What if your dreams come true? ft. Ralf Mackenbach (Dutch Fanfic. )

28.

We komen aan bij Ralf's optreden. Ralf neemt mijn hand en we stappen samen de auto uit. "Ik ga alvast naar de andere fans." zeg ik met een pruillipje en ik laat Ralf's hand los , maar hij neemt mijn hand terug. "Ik ga mee." zegt hij. "Echt?" "Ja!" ik lach. We lopen hand in hand richting de fans. Even heb ik schrik dat iedereen op Ralf af zal stormen , maar ze blijven rustig staan tot we bij hen zijn. Welliswaar staan ze allemaal te springen. Ralf laat mijn hand los en knipoogt. "Even wat fototjes nemen. Ben er zo weer." ik lach. Ik voel me best wat ongemakkelijk maar ik zie dat Ralf het echt naar zijn zin heeft. En dat maakt me echt blij. 

Even later komt Ralf weer naar me toe. "Ben ik weer." fluistert hij met zijn sexy stem. Hij neemt mijn hand , loopt verder en laat dan mijn hand weer los. Ik weet dat hij richting de backstage loopt dus ik blijf gewoon staan. Ik meng me in het publiek en wacht op Ralf. 

Ongeveer 10 minuten later komt Ralf het podium opgesprongen , wat meteen een oorverdovend gegil met zich meebrengt. Ik zie Roel mijn richting uitkomen. "Kom even backstage.. daar is het rustiger.." Ik spreek niet tegen omdat ik weet dat dit het beste voor me is en loop met hem mee. 

Ik zet me backstage op een stoel en luister naar Ralf die zingt en tegen zijn fans praat. Het mooiste wat er is.. Om hem zo gelukkig te zien.  

Plots word het heel stil in het publiek. Iets wat ik helemaal niet gewoon ben. "Het laatste liedje dat ik ga zingen is voor een speciaal iemand.. mijn vriendinnetje Emily." ik schrik van mijn naam. Roel komt naar me toe en zegt dat ik het podium op moet gaan. Ik loop heel onzelfzeker het podium op en meteen krijg ik een applaus. "We love you Emily!" hoor ik vanuit het publiek. Er komt een glimlach op mijn gezicht. Ralf komt naast me staan een legt zijn arm om me heen. Hij begint zachtjes A thousand words te zingen en er gaat een ooooh geluid over het hele publiek. Net zoals de vorige keer lijkt dit weer een droom.  

Als het liedje afgelopen is kijk ik Ralf recht in de ogen. En hij.. hij zoent me voor de eerste keer voor zijn fans. Weer is er applaus. Dan begint Ralf weer te praten."Ik heb altijd gezegt dat ik jullie alles zou zeggen. Ik heb het jullie beloofd. En ik ga het jullie dus nu ook vertellen. Misschien hebben jullie het al wel gezien.. " Iedereen in het publiek begint tegen mekaar te praten. "Emily en ik.. krijgen een kindje.." Ik ben echt bang voor de reacties van het publiek. "Awwh dat is kei schattig!" hoor ik een paar meiden roepen. "Tot de volgende keer! Jullie zijn fantastisch!" roept Ralf nog en daarna lopen we samen het podium af.

Terwijl Ralf zich omkleed zit ik op de stoel achter hem. Ik zie dat hij in de spiegel naar me kijkt. "Wat is er?" vraagt hij bezorgt. "Binnenkort weet iedereen het.. Wat als ze het niet gaan accepteren?" "Lieverd , ze zullen het wel accepteren.." "En wat als ze dat niet doen , en mij iets aan willen doen?" "Dan moeten ze altijd nog voorbij mij. Ik zorg er voor dat jou niks overkomt." Ralf komt naar me toe en drukt een zoen op mijn voorhoofd. "Meen je dat?" vraag ik. "Ja tuurlijk!" ik lach. Ralf gaat naast me zitten en neemt zijn mobiel. "Ik zal eens kijken op twitter." zegt hij en hij knipoogt. Ik hou mijn adem in want ik ben best bang voor de reacties...

Wordt vervolgt.