What if your dreams come true? ft. Ralf Mackenbach (Dutch Fanfic. )

29.

Ralf ademt diep , lacht en leest dan voor. "Yaw Ralf , wat je zei op het optreden net. So cute! Veel geluk samen!" , "Jullie verdienen dit echt! Cute cute cute cute cute!" "Pff stohoooom. Nee mopje Ralf. Echt lief!"  " Zie je wel Emily. Volgens mij accepteren de meeste het.." Ralf lacht lief en ik lach weer terug. "Zullen we naar huis gaan?" "Ja is goed." Ik stap met Ralf de auto in en we rijden richting zijn huis. 

Eenmaal bij Ralf thuis aangekomen geniet ik samen met Rick , Olivia , Ralf en Ralf's ouders van een lekker diner. Het is leuk om eindelijk weer eens zoveel plezier te beleven. Na de periode die ik heb doorgemaakt geniet ik nu echt heel erg. De ruzie tussen Rick en Olivia is uiteindelijk ook opgelost. En ook Olivia heb ik nog nooit zo blij gezien. Ook tussen mij en Olivia loopt het weer goed. Nog niet zoals vroeger maar ik geloof dat dat nog wel komt.  

3 maanden later

Ik ben nu ongeveer 8,5 maanden zwanger. Het kort heel erg af , maar ik voel me nog steeds prima. Ik ben het grootste deel van de tijd bij Ralf. Net als nu..

Ik zit rustig op de bank met Ralf een film te kijken als Rick binnenkomt. Hij gooit de deur hard achter zich dicht. "Woh Rick wat is er?" vraag ik. Rick kijkt me kwaad aan. "Niet zo roepen.. dat is niet goed voor die baby hier hoor." Ralf lacht. "Ik heb geen zin in je onnozele grapjes Ralf!" Rick kijkt ons kwaad aan en loopt naar boven. "Waauw.. wat heeft hij.." zeg ik toch wel een beetje bezorgt. "Weet ik niet.. Ik weet wel dat ik dat van die baby echt meen.." hij lacht weer. "Hahaha hang niet de bezorgde vader uit." ik lach en maak haakjes met mijn vingers. Ralf port me. "Tss.. krijg je nog terug hoor. Wacht jij maar!" hij knipoogt. 

Dan loopt er een meisje naar binnen. Ze is mooi gekleed en ik ken haar.. "Lotte?! Wat doe jij hier?" Ralf klinkt verbaasd maar loopt naar haar toe. "Waar is Rick?" "Hij liep net kwaad naar boven.. Ga hem maar zoeken." Ralf lacht maar Lotte's lippen blijven op stijf op mekaar. "Mag ik vragen wat er gebeurt is?" vraag ik rustig. "Ik heb Rick gezoend oke?! Het was helemaal niet de bedoeling.. Het kwam gewoon vanzelf. Ik weet ook dat hij een vriendinnetje heeft.. Ik mocht hem nooit zoenen. Ik voel me zo schuldig!" Mijn mond valt open en Ralf kijkt naar me. Ik wil zoveel zeggen maar "Oh.." is het enige wat ik er uit krijg. "Achja laat ook maar.." Lotte kijkt ons aan en loopt weer naar buiten. "Goed zal het toch niet meer komen.." Ze klinkt sip en ik heb best medelijden met haar. Maar ik zou echt niet weten wat ik moet doen. Ralf komt weer naast me zitten en legt zijn hand op mijn buik. "Hey kleine spetter niet meer te lang wegblijven hoor. Ik wacht op je. Jij bent het beste wat me is overkomen samen met Emily." Ralf zegt het zo lief dat ik er bijna tranen van krijg. Ik leg mijn hoofd op Ralf's schouder en hij drukt een zoentje op mijn neus. "Ik hou van je." zeg ik zachtjes. "Ik ook van jou. En dat weet je." Ralf lacht. Ik ben zo moe dat ik even later ook in slaap val. 

Ik word wakker van vreselijke buikpijn. Ik haal mijn hoofd van Ralf's schouder en ga recht zitten. Meteen zie ik dat Ralf ook wakker word. "Oh.. sorry dat ik je wakker maakte.." zeg ik. "Maakt niet uit!" Ralf probeert te lachen maar het lukt hem niet. "Hoe laat is het eigenlijk?" vraagt hij. Ik kijk op de klok. "4:25.." zeg ik. Ik kan mijn ogen moeilijk van hem afhouden. Ik kan het eigenlijk nooit. Maar nu is hij extra sexy met zijn helemaal dooreenzittende haar. "Oh.." zegt hij kort. Er gaat weer een pijnscheut door me heen en ik gil heel stilletjes. "Wat is er?" Ralf klinkt ongerust. "Gewoon wat buikpijn. Verder niks.." zeg ik. "Gewoon wat buikpijn? Ben je zeker dat het niets anders is?" "Denk je dat het.." ik zwijg even. "Dat zou kunnen.. We kunnen misschien beter naar het ziekenhuis gaan.." "Oke.." zeg ik stilletjes terwijl ik de pijn verbijt. Ralf loopt naar boven en haalt Heleen en Ronald. Ze komen stormend de trap af. "Rustig.. ik ben het maar.." zeg ik rustig. "Kom meid , we gaan!" Heleen neemt haar tas en is al bijna aan de auto. Ik loop halfgebogen van de pijn richting de auto. De pijn word steeds erger en erger en ik houd het bijna niet meer vol. Er gaat vanalles door mijn hoofd. Meer negatieve dan positieve. Het enige wat heel de tijd door mijn hoofd spookt is ' pijn pijn pijn pijn pijn pijn pijn' ...

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen worden we meteen doorgewezen naar de spoedafdeling. Ondertussen lopen de tranen over mijn wangen. "Gaat het lieverd?" vraagt Ralf. "Het lukt me echt niet meer Ralf.. Echt niet.." Hij legt zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zo blijven we even zitten. "Emily Maas?" daar is de dokter al. De zenuwen gieren door mijn lijf. Ik probeer me de ergste dingen voor te stellen en daardoor worden de zenuwen nog erger.  Ik ga op de tafel liggen en doe mijn shirt omhoog. Ralf gaat naast me zitten en houd mijn hand vast. "Goed , we zullen eens kijken hé meid." ik kijk niet mee op de monitor dat kan ik gewoon niet aan. De gyneacoloog drukt de foto af "Doe je shirt maar weer aan hoor." zegt ze en loopt dan naar buiten. Ik ga op een stoel zitten en begin helemaal te bibberen. "Rustig Em.. Het komt vast allemaal wel goed. Dat zul je zien." Ralf probeert me gerust te stellen. 

Even later komt de gyneacoloog weer binnen. Ik kan niet van haar gezicht aflezen wat voor nieuws ze zou hebben dus ik wacht vol spanning af..  

word vervolgt.