Offတစ်ယောက်စဥ်းစားခန်းဝင်နေရပြီ
ဘာလို့ဆိုဟိုအသေးလေးက သူ့ကိုပြန်ပြီးပြဿနာမရှာပဲ လျစ်လျူရှုနေတယ် သူဖြစ်ချင်တာအဲ့လိုမှမဟုတ်တာ သူ့ကိုပြန်ပြီးရန်တွေ့တာဖြစ်ဖြစ် လက်တုန့်ပြန်တာဖြစ်ဖြစ်ပေါ့
"ဟူးးငါဘာဖြစ်နေတာလဲ အခုလိုဘာမှပြန်မလုပ်တာ ပိုအဆင်ပြေတာမဟုတ်ဖူးလား""ကျစ်....စောက်ခလေးကွာ လူကိုဒုတ်ခတော်တော်ပေးတယ် အိပ်တာပဲကောင်းပါတယ်"
တစ်ဖက်ကgunမှာတော့
သူအဲ့လူရီးကိုမကျေနပ်ဖူး တစ်ခုခုပြန်လုပ်ပစ်ချင်တာ မနည်းကိုထိန်းထားရတယ်
အခုထိအကြံမရသေးဖူး သူကိုတော်တော်လေးထိခိုက်အောင်လုပ်ရမယ်
"ဟွန့်....အဖိုးရီး ငြိမ်နေလို့ အကောင်းမမှတ်နဲ့ခင်များကိုlessonကောင်းကောင်းပေးမှာဗျ""ဟားးးးဟားးးးး"
အပေါ်ထပ်ကအခန်းထဲကနှစ်ယောက်မှအတွေးကိုယ်စီရှိနေပင်မဲ့ အောက်ထပ်က ထမင်းစားခန်းထဲမှာတော့
"Tay မင်းလွန်နေပြီနော်"
"မင်းကလဲကွာ တစ်လုတ်ပဲနော်....နော်"
"ကျစ်.....စောက်တလွဲကောင် မင်းဘာသာနမော်နမဲ့ ချော်လဲပြီးမှောက်ကုန်တာ ငတ်ပေါ့ ဘာလို့လိုက်တောင်းစားနေတာလဲ"
"ငါလဲဗိုက်ဆာလို့လေ"
"ကျန်တာသာသဘောကောင်းမယ်နော် အစားအသောက်နဲ့ပတ်သက်ရင်တော့နိုးပါသားလေးရယ်"
"တကယ်မကျွေးဖူးလား"
"တကယ်...."
"အဲ့ဒါဆိုလုစားတယ်ကွာ"
"ဟာ မင်းးး"
ထမင်းစားခန်းတွင်တော့ ဇွန်းသံခွက်သံခေါက်သံထုသံတွေနဲ့ဆူညံလို့နေတယ်"ကျစ်.....အရူးကောင်....တလွဲကောင်....အဖျက်ကောင်..မကျေနပ်ဖူး သူကြောင့်ငါညစာလေးဝဝ လင်လင်မစားရဖူး ငါလေး ပိန်းသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.....ဟွန့်"
တကယ်ပါပဲဗျာ ကျောင်းကပြန်လာထဲကအချစ်တော်ညီလေးက ညစာမစားတော့ဖူးဆိုပြီး အခန်းထဲက ကိုထွက်မလာတော့တာ
ကိုယ့်ဘာသာပဲတစ်ယောက်ထဲသွားမယ်ပေါ့
အဲ့ဒါကို ဒင်း တလွဲကောင်က သူ့အကိုလဲ ညစာမစားလို့သူတစ်ယောက်ထဲ အဖော်ရအောင်အတူသွားမယ်ဆိုပြီး လိုက်လာပါတယ် ဆိုင်မှအေးဆေးထိုင်စားရမလားမှတ်တယ် စရောက်ထဲက သူ့ရဲ့နမော်နမဲ့ကြောင့်ဖန်ခွက်လေးကြ ကွဲသွားလို့လျောလိုက်ရသေး ထပ်လျော်ရမှာဆိုးလို့ အိမ်မှာပါဆယ်ဆွဲစားပါတယ်ဆို တစ်လမ်းလုံးအကောင်း ခြံဝရောက်မှ ခဲလုံးနင်းမိပြီး ဝယ်လာသမျှအကုန်မှောက်ရော မတက်သာတဲ့အဆုံး ကိုယ်နှစ်ပွဲဝယ်လာတာလေး သူ့ကိုကျွေးပါတယ် ပန်ကန်းထဲထည့်ပြီး စားပွဲပေါ်ယူလာတာ ခလုတ်တိုက်ပြီ ကုန်ပြန်ရော ကိုယ့်မှာအနားမှာမျှော်နေတာလေးကိုသနားလို့ တစ်လုတ် နှစ်လုတ်ကျွေးပါတယ် မသာက လုစားလို့ ဝအောင်တောင်မ
YOU ARE READING
မတည့် အတူနေ(complete)
Fanficအဲ့စွာတေးကိုဘယ်လိုချစ်မိသွားမှန်းကိုမသိ ~Off~ အဖိုးရီး ကအဲ့လိုကျ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာ ~gun~ ဝက်ဝံပေါက်ကြောင့်ရင်တွေခုန်နေပြီ ~tay~ သူလွဲတာက ချစ်စရာရီး ~new~ အဲ့စြာေတးကိုဘယ္လိုခ်စ္မိသြားမွန္းကိုမသိ ...