Hoseok :
"Günlerinin sayılı olduğunu unutma,Hoseok."
Gözlerim resmen kör olmuştu.Her şey beyazdı. Görüşümü yeniden kazanmak için gözlerimi kıstım.Yüzüme vuran parlak bir ampulle karşılaştım.Tanrım, bu berbat.
Zayıf ellerim neredeyse kör olan gözlerimi ovmaya gitti, yeniden görmeye başlar başlamaz gözlerim kalp monitörüne takıldı.
Neredeyse ölüyordum, dalgalı çizgiler yavaş ve düzensiz bir hızda ilerliyordu.
Neredeyse tüm vücudum,borulara ve makinelere bağlıydı, kapının gıcırdadığını ve ardından gelen ağır ayak seslerini duydum. Kim olduğunu anlamak için görmeme bile gerek yoktu.
"Merhaba baba."
"Demek hala hayattasın?"
"Belli değil mi?"
"Peki, bu lanet olası hastaneden ne zaman çıkacaksın?"
Umarım hiçbir zaman
"Yakında.Söz veriyorum."
"Senin yüzünden neredeyse beş parasız kalacağım,"
Paranı sigaraya harcamasaydın.
"Bana güven baba.
Şimdiden daha iyiyim."
"Ben gidiyorum."
Tabii ki gidiyorsun
Tamam Baba.Hoşçakal
Babam bir kutu sigara çıkardı ve dikkatlice ağzına atıp yaktı.Odanın ortasında,dumanın bir kısmını yatağıma yakın tarafa üfledi.Ellerim çaresizce ağzımı kapatmaya çalışırken öksürük krizine girdim.
"Daha iyiymiş.Hadi oradan"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİFFERENT SİDES ⟨ JİHOPE ⟩
Teen FictionHoseok acınası bir adamdı ; iyileşmek istiyordu Jimin acınası bir adamdı ; ölmek istiyordu Asla konuşmayan bir Jimin ve cıvıl cıvıl bir Hoseok yerel bir hastanede oda arkadaşıdır.
