I feel in love {Hyunlix}

~κεφάλαιο 3~

~Hyunjin pov~

Αφού ο Bang Chang πήρε τον Felix και έφυγε εγώ και τα υπόλοιπα μέλη καθίσαμε λίγο ακόμα όλοι μαζί χωρίς να έχουμε καμία ιδιαίτερη συζήτηση.Έπειτα από κάνα μισάωρο είχα αρχίσει να κουράζομαι οπότε σηκώθηκα τους, καληνύχτισα και πήγα στο δωμάτιο μου ώστε να κάνω ένα ντους και να ξεκουραστώ.Όταν όμως μπήκα μέσα αντίκρισα κάτι που δεν περίμενα.

Hyunjin:Felix

Felix:Γεια Hyunjin

Hyunjin:Τι κάνεις εσύ στο δωμάτιο μου;;;

Felix:Αααα ούτε σε εσένα δεν το είπε ο Bang Chang;

Hyunjin:Ποίο πράγμα;

Felix:Θα ήμαστε συγκάτοικοι από εδώ και πέρα!

Hyunjin:😳😳😳....

Felix:Μου είπε ότι το δωμάτιο σου είναι το μόνο κενό,οπότε θα μένουμε μαζί και επίσης θα έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα.Είσαι ο μόνος που δεν μου έχει πει τίποτα άλλο πέρα από το όνομα του.

Hyunjin: Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν ανοίγομαι εύκολα, ιδικά σε ανθρώπους που μόλις γνώρισα και συγνώμη αν ήμουν λίγο απότομος πριν.

Felix:Μην ζητάς συγγνώμη καταλαμβάνω.

Hyunjin:🙂🙂🙂 τέλος πάντων εγώ θα πάω να κάνω ένα ντους,φτιάξτε κάτι αν θες να φας δεν έχει και πολλά πράγματα στο ψυγείο αλλά νομίζω πως φτάνουν τουλάχιστον για ένα τοστ.

Felix:Θα δω τι μπορώ να κάνω.

~Felix pov~

Όση ώρα ο Hyunjin έκανε ντους εγώ ετοίμαζα ένα τοστ για να φάω όπως μου είπε.Ξαφνικά άκουσα την πόρτα του μπάνιου να ξεκλειδώνει καί γύρισα ασυναίσθητα το κεφάλι μου,είδα τον Hyunjin να βγαίνει από το μέσα με το μπουρνούζι το οποίο ήταν υπερβολικά ανοιχτό στον θώρακα,εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα απότομο σφίξιμο στην κοιλιά και η καρδιακοί μου παλμοί αυξήθηκαν τόσο που μπορούσα να ακούσω την καρδιά μου να χτυπάει,με το ζόρι κατάπινα και νομίζω πως για λίγα λεπτά ξέχασα πώς να αναπνέω!Δεν μπορούσα να σταματήσω να καρφώνω το στήθος του με το βλέμμα μου,μέχρι που σήκωσε το κεφάλι του με κοίταξε και με ρώτησε αν είχε κάτι πάνω του.Ένιωσα τόσο άβολα που γύρισα γρήγορα πάλι προς τον πάγκο χωρίς να του απαντήσω προσποιούμενος πως ακόμα έφτιαχνα βραδινό.Ξαφνηκα τον άκουσα να πηγαίνει προς την ντουλάπα να παίρνει τις πιτζάμες του,να πετάει το μπουρνούζι τού στο κρεβάτι και να ντύνεται ενώ ήταν ακόμα από πίσω μου,μόνο λίγα μέτρα μακριά μου,δεν είχε ιδέα τι ήθελε να πετύχει με αυτό το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχα ιδρώσει στην προσπάθεια να μην γυρίσω πάλι να τον κοιτάξω 😭.Δεν τολμούσα να κουνηθώ για να πάω στο τραπέζι να φάω παρά είχα μείνει ακίνητος κοιτώντας τα χέρια μου που έτρεμαν,προσπαθώντας να ηρεμήσω αλλά και να ξανά βρω τον ρυθμό της αναπνοής μου.Ξαφνικά άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου μέχρι που έφτασε ακριβώς από πίσω μου,ήταν τόσο κοντά μου που ένιωθα την ανάσα του να μου γαργαλάει τον λαιμό.Κάνοντας μια απότομη κίνηση γύρισα προς το μέρος του με αποτέλεσμα τα χείλη μας βρεθούν απόσταση λιγότερη από 10 εκατοστά και τα βλέμματα μας να συναντηθούν. Ακούμπησε τα χέρια του στον πάγκο εγκλωβίζοντας με και έγειρε προς τα μπρος κάνοντας την απόσταση ακόμα ποίο μικρή,εγώ τραβήχτηκα προσπαθώντας να κρατήσω μια πιο ασφαλή θέση χωρίς επιτυχία,όσο πήγαινα πιο πίσω εκείνος ερχόταν πιο μπροστά, ώσπου ξαφνικά με έσπρωξε ελαφρά με το χέρι του στην άκρη,πήρε το πιάτο με το βραδυνό μου και πήγε να κάτσει στο κρεβάτι για να φάει.