Öldüm ben o gece sevgilim. İki dudağın arasından çıkan bir kaç kelime en fazla bu kadar canını yakabilirdi insanin, arkanı dönüp gittiginde. İstanbul çığlıklarımı duymuyordu bulutlar küsmüş karartmıştı içini bize, geçtiğim her karanlık sokağı bir daha geçiyordum sanki, içime çektiğim her sigara dumanı nefesimi kesiyordu biraz daha ve sen nerdeydin kim bilir, kimin yanina kacmistin egleniyordun gülüyordun belkide, istanbul inandigi askimizi ustumuze kusarken, yuzune aldigin her tebessum üzüyordu bulutları ve bir şimşek daha çakıyordu ölüyordu bir bir o güller, yaşanacak gidi değildi artik istanbul nefes alamiyordum o puslu havansinda tek casede ölmek istiyordum hissiz, sayıklamadan.
