Zgy
Mine 34
ေမ်ာလြင့္သြားတဲ့ Dandalian ေတြရယ္ ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္က ေနြးေထြးမႈေလးရယ္။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းမွာ ဒီရင္ခြင္ဆီ ဘတ္ဟြၽန္းျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ထိေတြ့ေနတဲ့ အနမ္းဟာ ခ်ိဳျမေနတာ ဘတ္ဟြၽန္းမျငင္းႏိုင္ဘူး။ ေလတိုးလာတာနဲအမ်ွ ေအးလာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႏွလံုးသားဟာ ေနြးေနြးေထြးေထြးလိႈက္ခံုေနတယ္။
တိုးဖြဖြ အတည္ျပဳသံဟာ ဘတ္ဟြၽန္းနားထဲကို ၾသရွရွေလးတိုးဝင္လာတယ္
"တကယ္ အမ်ားႀကီးလြမ္းေနခဲ့တာ"
ဘတ္ဟြၽန္းၿပိဳလဲခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္တာဟာ ထိုစကားသံမွာ ေမွးမိွန္သြားပါတယ္။
ညရဲ့ျပဳစားမႈေၾကာင့္လား
ဒါမွမဟုတ္ ဝဲလြင့္ေနတဲ့ dandalian ေတြေၾကာင့္လား
"အိမ္ျပန္စို႔..."
"အင္း.."
လက္ဖဝါးထဲကို ထည့္ၿပီးပိုင္ႏိုင္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အခါ လံုၿခံဳမႈဟာ ဟိုးအရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက အတိုင္း
"ကိုယ့္ကို မင္းရဲ့ ၇ ႏွစ္တာကို မ်ွေဝေပးမလား..."
"တစ္ခုပဲ သိခ်င္တာ ခ်န္း
တကယ္ အဲ့ဒီတစ္ခုေလးပဲ ေျဖေပးပါ."
"..."
"ဘာလို႔ တစ္ခါေလးေတာင္ မဆက္သြယ္ခဲ့တာလဲ..."
တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ ေလထုမွာ ခ်န္းေယာလ္ေျခလွမ္းေတြပါ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ ေမွာင္လာတဲ့ ညၪီးယံဟာ ပင္လယ္ေဒသမို႔ ေလတိုးသံေတြထိ သိသိသာသာၾကားေနရတယ္။
အသက္ရႈသံတစ္ခုသာ ႀကီးစိုးေနတဲ့ ညရဲ့တိတ္ဆိတ္ျခင္းသာ ပကတိ ႀကီးစိုးေနတယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေလထုဟာ ဒီေလါက္နဲ႔ပဲ ထပ္မံၿငိမ္သက္သြားျပန္တယ္။ အေမးစကားသံေတြ ထပ္ထြက္မလာေတာ့သလို ေျဖရွင္းခ်က္တစ္စံုတစ္ရာလည္း မရိွခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေက်ာက္စရစ္လမ္းေလးထဲ ဖိနပ္သံ တစ္လ်ွပ္လ်ွပ္သာ ရိွေနေလေတာ့တယ္။
*******
ေဘးဘက္မွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားငယ္ဟာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ထိ ႏွလံုးသားႏုလြန္းတဲ့ ေကာင္ေလးမွန္း ခ်န္းေယာလ္အသိဆံုး။ ဘယ္လိုပင္ မာေက်ာျပေနလဲ အဲ့ဒီႏွလံုးသားေလးမေျပာင္းလဲႏိုင္မွန္းေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ယံုၾကည္တယ္။
YOU ARE READING
MINE(Completed)
Fanfiction**Mine** တစ်ယောက်က နာကျင်မှုကို စီးကရက်ငွေ့တွေလို ရှိုက်ထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်🚬🚬 နောက်တစ်ယောက် ဘရန်ဒီတစ်ပုလင်းလို မြုချလိုက်တယ်🍾🍾 ဒါဆိုရင် အချစ်ဟာ ဘယ်လိုအရသာပါလဲ.....????
