kimsesiz

ev

Adama "abi benim evime gitmem gerekiyor" dedim bana inanmamış gibii bir bakış atsada tamam diyip ona tarif etmemi istedi. Onun dışında hiç konuşmadık zaten çok uzakta deildi 40 dk civarıydı adam klasik giyinmiş gayet şık biriydi ve arabasında çok tanıdık bir koku vardı camdan dışarıya bakarken yolun bittiğini gördüm ve burada inrbilirim teşekkür ederim diyip indim. Adam cevap vermemişti bana fakat onu düşünecek bir halde olmayacak kadar yorgundum kapıyı açtım evime girdim ve ışığı açmam ile şok oldum her yer her yerde isi camlar kırıktı ne olduğunu anlamasamda anneme korktuğum için direk annemin odasına "annee" diye bağırarak koştum ama annem yoktu sadece bir not vardı ve odası bomboştu az çokta ne olduğunu anlasam da anneme böyle birşeyi konduramıyordum yani kim annesini böyle birşey ile düşünüp bunu annesine kondururdu ki ben cevap vereyim hiçkimse çok korkuyordum mektubu açmaya asla hazırlıklı deildim mektubu açmaya ağlayarak cam kırıklarıyla dolu olan salona adımlamaya başladım ve o mektup.....