Chapter 10 - Daydreaming

261 13 19
                                    

"WHY DID YOU RAN AWAY LAST NIGHT?"















SHE IGNORED MY QUESTION, pero akala nya ba titigil ako sa pagtatanong sakanya? She knows that i won't stop until i get what i want. Hindi ako ganon ka-spoiled brat like her pero spoiled parin ako ni mama at papa. Mas mabait na version nga lang ako ni Jea. "Answer me." Utos ko sakanya.

"Do i need to?" Mataray nyang sagot sa'kin. "Bakit mo ba iniiwasan tanong ko?"

"I'm not avoiding your question, you're just annoying." Wow ha, nakuha nya pa talagang tarayan ako sa kondisyon kong 'to? Di talaga nya pinapalampas katarayan nya eh 'noh.

"Jea." Tawag ko sakanya. "I told you not to call me that." Nag-flashback lang sa'kin 'yung sinabi nya sa'kin kagabi na huwag ko rin syang tawaging ganon.

"I don't want to get mad at you, so please, stop." Suway nya sa'kin habang naglalakad sya papunta sa'kin.

Omg bakit naglalakad sya papunta sa'kin?

Para akong yelo at ipinikit ko pa ang dalawa kong mata, nage-expect sa kung anong pwede nyang gawin sa'kin, in a good way.

Pero...

She just walked pass me.

Pagka-dilat ko, i held her arm. "Let go." Malamig nyang sambit ulit sa'kin.

I shook my head.

"I said let go!" This time, sya na mismo ang nagtanggal ng braso nya mula sa pagkakahawak ko sakanya.

She really is mad.

Ano bang ginawa ko?

She's also wearing that same dress mula kagabi. Kumuha lang sya ng damit kanina sa kwarto.

"Is it because of our dresses?" Wala na, nasabi ko na. I can't go back.

"What?" Lumingon ulit sya sa'kin while she's frowning her eyebrows and forehead.

"I-i said, is it because of our dresses?" Inulit ko ulit kaso nauutal talaga ako, nakakatakot ang itsura nya ngayon. Pero maganda pa rin sya.

Nakakatakot lang talaga syang magalit, i'm not gonna lie.

"Do you really want me to be honest with you?" She chuckled sarcastically. Natatakot na ako na masampal sa katotohanan, at this very moment.

"Jea..."

"How many times do i have to tell you not to call me like that?!" Hindi ko na alam kung mapipigilan ko pa ba sya sa galit nya ngayon.

Why is she even mad? I was just asking a question kung bakit sya ganon kagabi. Is that really confidential for her, to the point na pati 'yun ayaw nyang sabihin sa'kin?

"I regret knowing you! I regret everything!" Hindi naman sya nagtatagalog... That means she doesn't mean the words that are coming out of her mouth... Right?

"I still remember how beautiful you were, 10 years ago!" 10 years ago is our first date.

Grade 12.

How could i ever forget? It was one of the most beautiful event, that ever happened to me.

She was the best thing, that's ever been mine.

I watch her na bumaba at umalis ng bahay, speechless. Hindi ko sya mahabol kasi...

I was hurt.

I was hurt by the things that she said.

That she regret knowing me, she regrets everything. Does that mean she wishes na hindi kami magkakilala?

Two GhostsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon