Paparazzi Taejin/ Vjin (TAMAMLANDI)

Bebek Seokjin

Geceleri çok severdim. Karanlık çöktüğünde odamda yatağımın içinde kıvrılır ve hayallere dalardım. Müzik beni bu dünyadan uzaklaştırırken ruhum çoktan terk ederdi burayı. Çünkü dünya korkunç bir yerdi. Hep diğer günler için çabalamaya çalışırdım. Bu hayat tempomdu.

Tempoyu bozan şeyler de oluyordu tabi. Hasta olurdum, ailemin yanına giderdim. Ve son zamanlarda en hayatımın en büyük değişikliğini Kim Taehyung bana veriyordu.
Onun evine gittiğimden beri hayatımı değiştiren tek şey oydu. Karşıma çıkması, nasıl davrandığını düşünerek hareket etmek...hepsi benim rutinimi bozmuştu. Onun hakkında ki düşüncelerim, evinde uyandığımda değişmeye başlamıştı.

  Kötü geçen o gecenin sabahında kendimi Kim Taehyung'un evinde, misafir odasında bulmuştum. Gözlerimi açtığım odaya baktıktan sonra yataktan kalktım. Yaralarım, canımı yaksa da küçük adımlarla kapıya gittim ve açtım. Birkaç kapıyı geçtim ve merdivenlere geldim. Aşağı indim dikkatli bir şekilde. Jaebum piçi öyle kötü vurmuştu ki! Umarım izi kalmazdı. Susamıştım. Mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere gittim. Hizmetli kız yemek yapıyordu. Ona seslenmem gerektiğini düşündüm.

"Günaydın." Dedim kısık bir sesle. Kız beni duyunca bana doğru döndü. Ellerini önünde bağlayıp kafasını eğdi.

"Günaydın efendim. "

"Bir bardak su alabilir miyim?" Diyerek ona baktım.

"Tabi." O çekmeceye uzanırken ben de masaya geçtim. Oturdum ve modern görünen mutfağı inceledim. Benim evim küçüktü. Sıradan şeyler vardı. Ancak burası gayet iç açıcı renklerle ve marka eşyalarla donatılmıştı. Zenginlik, mutfak dolaplarından bile yansıyordu.

"Buyrun." Önüme konulan bardaktan suyumu içtim.

"Bana kıyafet verebilir misin? Benimkiler sanırım..." Diyerek üstümde gezdirdim gözümü. Pantolonum yırtılmıştı, üstümdeki tişört ise Kim Taehyung'undu. Böyle bir şekilde dışarı çıkamazdım.

"Kim Taehyung'un uyanmasını beklemelisiniz efendim. Sizi görmeden bu halde bırakmam doğru olmaz. Onun misafirisiniz."
Derin bir nefes aldım. Neye diretiyordu ki?

"Gitmem gereken acil bir yer var. Kıyafet vermesen de sorun değil." Diyip ayağa kalktım. Böyle de gidebilirdim. Cüzdanımı ve kameramı alsam yeterdi. Hem Jungkook daha fazla merak etmemeliydi. Telefonuma baktım. Bu saatte evde olurdu. Benim için güzel bir ka- düşüncelerim kafamı çarpmamla kesildi. Geriye doğru bir iki adım attım. Kafamı tuttum ve çarptığım kişiye baktım.  Kim Taehyung karşımda duruyordu.

"Pardon." Dedim çarpmamı kastederek.

"Niye erken kalktın? Ağrıların mı oldu?" Kaşlarını çatarak karnıma doğru baktı. Elim oraya gitti.

"Hayır...eve gidecektim." Gözleri gözlerime geldi. Sertçe baktı. İşte o karanlık tarafını görüyordum! Yutkundum. Bakışları hiç iyi değildi.

"Bu halde mi?" İçeriye doğru adımladı.

"Gitsem iyi olur Bay Kim...daha fazla yük olma-"

"Yük olduğunu söyleyen mi oldu?" Diyerek döndü bana. Kafamı iki yana salladım. Neden böyle sinirliydi? Sabahları bile bu kadar sinirle mi uyanıyordu?

"O halde gitmiyorsun. " Psikopat herif. Yerime geri oturdum. Hizmetli onu izliyordu. Neden onun yapmasını istemiyordu? Bir süre neler yaptığını anlamadan da arkadan izlemeye çalıştım. Daha sonra kupaları kahve makinesinin yanından aldı ve bana doğru döndü. İki tane kahve tutuyordu. Şaşırdım.

Kim Taehyung üstünde tıpkı benim gibi siyah tişört ve gri bir eşofmanla kahveleri tutarak bana doğru geliyordu. Kafamı eğdim hızla. Onu süzmem gerekmezdi.