"Κάτσε να δω αν ακούγομαι Μαρία"
Αφήνω το ακουστικο πάνω στο σεμεδακι προσεκτικά και προχωράω στο διάδρομο. Κοιτάω απο την μισάνοιχτη πόρτα. Ολοι συνεχιζουν να τσακώνονται για τον Παπανδρεου και την Εοκ. Οι γυναίκες έχουν ανοιξει την τηλεόραση και βλέπουν Βουγιουκλακη. Και ο Γιώργος ..
Ο Γιώργος κάθεται κατω απο το παγωνι μόνος και-
ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΤΣΙ?
"Που είσαι Παρασκευή μου " ακούγεται η φωνή της μαμάς μου σχεδόν μελισταλαχτη. Την ξέρω αυτην την φωνή , είναι αυτή που σημαίνει όταν μεινουμε οι δυο μας μόνες θα σου βγαλω το μαλλί τριχα τρίχα.
Κοιτάω τον Γιώργο που με κοιτάει.
Ξεροκαταπίνω και κοιτάω την μαμα που αρχίζει να σηκώνει το φρυδι της επαναληπτικά σαν τικ και να μου δειχνει προς την κατευθυνση του Γιώργου. "Πήγαινε κορίτσι μου καλό να κρατήσεις συντροφιά τον Γιώργο που όλο το βραδυ κουβέντα δεν ανταλλάξατε. "
Κοιτάω τον Γιώργο και ο Γιώργος με κοιτάζει ανέκφραστα.
Κοιτάω τις γόβες μου.
"Ναι ναι" λεω μηχανικά και ξαναφευγω. Εγώ επίσημα δεν μπορώ να τα διαχειριστω όλα αυτά. Ο Γιώργος είναι σπίτι μου, ο Γιώργος, ο γνωστός Γιώργος και έχουμε δώσει λόγο. Αυτα δεν συμβαίνουν.
Ε οχι είναι όνειρο.
Τρεχω ξανά στο ακουστικό στο διάδρομο
"Πρωτον αυτος δεν θελει μου το ειπε με το που μπηκε στο σπίτι"
Μουρμουρίζω πάνω στο ακουστικό ενω η καρδιά μου χτυπα σαν τρελη να μην με πιασει η μαμά μου και ποιος την ακούει.
"Ο Γιώργος ειναι ευγενικό παιδί δεν νομίζω βρε Παρασκευη μου πως θα σου έλεγε κάτι τέτοιο. Μήπως παρεξηγησες? Αυτός δειχνει να το εννοει. Αφού ήρθε με τους γονείς του και επίσημα σου ζήτησε το χέρι σου"
Παιρνω μια μεγάλη ανάσα.
"Δεν με θελει καλε . Μην επιμένεις. Είναι σχεδιο σου λεω αλλά δεν έχω καταλαβει το σχέδιο του . Εχω μπλεξει σου λεω. Μπορει οι γονεις του να τον πιεζουν. Εγω αρχίζω να σκέφτομαι μήπως το εκμεταλλευτώ όλο αυτό "
Κοιτάω ξανά προς το σαλόνι αλλά δεν φαίνεται κανείς.
"Τι εννοεις βρε Πρασκευή?"
"Θα του πω πως ξερω πως δεν με θελει, θα του πω οτι κι εγώ δεν τον θελω-"
"Μα γιατι να του πεις ψεμμα?"
