Christmas time || Larry

🎄 Dzień 6 🎄

24 grudnia 2022

Tak, to był ten dzień. Harry obudził się przywitany przez siostrę, która w świątecznej piżamie pomagała jeszcze z rana domknąć ostatnie rzeczy związane z kolacją wigilijną. Jej okrągły brzuszek lekko wystawał spod flanelowej czerwonej koszulki.

- Jak tam mały? - zapytał kręconowłosy lekko ziewając. Położył dłoń na jej brzuchu, a dziecko niespodziewanie kopnęło.

- Oho, wyczuwa wujka - zaśmiała się Gemma. Była taka okrąglutka, a ciąża zdecydowanie jej służyła. - Ma się dobrze, dokucza mi trochę w nocy. Ciągle mnie kopie i kopie, może zostanie piłkarzem - zaśmiała się dziewczyna, klepiąc po dłoni brata.

- Nie wykluczone - zaśmiał się Harry.

- Słyszałam o całej sytuacji… - zaczęła zaniepokojona. Harry był nieco zły, że w święta muszą poruszać takie tematy, ale niestety kobiety w jego rodzinie nie były zbyt chętne do trzymania informacji dla siebie, może oprócz właśnie Gemmy. Stąd i ona już z samego rana została zapoznana z sytuacją z dnia poprzedniego.

- Ach, ta kobieca solidarność - parsknął chłopak, wychodząc spod kołdry. Usiadł na rogu łóżka, a w mgnieniu oka dosiadała się do niego siostra. - Dobrze wiesz jaki miałem do niego stosunek od tyłu lat i stało się, nie wiem co mam z tym wszystkim zrobić. Na dodatek wczoraj byłem u niego i nie wyglądał na koniecznie złego, był nieco zagubiony, ale na pewno nie zły - dodał otwarcie, poprawiając swoje pukle do tyłu.

- Skoro nie był zły, to może warto z nim porozmawiać na ten temat? - zaczęła dziewczyna. Także i ona odruchowo poprawiła swój kucyk, który od rana zdążył rozjechać się na wszystkie strony, mimo wszystko uważnie obserwując brata.

- Kiedyś będzie trzeba, może to nastąpi szybciej, niż sam mógłbym przypuszczać - sapnął cicho zdezorientowany i lekko zestresowany. Doskonale wiedział, że jego rzecz zostawiona w Louisowym domu, przynajmniej do godzin wieczornych nie zostanie zauważona.

- Wiesz co? Może to właśnie los dał wam szansę na zmianę, kto wie, może zmianę na lepsze. Nie spróbujesz to się nie dowiesz - powiedziała. Ona zawsze to czuła. Czuła, że tych dwóch musi być razem, to było nieco zawiłe, jednak naprawdę miała nadzieję, że kiedyś coś z tego wyniknie.

- Dziękuję za wszystko Gemma - sapnął. Przytulił się natychmiast do niej, odnajdując w niej nadzieję na naprawę stosunków między nim, a Louisem.

Wieczór nastał niespodziewanie szybko. U państwa Tomlinsonów od rana było gwarno i wesoło. Małe tupoty stóp Sophie i bawiące się z nią bliźniaczki rozpromieniały dom w uśmiech na wszelkie sposoby. Śmiechu było co niemiara, dekoracje były perfekcyjne, a gwiazdka choinkowa idealnie błyszczała, będąc godnie założona przez małą bohaterkę. Przy wigilijnym stole nie zabrakło przepysznych potraw zrobionych przez mamę louisa jak i jego samego. Tylko Lottie wiedziała, że paręnaście godzin wcześniej dom cuchnął spaloną rybą i przesiąknięty był strachem i niepewnością. Wtedy jednak było wręcz odwrotnie, rodzinnie i ciepło.

- Cas na prezenty! - krzyknęła Sophie, biegnąc jak szalona pod choinkę do salonu.

Wszyscy zebrali się na sofie, to na podłodze w przypadku młodszego pokolenia, by podziwiać radość z każdego otrzymanego prezentu. Louis i jego mama ostrożnie podawałaby imiona, a wywołane osoby grzecznie przychodziły po prezent. Trwało to do wyczyszczenia niemalże całej zawartości spod choinki. Nagle małe zawiniątko w postaci czerwonego pudełeczka z biała wstążka zostało wyciągnięte przez mamę Louisa. Nikt nie kojarzył zupełnie, żeby coś takiego tam wkładał. Zaskoczona kobieta podała zawiniątko synowi, szybko odnajdując na małej karteczce odbiorcę tego prezentu.