ပင်လယ်ကြီးသာ ငို​ကျွေးခဲ့မယ်ဆိုရင် | #2 🖋

12ᶻ | ကိုကိုနဲ႔ မမရဲ႕ ဝန္ခံခ်က္

Sry for the late update guys🤧. Enjoy!

~~~~~~~~~~~~~~

<<Zawgyi>>

Chapter 12 | ကိုကိုနဲ႔ မမရဲ႕ ဝန္ခံခ်က္

မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္တို႔ကိုသာ အမွီျပဳေနေသာ အခန္းက်ယ္ႀကီးသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိ။ အခန္းအပူခ်ိန္သည္လည္း နာရီသံတေခ်ာက္ေခ်ာက္ႏွင့္အၿပိဳင္ က်ဆင္းၿပိဳလဲေနသည္။ အခန္းက်ယ္ႀကီး၏ အဆုံးတြင္ ေနရာခ်ထားေသာ ကြၽန္းစားပြဲရွည္ႀကီး ထိပ္တြင္ ေလွ်ာက္လမ္းက်ယ္ကို ေက်ာေပးကာ အရွိန္အဝါအျပည့္ျဖင့္ မိန႔္မိန႔္ႀကီးထိုင္ေနသည့္ သူတစ္ဦးရွိသည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔အျပားသည္ ပတ္တီးျဖဴျဖဴတို႔ျဖင့္ ဖုံးကြယ္ထားျခင္းကို ခံေနရေသာ္လည္း သနားဖြယ္ရာေကာင္းမေနတဲ့ အျပင္ ထိုပတ္တီးမ်ားေအာက္မွ လူသတ္ေငြ႕မ်ားပင္ တဟိန္းဟိန္းယိုဆိမ့္ဖိတ္ဆင္းေနသေယာင္ပင္။

သူသည္ အ​ရည္အ​ေသြး​ေကာင္းလွသည့္ ဝီစကီထည့္ထား​ေသာ ​ေလး​ေထာင့္ ဖန္ခြက္ကို ပြတ္သပ္ရင္း သူ႔အေရွ႕က ေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရေသာ မွန္အျပင္ဘက္ တစ္ေနရာကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ တိမ္မ်ားကင္းစင္လ်က္ အစြမ္းကုန္ ၾကည္လင္ေနပုံမ်ား ေမွာင္မဲေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားသည့္ အလား ေအာင့္ေမ့ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတုက သူ႔စိတ္ေတြႏွင့္ ဆန႔္က်င္စြာပင္ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ ၾကည္ႏူးသာယာဖြယ္အတိျဖစ္ေနသည္။

တိတ္ေနေသာ အခန္းႀကီးတြင္ တံစဥ္းတိုက္သံတစ္ခုသည္လည္း ရံဖန္ရံခါထြက္လာတတ္သည္။ အသံေနာက္လိုက္ၾကည့္ပါက ကြၽန္းစားပြဲေဘာင္ကို မွီရပ္ကာ လက္သည္းတိုက္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေတြ႕ရမည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႏွင္းဆီရင့္ေရာင္ရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔သည္ မ်ဥ္းၿပိဳင္တစ္ခုလို တည္တန႔္ေစၿပီး ပန္းဆီေရာင္သန္းေနေသာ မ်က္ႏွာထားသည္လည္း မာထန္ေနသည္။ သူမထံမွ ဖ်က္စီးလိုစိတ္ျပင္းျပေသာ အေငြ႕သက္မ်ားကို ရလိုက္ပါသလား။

ကြၽီဟူေသာ ေလးေလးပင့္ပင့္ထြက္က်လာေသာ အသံေၾကာင့္ မိုနာ့တံစဥ္းတိုက္သံသည္ တိခနဲ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ စူးရွေနေသာ သူမ၏ မ်က္ဝန္းခြၽန္ခြၽန္တို႔သည္ ႀကီးမားေလးလံလွေသာ ကြၽန္းတံခါးႀကီးဆီ တည့္တည့္မတ္မတ္က်ေရာက္သည္။ သူမႏွင့္ ဆန႔္က်င္စြာပင္ ဈာန္သည္ ဝင္လာေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားဟာ ဘယ္သူဘယ္ဝါျဖစ္သလဲဆိုတာကို စိတ္မဝင္စားသည့္ ဟန္ျဖင့္ သူ၏ သားေရဆုံလည္ကုလားထိုင္ႀကီးသည္ တုတ္တုတ္ေတာင္မလႈပ္။