ALVİNA

ALVİNA -3-(HOŞGELDİN PARTİSİ Mİ ?)

Evet arkaşlar yepyeni bir bölüm. Biraz kötü olmuş olabilir ama seveceğinizi düşünüyorum. Bu bölümde hikayeye bir kişi daha eklenecek ve olaylar karışacağa benziyor.Keyifle okumanızı diliyorum... İyi okumalar ..!!!!!

Belki mutlu oluruz diye bazı kararlar alarız. Sonunu bilmesekte umutla yaşarız hep. Bu umut bizi bazen yükseltir bazen ise alçaltır.Benim aldığım kararların çoğu beni alçalttı. Ama bu kararımın beni yükselteceğine inanıyorum. Hani masallar bir varmış bir yokmuşla başlar, sonsuza kadar mutlu yaşamışlarla biter ya öyle olsun istiyorum. Başı karamsar sonu ise mutlu... Sahi benim başım nasıldı.? Babasından ilgi görmeyen bir kız. Üç sene önce her şey farklıydı. Mutluyduk... Babam bir çınar ağacı gibi ailesini hem korur hem de gölgesinde serinletirdi. Biz hep var olmayan sadece yansıyan gölgenin altında hep kendimizi güvende hissederdik. Bir kaç yıl önce ne olduysan bu çınarın gölgesi yok oldu.

Alarım sesiyle yatağından doğruldum. Zaten uyanık olduğum için kalkmak zor olmadı. Yatağımın hemen karşısında duran aynanın önünde durdum. Göz altlarım şişmişti. Neler oluyordu bana eskiden mutlu olan her tarafa gülücük saçan kız gitmiş. yerine hayattan bağını koparmak isteyen genç bir kız gelmişti. Aynanın karşısında durup kendimi izlemektense kıyafetlerimi giyinmeyi tercih ettim. Ve dolaba doğru yöneldim. İçin ince bir askıyla asılmış okul kıyafeterimi aldım . Giyinmeye başladım.

" Alvina, arkadaşın geldi "

Ne arkadaşım mı gelmiş . Daha yeni okulumda hiç arkadaş edinmemişim . Sadece bir kaç kişi.. Onların da ev adresini bildiğini sanmıyorum. Merakıma yenip düşüp aşağıya indim.Gördüğüm kişiyle ikinci şokumu atlattım. Rüzgar 'ın burada ne işi vardı ???

" Selam , okul değiştirdiğinden daha yeni haberim oldu o yüzden biraz geciktim "

Yüzünde yine buruk bir gülümseme oluştu. Bir zamanlar ben bu gülüşe aşıktım. Ama şimdi bilmiyorum. Bu gülüşü unutalı çok olmuştu. Aslında iki gün bile olabilir . Ama bana o kadar uzun gelmişti ki.

" Selam "

Annem mutfaktan çaydanlıkla çıktı. Bütün malzemeler masaya yerleştikten sonra annem bize döndü.

"Kahvaltıya gelsenize "

Aslında okula geç kalmak üzeriydim . Kahvaltı yapmakta canım istemiyordu .

" Anne okula geç kalmak üzeriyim "

Rüzgar'ın bakışlarını üzerimde hissebiliyordum. Ve bu hiç hoşuma gitmiyor.

" O zaman seni okuluna ben bırakabilirim "

Bakışlarımı Rüzgar ın üzerinde sabitledim.Demek ki neyi elinden kaybedersen o kıymete biner. Okuldayken yüzüme bile arada sırada bakan çocuk şimdi beni okula bırakabileceğini söylüyor. Vay be !! Hayat ne tuhaf ....

" Aslında olur "

Hiç naz yapacak halim yok hemen bu ortamdan kurtulmak istiyorum. Rüzgarla birlikte evden çıktık. Kapının önündeki siyah arabaya baktım. Bu arabaya binmek için her şeyini verirdim ama eskiden . Şimdi ise normal bir şekilde biniyorum .Hayat ne tuhaf ...

Rüzgarla birlikte arabaya bindik. Rüzgar direksiyonun üzerindeki parmaklarını ritimle oynatıyordu.

" İnşallah gittiğin okul güzeldir "