HER

CHAPTER 2

Chapter 2: misfortune?

-----------------
Continuation of flash back
          

   
                        Kierra

"What the-" gulat na usal ng isa sa mga pulis na nakakita ng ginawa ko

"Buhay pa ba sya?" Mahinang bulong ng isa pa sa kanila pero sapat na iyon para marinig ko

"Uh-huh buhay pa sya,pero yung babae dun patay na" saad ko sabay turo dun sa babaeng biktima na nakahandusay sa crime scene

Magkakasabay naman na napasinghap ang mga pulis at gulat na lumingon saakin maliban sa lalaking kasama nila na kanina pa ako tinitignan

"Nope" I said while popping the P then I pointed my index finger at the unconscious man lying in front of me "He is the killer and not me"

Ang kaninang gulat na tingin ng mga pulis ay napalitan naman ng pagtataka ngunit sa halip na bigyang pansin ang mga nag tatakang tingin ay bumaling ako sa lalaking kanina pa ako inoobserbahan

"You"saad ko kasabay ng pagturo ko sa lalaking kasama ng mga pulis"the way you obsereve me and the way you examine the crime scene I can tell that you are a student detective like me"napangiti ako ng matamis ng makita ko ang pagkagulat sa kaninang walang emosyong muka nito at ngayon ay pilit na itinatago ang pagkamangha at pagkagulat sa pamamagitan ng pekeng pag ubo

And from my playful expression I became serious "since you are a student detective like me I bet that you were aware that I would not point and accuse
Someone as the killer without any  enough evidence

Before he could say something to complain I already said my "Ciao" while waving my hand in the air as I walk my way to the waiting area leaving them with a complete confuse look

...................

I've been waiting here for almost 2 hours but still have not seen my friend, who was supposed to pick me up.

One more hour had passed when I finally decided to call them.

Calling xandro.....

"Hello?"sagot ng isang matipunong boses

"Where are you? I've been waiting here for three hours "iritadong sagot ko dito

"Huh?wait ngayun ba yun?"

"Oo"

"Shit"rinig kong saad nito kasabay ng mga boses na tila ba ay nag tatalo

"Oyy kiel kala ko ba bukas pa ang uwi ni ke?gagi andito na raw sya sa pinas" rinig kong sigaw nya mula sa kabilang linya

"Eh kala ko rin ehh"pabalik na sigaw naman ni kiel

Saglit na namutawi ang katahimikan hanggang sa makarinig ako ng pagbuntong hininga

"Im Sorry ke nasa palawan kasi kami ngayon akala kasi namin bukas pa ang uwi mo thats why we decided to chill muna before we could pick you up"saad nito

"Hmm thats fine" kalmado kong saad

"Are you sure?"naniniguradong tanong nito

"Yeah"saad ko

"Ok ingat ka hmm?"

"Yeah bye" the last thing I said before I hung up the phone