Jimin :
Ellerim deli gibi terliyordu.O gitmişti .Bir kez daha yalnızdım.Yatağımda bir sağa bir sola döndüm.
Odanın Hoseok'un olduğu tarafına bakınca, kalbim boşmuş gibi hissettim,artık kalbimi dolduracak bir mutluluk yoktu,çünkü orası sadece Hoseok için ayrılmıştı.
Uyuyamayacağıma karar verdim ve odamdan çıktım, tüm pişmanlıklarım her adımda üzerimde bir ağırlık oluşturuyordu.
Kendimi o kadar kapana kısılmış ve sefil hissediyordum ki, zar zor nefes alabiliyordum, kahrolasıca panik ataklar.
Hastaların sevdiklerini aradıkları küçük telefon merkezine gittim, tuş takımının üzerinde gezinirken ellerim titriyordu, hatırladığım tek numara Hoseok'un numarasıydı.
Rakamları tuşlayarak telefonu kulağıma tuttum ama doğrudan sesli mesaja gitti.Bip sesi durunca konuşmaya başladım.
"L-lütfen geri dön. seni çok özledim."
demeden önce titrek bir nefes verdim.Derin bir nefes aldım.Sesim zar zor duyuluyordu.Düzgün iletişim kuramadığım için kendime lanet ediyordum.
"Beni ne-neden terk ettin? Biliyorsun sana i-ihtiyacım var. Ben se-sensiz yaşayamam."
Konuştuğum her kelimenin arasında hıçkırıyordum, çünkü hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
" Seni seviyorum . "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİFFERENT SİDES ⟨ JİHOPE ⟩
Novela JuvenilHoseok acınası bir adamdı ; iyileşmek istiyordu Jimin acınası bir adamdı ; ölmek istiyordu Asla konuşmayan bir Jimin ve cıvıl cıvıl bir Hoseok yerel bir hastanede oda arkadaşıdır.
