What if your dreams come true? ft. Ralf Mackenbach (Dutch Fanfic. )

14.

Ik open m'n ogen als Ralf stopt met zoenen. Hij lacht naar me en geeft me een doosje. Ik kijk hem verbaasd aan. "Open het maar." Hij heeft nog steeds een grote lach op z'n gezicht. Ik open het doosje en m'n mond valt open. Ik haal er een zilveren ketting met een hartje uit waarin staat gegraveerd 'Ralf ♥ Em. forever' Ralf hangt de ketting om m'n nek. "Waaauw, Ralf..." meer komt er voorlopig echt niet meer uit. "Vind je het mooi?" "Mooi? Ralf , dit is echt prach-tig!" "Awh ik vind het leuk dat je het mooi vind!" hij neemt me vast en draait me rond. "Awh jullie zijn echt het schattigste koppeltje ooit!" "Em is het schattigste wat mij is overkomen!" "Ralf je bent zolief..." "Jij ook Em... Ik kan echt niet meer zonder je , je bent echt een verslaving , maar dan wel een goede he!" Ik lach en Ralf geeft me een zoen op m'n neus. 

Diezelfde avond. 

 We zitten met heel de klas gezellig in een restaurantje aan het strand. Plots staat Ralf recht en wenkt me. Ik zie dat hij vragend naar onze mentor kijkt en dat ze lachend knikt. Hij neemt m'n hand en samen lopen we naar buiten. We wandelen al een tijdje. "Wat is er?" vraag ik verbaasd als ik plots zie dat er een traan over Ralf's wang loopt.  "Ik... ik kan het niet.." "Wat kan je niet?" Ik klink nog steeds verbaasd. "Er is een meisje en.. Ze. Ze is verliefd op me.. Ze wilt dat ik het uitmaak met je.." Ik zie de tranen rollen over Ralf's wangen. "Wou je me daarom spreken?" "Ja.. Maar ik kan je niet laten gaan.. Ik hou onwijs veel van je.." "Dat hoeft toch ook helemaal niet?" "Nee.." het blijft even stil. "Je hebt gelijk! I will fight for you." hij neemt m'n hand en samen wandelen we over het strand. Plots blijft Ralf staan. "Zullen we hier even gaan zitten?" "Is goed." Ralf legt z'n arm om me heen. Ik leg m'n hoofd op z'n schouder en samen kijken we naar de zonsondergang. Eventjes later staan we op en wandelen we weer naar de rest. Onze mentor knipoogt naar ons en even later vertrekken we weer met de bus naar huis. Eenmaal in de bus leg ik m'n hoofd weer op Ralf schouder , hij geeft me een zoen op m'n voorhoofd. Nu rolt er ook een traantje over m'n wang. Ralf veegt het weg met z'n vinger en geeft me nog een zoen. "Ik zal je nooit laten gaan Em.. Je bent m'n alles." "Jij bent meer dan m'n alles voor me Ralf.." "A thousand words are not enough to tell you how mutch I'm in love. A thousand words will never be enough to tell you what you mean to me.." fluistert hij in m'n oor. Ik lach , geef hem een zoen en even later val ik in slaap.

-Word vervolgt.