What if your dreams come true? ft. Ralf Mackenbach (Dutch Fanfic. )

17.

Ondertussen zijn we aangekomen bij het vakantiepark. Ralf neemt de koffer uit de auto en neemt hem mee naar binnen. Ik loop samen met Heleen achterna. We lopen zwijgend naast mekaar als Heleen plots stop en m'n handen in de hare neemt. "Je weet toch dat Ralf heel erg veel van je houdt hé?" zegt ze dan. "Ja dat weet ik.." zeg ik zachtjes. "Je bent het eerste meisje waarvan hij écht houdt , je bent het eerst meisje waarvoor hij zo veel doet." Ik ben sprakeloos. "Doe hem alsjeblieft geen pijn Emily.." "Nooit.. Ik hou echt ontzettend veel van hem.." Heleen lacht en laat m'n handen los , samen lopen we verder naar binnen. "Hebben jullie eerst nog een rondje lond het park gelopen of zo? Jullie bleven echt lang weg hoor.." Ralf lacht. "Nee Ralf. Zo sportief ben ik nou ook weer niet." zeg ik al lachend. "Zo , ik zal maar eens gaan. Niets doen wat ik niet zou doen hé." Heleen port Ralf plagend in z'n zij. "Hahaha nee hoor mam!" Heleen geeft Ralf een zoen en mij een knuffelt en loopt de deur uit. "Dag mam!" "Dag lieverd! Veel plezier!" Daarna stapt ze in de auto en rijdt ze weg. "Zullen we een stukje gaan wandelen Em?" "Is goed." Ralf neemt m'n hand en we wandelen naar buiten. Het blijft een hele tijd stil tussen ons. "V-v-vond je het erg?" vraagt Ralf plots. "Wat?" vraag ik verbaasd. "Wat er gisteren avond is gebeurd? Het kwam echt vanzelf.. " "Nee , als ik het erg vond had ik het toch wel gezegt?" ik lach en Ralf geeft me een zoen. "Dat is waar , maar het kon zijn dat je het niet durfde zeggen.. Ik was niet zeker.." "Nu ben je dat dus wel." "Ja inderdaad." Ralf lacht en legt z'n arm om me heen.  "Weetje lieve Em , ik ben zo gelukkig met je. Ik wil je echt niet meer verliezen.." "Awwwwwwh.. Ralf , dit was allemaal echt een droom van me , weetje dat?" "Jij bent gewoon mij droom Em.." Er rolt een traan over m'n wang en Ralf veegt hem weg met z'n duim. "Wat is er lieverd?" "Je bent gewoon zo lief , je bent echt de liefste jongen die ik ken. En ik ken je niet eens zo heel lang. Ik hoop echt dat dit voor altijd is. Je hebt me al zoveel gegeven.. En door jou heb ik weer zin in het leven gekregen. Je bent alles voor me." "Lieverd , je neemt de woorden uit m'n mond." Ralf kust me zachtjes. "Zullen we weer naar ons huisje gaan?" "Perfect." zeg ik zachtjes. Heel de weg blijft het nog stil tussen ons , maar ik geniet ervan. 

"Ralf ik zit met iets.." zeg ik als we aangekomen zijn in het huisje. "Wat is er lieverd?" we gaan samen op de bank zitten. "Wat gisteren is gebeurd we.. Ik bedoel.." "Ik weet wat je bedoelt , en maak je daar maar geen zorgen om. Ik laat je nooit vallen en zeker niet voor dat , dat zou echt heel erg dom zijn. Dan heb je me pas echt nodig." "Niemand zal het begrijpen Ralf.." zeg ik stotterend. "Als er niemand is die jou begrijpt je bent jezelf eventjes kwijt ik zal er voor je zijn. Al staat je leven op z'n kop ik help jou er bovenop ik zal er voor je zijn. Jij kan altijd op me bouwen pak m'n hand ik neem je mee , je weet je kan op mij vertrouwen. Ja kan alles kwijt bij mij , 't Is oke." zingt Ralf zachtjes. "Ralf je bent echt te lief.." Er rolt weer een traan over m'n wang. "Jij ook.." Ik leg m'n hoofd op Ralf's schouder en val in slaap. 

-wordt vervolgt.