Ölü Lotus Çiçeği

Bölüm 1

  Babam sağolsun yine dinlediğim şarkıyı kapatmak zorunda kaldım. Saçma sapan bir şekilde '' Bir kere rahat rahat şarkı dinlemek istiyorum lütfen ya. Bir susun artık'' diye düşünürken babamın anneme bağırdığını duydum.

  ''Anla artık Bahar anla! Ben bu çocuğa kızım diyemem. Benim onun gibi bir kızım yok!'' Yine bir olaylar dönüyordu ve ben bu olayı biliyordum. Matematik notum 89 gelmişti ve babam buna kötü diyordu. Annem beni savunuyordu. Sanırım dayak yememden bıkmıştı. Yine...

  ''Berk lütfen! O senin kızın. Beren senin kızın!'' 

  Evet benim adım Beren. Beren Yıldırım. 20 yaşında olmasına rağmen işte çalışan bir genç kız. Kötü bir iş denmez aslında... Saçma sapan bir şekilde dövüş kulüplerinde sporcuları kontrol ediyordum. Yani buna da şükür. En azından okul için gerekli şeyleri kendim alabiliyordum.

  Kalkıp hazırlandım. beyaz yumuşak kazağımı ve siyah kot paltolonumu giydim. üzerime uyduruk bir ceket atıp telefonumla evden çıktım. Yani çıkacaktım. Babam beni görünce ''Nereye gidiyorsun sen? Bu saatte dışarda ne işin var senin? Git odana ders çalış aptal!'' Artık alışmıştım. Klasik cevabımı verdim. ''Kütüphaneye gidiyorum. Ders çalışacağım.'' 

  Senden kurtulmak için arkadaşımın evine gidiyorum baba. Mümkünse bi daha görüşmeyelim dememi beklemiyorsunuz herhalde? 

  ''Defol! Gözüm görmesin seni. Aptal, sen nasıl benim kızım olabilirsin inanamıyorum. Benim kızımın bu kadar gerizekalı olabileceğine inanamıyorum.'' Umursamadım. Yoluma devam ettim. Arkamdan sövüyordu. Biliyordum. 

  Yolda kime gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Rastgele bir arkadaşıma gidecektim. Ama kime? Aklıma ilk gelen isim Aslı'ydı. Telefonumdan rehbere girip Aslı'yı aradım. İlk çalışta açtı. 

  ''Alo? Beren, ne oldu?'' Ne olmuş olabilir acaba?

  ''Yok bir şey. Müsaitsen size geleceğim.'' Bu ne Beren ya? iyi misin denir önce. 

  ''Beren bizim ev müsait değil ama ben müsaitim. Bizim oraya gel. Beraber kafede otururuz.''

  ''Caner ve Kaan gelecek mi?''

  '' Bilmem, gelsinler mi?'' Bu sorunun cevabını bende bilmiyordum. 

  ''Gelsinler. Uzun zamandır toplanıp bir yerlere gitmiyoruz.'' dedim. Düşüncelerim arasında demek uzun zamandır? Daha geçen hafta buluştunuz Beren! Lütfen kendine beyin ver. sözleri geçiyordu. Çok yoğun olduğumdan hiçbir şeyi hatırlamıyordum. Yaşandı ve bitti kafasındaydım. 

  ''Tamam o zaman, sen bekle biz geliyoruz.'' Derin bir nefes alıp telefonu kapattım. Olduğum yerde olamazdım bu yüzden bende ilerdeki kafelerden birine geçtim. Tekrardan kulaklığı takıp ''hatamı dansa kaldırdım'' dinlemeye devam ettim. 

  Bayağı bir zaman geçti ve Aslılar gelmedi. Sürekli böyle oluyordu. Bir plan yapılır ama Aslılar gelmezdi. Madem gelmeyecekler neden müsaitim dediler ki? Artık bu olaydan bıktım. Cidden bıktım. Onlara ne olduğunu bilmem gerekiyordu. Aslı'nın evine gidecektim.

  Kalktım ve içtiğim kahvenin fiyatını ödedim. Burada bir şeyler dönüyordu. Ve ben bunu çözecektim. Onlar söylemezse ben çözecektim. 

 Bu işin sonunu merak ediyordum... Bana güvenmeyip söylememelerinin sebebini merak ediyordum...

  Selam. Ben yeni yazar Kübra. Memnun oldum:) Bu kitap ile görüşlerinizi merak ediyorum. Evet bu kadar kısa bir bölüm olamaz ki olmamalı. Ama şu an elimden gelen bu. 

  yeni bir bölümde görüşmek üzere :)