Tutsak / 30 bölümü yayından kaldırıldı.

-1-

Okul bugün daha da sıkıcıydı. Belki de dün sevgilimle ayrıldığım için moralim bozuktu ve bu da ruh halimi bozmuştu. Neden ayrıldı bilmiyorum. Bana sadece 'Ayrıldık.' demiş ve gitmişti. Ece yanımda oturuyordu ve coğrafya dersini dinliyorduk. Kulağıma fısıldadı.

"Dün neden öyle oldu bir fikrin var mı?"

Kendini geri çekti ve kollarını sıranın üstünde birleştirip kafasını koydu. Bana baktı. Olumsuz anlamda kafamı salladım. Bilmiyordum. Zil çalınca çantamı alıp omzuma astım. Son dersti. Ece'de çantasını aldı ve sınıf kapısına yürüdük. Ta ki önümüzde biri duruncaya kadar. Kerem'di bu. Ece'nin ki. Ece ile sarıldılar ve el ele yürümeye başladılar. Onları kıskanmadım değil. Ece bana baktı.

"Üzülme Gece. Zaten sevmemiştim,"

"Ne oldu Ece?"

Biz ilkokuldan beri en iyi arkadaştık. İlk arkadaş olma sebebimiz isimlerimizin benzerliğiydi.

"Aşkım bu Gece'nin sevgilisi olan manyak varya dün ayrıldı,"

"Oo kötü olmuş,"

"İki haftalık bir ilişkiydi. Unuut,"

Dedi Ece.

"Bu arada kızlar, sokak hayvanlarına yardım için aradığımız destek geldi. Sponsor olması için mail attığımız yerlerden az da olsa dönüş oldu. Bu ay içinde büyük bir yardım gezisi düzenleyeceğiz. Sokak hayvanlarına yardım için büyük bir adım olacak."

"Sanırım son zamanlarda aldığım en iyi haber bu!"

Gerçekten çok sevinmiştim. Bu yardım gezisini gelenek haline getirmek istiyorduk.

Yürümeye devam ettik. Okuldan çıkınca karşı duvarda yaslanmış bir şekilde Umut'u beklemiyordum. Her zaman ki gibi grubuylaydı. Gözlüklerini çıkararak bana bakınca kafamı yere indirip yürümeye devam ettim. Yüzünü görmek istemiyordum. Anılar tek tek aklıma gelirken kafamı hızlıca sağa sola salladım. Ece durdu ve Kerem'den elini çekerek bana sarıldı.

"Üzülme sakın. O alçağa güçlü olduğunu göster."

Başımı kaldırdım ve gülümsedim. O da koluma girdi ve yürümeye devam ettik.

//\\//\\//\\

Kerem arabasıyla evime kadar bırakmıştı.

"Teşekkür ederim enişte,"

Dedim sırıtarak. Ece güldü.

"Hadi hadi eve git."

Gülümsedim ve arabadan inip yürümeye başladım.
Eve geldiğimde annemle kapıda karşılaştım. Ayakkabılarımı çıkarırken çantamı ona uzattım. İşim bitince doğrulup ona baktım.

"Anne bir şey mi oldu?"

"Ben bir yere gideceğim. Anahtarlar her zamanki yerinde,"

Yanaklarımı öptü ve evi terk etti. Yine arkadaşıyla buluşacak diye düşündüm ve kapıyı kapattım. Merdivenleri çıkarak odama girince yaşıma göre çocuk odası kalan odamda göz gezdirdim. 18 yaşındaydım ve odam pembe beyazdı. Ve bunun yanı sıra, çiçekli oymalara sahip mobilyalar vardı. Çantamı kapının yanına bıraktım ve kıyafetlerimi çıkararak duşa girdim. Kısa bir duştan sonra banyodan çıkıp saçlarımı kuruttum ardından pijamalarımı giyerek yatağa uzandım. Uyumak istiyordum. Belki bu kafamı toplamamda yardımcı olurdu.

//\\//\\//\\

Gözlerim yavaş yavaş açılırken oturuyormuşum gibi hissettim. Ellerimi başıma götürecekken ellerim hareket edemedi. Kaşlarımı çattım ve gözlerimi açtım. Ellerim bağlı ve araba koltuğundayım? Arabayı süren biri vardı ve başka kimse yoktu.