atlantis,hyunho.

sınırlar(ımız)

"Hwang!" yanıma çökmesiyle kendimi ondan saklamaya çalıştım.
"Git!" bana yaklaşmaya çalışırken kendimi ondan çekiyordum.
"Hwang!" acıyla sızlayan elimin üstüne baskı yaparken kapı açıldı.
"Kimsin lan sen!" babam tam Minho hocaya atılacakken o kendini babamdan kurtarmıştı.
"Oğlumun yanında ne işin var!" diye bağırıyordu babam.
"Oğlunuzun kapının önünde ne işi var?" dedi sinirle solurken Minho hoca.
"Sanane,ben babasıyım onun!" dedi sinirle babam.
"Babası olmanız onu kapının önünde bu halde bırakabileceğiniz anlamına gelmiyor!" dedi Minho hoca sinirle kalkarken.Ben hıçkırarak ağlamaya tekrar başladığımda ise yanıma çökmüş ve kolumdan nazikçe kaldırmıştı ve yürütmeye başlamıştı.
"Oğlumu nereye götürüyorsun?" dedi annem korkuyla.
"Güvenli bir yere." dedi Minho hoca arkasına bakmadan.Arabasına bindiğimizde yolcu koltuğunda alnımı dizlerime yasladım.
"Sorun ne Hwang,ne oldu?" dedi Minho hoca endişe ve sinirle.
"Sorun benim." diye mırıldandım.
"Kendimden nefret ediyorum!Babam sonuna kadar haklı!" dedim hıçkırıklarım arasında.
"O herif asla haklı olamaz,ne dedi sana?" dedi Minho hoca elini saçlarıma yerleştirirken.
"Sadece ağlıyorum.Tüm gün,tüm gece,dokunsanız bebek gibi ağlıyorum!" dedim hıçkırıklarım şiddetlenirken.Derin bir nefes aldı.Yüzümü asla kaldırmıyor ve görmesini istemiyordum.
"Çok acınasıyım..." içimden geçeni dışıma vurduğumda Minho hoca sinirle bağırmıştı.
"Saçmalamayı kes!" diye bağırmıştı arabanın içinde.
"Saçmalamıyorum zaten!Babam beni her gece kapının önüne atıyor!Her gece birinde kalıyorum,bazen sokakta!Şimdiyse siz buldunuz beni,itiraf edin acınası görünüyorum..." dedim sinirle ayağımı yere vururken.
"Ne yaptım ben?Neden benden bu kadar nefret ediyorlar?" dedim sesimin ayarı düşerken.
"Bak,birilerini teselli etme konusunda berbat kötüyümdür.Sana ne kadar etki eder bir fikrim yok ama ben sendne nefret etmiyorum.Arkadaşlarında seni seviyor." dedi Minho hoca sakinleşmeye çalışırken.
"O yüzden mi her sana yaklaştığımda beni kovuyorsun?"

...

Şuan Minho hocanın evindeydik ve gece saat 03.30'du.Bense mutfakta masanın başında oturuyordum.Elimi yanağıma yaslamış boş boş yere bakıyordum.

"Ben senden nefret etmiyorum."

"Yemin ederim,benim için değerlisin sen."

"Ağlama bebeğim,yapma bana bunu."

"Hyunjin,ağlama."

"Biliyorum,bu teselli konusunda çok kötüyüm ama ağlama,tamam mı?Ben her şeyi halledeceğim."

"Yaralarını saracağım,söz veriyorum."

"Acımıyorum sana!"

"Senin hiçbir suçun yok,sorun değilsin.Benim için asla olmadın."

Gözlerim doldu.
"Hwang?" sol gözümden bir yaş düşerken mutfağın kapısında Minho hocanın belirmesiyle gözümü sildim ve gülümsedim.
"Günaydın." dedim.
"Sen ağladığın sürece gün aymayacak.Ayrıca saat gecenin üç buçuğu,sen niye hala uyanıksın?" sorduğu soruyu es geçerek bardağı kafama diktim.
"Bana öyle bakma." dedim.
"Nasıl bakıyorum ben sana?" dedi tezgaha yaslanıp su doldurduğu bardağı dudaklarına götürürken.
"Sevgiyle ve şefkatle bakıyorsun.Bana umut verme." son dediğim şeyle bardağı dudaklarından uzaklaştırarak yere odaklandı.
"Sana göre kimim ben?" sorduğu soruyla duraksadım.
"Minho'sun,edebiyat öğretmenimsin." dedim.
"Başka?" kaşlarımı kaldırıp gülümsedim.
"Sınırları aşmayalım." dediğimde sinirle soludu.
"Sınırların ve sınırlarımız umrumda değil Hwang." dediğinde yutkundum.
"Sınırlarım ve sınırlarımızın umrunda olmamasıda benim umrunda değil Bay Lee."gülümsedi.
"Umrumda değil Hwang,umrumda değil." dediğinde bende gülümsedim.
"Senin ne umrunda ki?" dedim kıkırdarken.
"Sen." daha da kıkırdadım.
"Güzel şaka." ciddi ciddi yüzüme baktı.
"Ciddiyim." dedi.Durdum.
"Rüyada falanım galiba." içtiğim şeyle kafa bulmama azcık bir şey kalmıştı.Sarhoş olmak istiyordum.

Gerçi bir şey içmeme gerek kalmadan,Minho'nun gözlerine baktığımda bile sarhoş oluyordum.
"Senin gözünde nasıl biriyim ben Hwang?" dedi derin bir nefes alarak.
"Sınrılarım ve sınırlarımız içinde birirsin."

   Merhaba!

   Nasılsınız?Ben ölmek üzereyim!Dershaneden yeni geldim.

Nasıl bir bölümdü?Bu sefer uzun yaptım!Yani,normale göre!

Bölüm hakkında yorumlarınızı belirtin,ben kaçar!<3
(YORUM)