-იუნგი..იუნგი ჰანა გაიქცა..
-რაა?! მეღადავები ჯონგუკ? ნახევარი საათით გოგო ჩაგაბარეე და გაგექცა?!
-ბოდიში არ ვიცი ეს როგორ მოახერხა, მის ოთახში ავედი რომ საჭმელი მიმეცა და იქ აღარ იყო,როგორც ჩანს ფანჯრიდან გადაძვრა
-გადამრევს ეს გოგო, შორს ვერ წავიდოდა ახლავე წადი და იპოვნეე! გაფრთხილებ, მის გარეშე დაბრუნებაბას გირჩევ საერთოდ არ დაბრუნდე!
-ნუ ღელავ მე მას ვიპოვნი.
•ნახევარი საათის შემდეგ•
იუნგი გარეთ დგასს და ნერვიულად დააბიჯებს
-ჯანდაბა ჯონგუკ სად ხარ ამდენხანსს
და აი გამოდის ბიჭი პირდაპირ ტყიდან, ხელში პატარა სხეული უკავია და წყნარად, დინჯად მოაბიჯებს.
იუნგი დანახვისთანავე მისკენ მირბის
-რამოუვიდა?
-ტყეში ეგდო უგონიდ, სავარაუდოდ გული წაუვიდა რადგან არაფერი ჰქონდა ნაჭამი.
-კარგი ზემოთ აიყვანე და სანამ ად დარწმუნდები რომ ვერსაიდან ვეღარ გაიპარება თავი არ დაანებო, როცა გაიღვიძებს დამიძახე.
ბიჭმა თავი დააქნია თანხმობის ნიშნად და გოგონა ზემოთ ოთახში აიყვანა. ფანჯრებიც ჩაკეტა და კარებებიც, ალბად ახლა იფიქრებთ ფანჯრის ჩატეხვას რა აზრი აქვს რამეს ესვრის და ჩაამტვრევსო მაგრამ არა, თქვენ და იუნგი მართლა ასეთი სულელი გგონიათ? ჰაჰაჰა. ისეთი ფანჯრები აქვს ჩასმული რომ ტყვიაც ვერ გატეხავს.
აი ჯინგუკი დაახლოებით ათი წუთის შემდეგ ჩამორბის კიბეებიდან და იუნგის ატყობინებს რომ გოგონამ გაიღვიძა, იუნგიც არ აყოვნებს და მაშინვე მასთან ადის.
-ჯეონ დაგვტოვე
-როგორც იტყვი-თქვა ბიჭმა და ოთახი დატოვა, იუნგი კი იქვე საწოლთან პატარა სკამზე ჩამოჯდა, ცოტახანს უყურა გოგონას შემდეგ კი საუბარი დაიწყო.
-რა საკვირველია ნეტავ სად აპირებდი გაქცევას?!
-სადმე სხვაგან სადაც შენ ვერასდროს გნახავდი!
-ჰაჰ ნუ მაცინებ პატარავ, ყველა გზა ჩემთან მოდის. აქედან თავს ვერ სააღწევ მანამ, სანამ თავად არ გაგიშვებ
-შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ წასვლას მიკრძალავ.
ამ სიტყვებზე კაი სილაც მიიღო იუნგისგან გოგონამ.
-პატარავ მაოცებ! ნუთუ ასე მალე დაგავიწყდა წინაზე რაც გითხარი?
-ა..რა-ენის ბორძიკით თქვა ჰანამ და ხელი ლოყაზე მიიდო რომელიც უკვე გაწითლებოდა.
-ძალიან კარგი მაშ, შენ აქ დარჩები ჯონგუკი საჭმელს ამოგიტანს და ხმის ამოუღებლად შეჭამ, გასაგებია?
-კი..
-კარგი გოგო-იუნგიმ გოგონას თმაზე ხელი გადაუსვა და ოთახი დატოვა.
გოგონას ცოტა არ იყოს გააჟრიალა იუნგის ასეთ მოქმედებაზე მაგრამ მალევე დაივიწყდა.
•••
-ამისს დედაც! ჰანა სად ჯანდაბაში ხაარ-ყვიროდა გამწარებული ჯიმინი რომელიც უკვე რამდენი ხანია ჰანას ეძებს თუმცა უშედეგოდ.
-იუნგი ჩემი ხელით დაგახრჩობ შე ნაძირალა!-დაიყვირა ჯიმინმა და სახლი დაუყოვნებლივ დატოვა. მანქანაში ჩაჯდა და იუნგის სახლისკენ გამემართა.
გაუმართლა რადგან იუნგი სულ რამდენიმე წუთის მისული იყო. სახლში შევარდა და პირდაპირ მისი ოთახისკენ დაიწყო სვლა.
-იუნგიიიი!-დაიყვირა ბიჭმა როცა ოთახის კარი შეაღო და იქ არავინ დახვდა.
-ოჰოჰო ეს ვინ გვესტუმრა-მეორე ოთახიდან გამოიხედა იუნგიმ და ჯიმინს დაუწყო ყურება
-შე ნაბიჭვარო-მივარდა ჯიმინი და სახეში დაუწყო რტყმა, იუნგი კი უბრალოდ იცინოდა, როგორც შეშლილი ფსიქოპატი. უცებ დაცვა შემოვიდა, ერთმა ჯიმინი დაიჭირა მეორემ კი იუნგი წამოაყენა.
-რა ჯანდაბა გინდა ჩემი გოგოსგაან-დაიწყვირაა ჯიმინმა.
-ის უკვე დიდი ხანია შენი აღარაა
-რა?რას გულისხმობბ?!
-ნუთუ ვერ ხვდები? კარგი რაა
-შენ ნაბიჭვარო ჰანასს შეეხე?
-მჰმ.. ისეთი სასიამოვნო იყო, რომ მახსენდება მინდება კიდევ გავიმეორო!
-ენაა ჩაიგდე შე ნაბოზარო! მატყუეებ ვიცი რომ მატყუებ.
-მახსოვს როგორ ყვიროდა ჩემს სახელს და მეხვეწებოდა გავჩერებულიყავი აახხ
-გითხარი გაჩუმდი თქოოო! ახლავეე მოკეტე!!
-ძამიკო, რატომ ვერ ეგუები იმ ფაქტს რომ ის უკვე ჩემია?
-ის შენი ვერასდროს იქნება!!
-გითხარი რომ უკვე არის?
-ჩემი ხელით დაგახრჩობ შე ნაბიჭვარო!-ჯიმინი დაცვას ხელიდან დაუსხლტა და იუნგის ეცა.
-ნუ იცინი ამის დედაც!
-აბა სატირალი რა მაქვს?-ფსიქოპატური ღიმილით თქვა იუნგიმ
-რა მოსაბეზრებელი ხარ ძმაო-თქვა იუნგიმ, სახიდან ღიმილი მოიშორა და დაცვას ანიშნა რომ ჯიმინი დაეჭირათ, მათაც დაიჭირეს.
-სადაა ახლა ჰანა??
-ძმაო ნუთუ ასეთი სირი გგონივარ რომ მაშინვე პირში მოგახლი მის ადგილსამყოფელს?
-არ ხარ სირი თუ რაა?
-სიტყვები აკონტროლე
-რომ არა?
-ჯიმინ კარგად იცი რაც ხდება როცა არ მემორჩილებიან-თქვა იუნგიმ და ჯიბიდან ნელ-ნელა ამოაცურა დანა.
-მაინც რას იზამ? მომკლაავ?
-და რაა, გამიჭირდება?
YOU ARE READING
ბატონო მინ იუნგი!
Adventure-უი... უკაცრავად მე.. არ მინდოდა.-თქვა გოგონამ და ძირს დაგდებული ჩანთა აიღო, ბიჭმა კი უბრალოდ დააიგნორა გოგონას სუტყვები და სიარული გააგრძელა -უზრდელი... -თქვა ჩუმად გოგონამ და თავის გზას გაუდგა.
