla tebessüm ettim.

"Ablam şükür baktın telefona çok merak ettim ne zaman gelceksin eve?"

Hızlı konuşmasıyla güldüm. Çok tatlı bir kardeşim vardı.

"Aralım projeyle uğraşıyordum telefona bakamadım şimdi yoldayım geliyorum Aras huysuzluk yaptı mı?"

"Yani biraz yaptı ama bir şeyi yok merak etme."

Aras ben yokken genelde huysuz oluyordu. 6 yaşında olmasına rağmen bana fazla düşkündü.

"Tamam ablacım biraz daha oyalanın geliyorum hemen"

"Tamam ablam dikkatli sür çok seviyorum seni"

"Ben de seni çok seviyorum öptüm"

Kesinlikle Aral ve Aras yaşama sebebimdi. Onlar bana ne kadar düşkünse ben de onlara o kadar düşkündüm.

Özellikle annemiz vefat ettiğinde tabii Aras o zaman 1 yaşındaydı ve neredeyse hiç hatırlamıyordu. Bu yüzden hep annesini ben olarak biliyordu hatta "anne" diye seslenirdi bana.

Zaten o kadın bize annelik yapmamıştı anne kelimesini hak etmiyordu kesinlikle.

Üvey babam ise evet üvey olduğunu biliyordum annem benim ısrarcı sorularımdan sonra anlatmıştı her şeyi.

Annem bana hamileyken evlenmişler üvey babamla ondan sonra da Aral ve Aras olmuş iyi de olmuş. Babam gemide kaptandı bu yüzden bizim yanımızda olmamıştı hiçbir zaman o da babalık yapmamıştı ama en azından kötülüğü dokunmamıştı annem gibi.

Bana gelirsek adım Duru Çiçek Deniz 23 yaşındayım istanbul yıldız teknik üniversitesinde mimarlık okudum. Şu anda ise bir şirkette çalışıyorum.

Evin önüne geldiğimde park ettim ve kapıya doğru ilerledim. Anahtarım olsa da zile bastım.

Koşan adım seslerini duyduğunda yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu çok yorgun olmama rağmen. Onlar benim gülümseme sebebimdi.

Kapı açıldı ve Aral hemen boynuma atladı Aras da belime sarılmaya çalışıyordu. İkisine de kollarımı sardım.


*Selam arkadaşlar aşırı uzun zaman olmuş ama düzenlemem gerekiyordu bu bölümü başlıyoruz tekrardan umarım güzel şekilde devam eder açıkçası takipçi kalmamıştır yüksek ihtimal ama olsun ben yine de devam ettirmeye çalışacağım kitabı sizleri seviyorum ve öpüyorum 🫶

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 04 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Yeni Bir HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin