Yorumlar yapmayi unutmayınn
Fikirlerinizi okumaya bayılıyorum
İyi okumalar🍀
1 hafta sonra
"Bisey sorucam kook"
"Sor bitanem"
"Şimdi ben burdayım ya..."
"Evet"
"Burda olmam... Yani ... Sence...."
"Söyle bebegim"
"Of neyse boşver"
"Nası bosver"
"Söylemiyicem"
"Neden"
"Vazgectim"
"Ya söyle hadi"
"Hayır kook söylemiyicem"
Jungkook, taehyung'un ellerini tuttu...
"Lütfen konus benimle. Kendini durdurma. İçinde ne varsa söyle"
"seni kırmak istemiyorum jungkook"
"Konuşmazdan daha çok kırılıcam"
"P-peki"
"Dinliyorum"
Taehyung nasil söyliyicegini bilemiyordu... Hemen kurtulmak istiyidu icindekilerden bu yüzden hızlıca bi anda söylemişti...
"Benim burda olmam seni rahatsız ediyo mu?"
Jungkook bi anda yüzüne çarpan bu cümleden sonra istemsizce kaşlarını çatmıştı. Hic beklemediği bi soruydu bu
"Bu ne demek taehyung?"
"Evden gittigimden beri burda kaliyorum. Tam bir hafta oldu... Ben... Bilmiyorum. Burasi senin evin. Ve ben... Fazlalik gibi hissediyorum..."
Jungkook'un çatilan kaslari inmiş, gozleri dolmuştu... Sesi titriyodu...
"Sana böyle mi hissettirdim?..."
"Hayir. Tabikide hayır jungkook. Seninle ilgili değil... Of... b-ben bilmiyorum.
Özür dilerim"
Jungkook taehyung'un yüzünü elleri arasına aldı, yanaklarinı baş parmagıyla severken aceleyle devam etti.
"Yavrum... Güzel oğlum... Deme böyle şeyler... böyle hissetmen beni mahveder. Senden nasil rahatsiz olabilirim ben?...
Sen benim bitanecik bebegimsin... Fazlalık ne demek taehyung?... Düşündükçe sinirleniyorum yapma böyle Kalbim öyle çok acıyo ki..."
Taehyung'ta ağliyordu...
Jungkook, Taehyung'un dökülen gözyaslarını sildi... Taehyung avucunu jungkook'un sol yanina bastırdi...
Aglamakli sesiyle devam etti.
"Acımasın... o zaman benimkide acır... Özür dilerim. Keske söylemeseydim..."
"Hayır. Dileme... Bana içindekileri söylemen kötü bisey degil. Aksine içinde tutsan daha kötü olurdu ve bu düşündüklerinin doğru olduğuna inanırdın."
"Doğru değil mi?"
"Tabikide degil taehyung sen ne dediğinin farkinda mısın?... Fazlalık ne demek? Rahatsiz olmak ne demek?
Sen olmazsan ben yaşayamam senin söylediklerine bak. Bu ev, sen olmasan ev olmaz. Ben, sen olmasan ben olmam. Beni ben yapan sensin ve bu evi de ev yapansın.Sen benim evimsin taehyung..."
Taehyung, jungkook'u sardı...
"En huzurlu yanimsın kook... İcimi huzurla dolduruyosun..."
"Aglama"
Taehyung aglamasıni durdurmaya calisiyordu ama olmuyordu... O yumru gitmiyordu.. ona haksızlik yaptıgini hissetmesi vicdan azabi cekmesine sebep oluyordu...
"Ö-özür dilerim"
Jungkook elini onun yanaklarinda gezdirdi...
"Şşh yapma nolur... Ağlamana dayanamıyorum. Hislerin yüzünden özür dilememen gerektigini söylemiştim. Asıl ben özür dilerim sana boyle hissettirdim."
"Hayir kook... deme böyle kendimi daha kötü hissetiyorum."
"Sen beni hayata baglayan tek şeysin biliyo musun?"
"O ne demek jungkook deme böyle şeyler."
"Ben intihar edicektim."
Taehyung oldugu yerde kalakalmıştı. Ağlaması hafif durmus gibiyken duyduklari yüzünden daha fazla şiddetlenmişti... Hızla jungkook'un ellerini tuttu sımsıkı... Elleri titriyodu ama yine de tutmaya devam etti. Nefesi hızlanmıştı... Konusmakta zorlansa da denedi...
"J-jungkook... Ya-yapmazsın böyle bişey... S-sen yapmazsın, bırakmazsın beni... Kendine b-bunu yapmazsın... Di mi?"
Jungkook elinin tersiyle önünde hıçkırıklara boğulmuş bebeginin gözyaşlarını sakince sildi... Onun dolu dolu bakan, parlak gozlerinin en derinine bakıyodu... İçi gidiyodu...
"Bebegim... Ben seni hiç bırakmıyıcam... Sana söz veriyorum. Hiç...
İntihar isteğim eskidendi sen yokken... Hayat berbatken. Ama şimdi sen varsın...
Hayatımın güneşi oldun."
Taehyung'un ellerini cevirdi, avuç içlerini okşadı... Öpücükler bıraktı... devam etti.
"Kalbimi avuçlarına bıraktım sevgilim... İstesem de ölemem. Beni sadece sen öldürebilirsin..."
Taehyung ağliyordu... Jungkook'un söylediği her şey onun kalbine dokunuyordu... Bir elini jungkook'un ellerinden ayırıp kalbine götürdü...
"Söylediklerin... Buramı çok acıtıyo... Sonra öyle güzel bakıyosun ki... Geçiyo... İntihar dedigin an-"
Bu kelimeden tekrar bahsedince nefesi kesilmişti... Derin bi nefes aldı, devam etti...
"O an... Kalbime bi ağrı girdi jungkook... Ama avuç içime bıraktığın öpücükler ağrımı dindirdi... Sen... Beni çok etkiliyosun... İyi olmam da senden dolayı kötü olmam da. Ama günün sonunda beni her zaman en iyi halime çeviriyosun..."
Jungkook duyduları yüzünden dolan gözlerini kontrol etmeye calışıyodu... Taehyung onun yaslarını sildi...
Jungkook bebegini sardı... Onu aglarken görmesini istemiyodu... Taehyung onun saclarını sevdi... Uzandılar...
Taehyung, jungkook'un göğsüne yatmıştı... Jungkook onun yüzünü seviyodu...
Taehyung'un kafasinda onun neden intihar etmek istedigi vardı... Onun hayatıyla ilgili cok konusmuyolardı... Kendini bencil hissediyordu... Ama şuan bu anı bozmak istemiyordu... Cok huzurluydu... Sevgilisi sayesinde...
Oluşan sessizlik onlar için aslinda bir sessizlik değil huzurun sesiydi...
Selamm
Kısa bi bölum oldugunun farkindayım ama bu aralar biraz fazla yoğunum kusura bakmayınn
Yorumlarini beni acayip mutlu ediyo
Çok çok çokk öptümm🤏❤️
