Yeni biseyler deniyoruz insalla olur olmazssada canimiz sag olsun
Bu arada yeni yila girdik YENI YILIN ILK GUNU BUNU YAYIMLAMIS OLDUM!✨️🩰🍓✍️🏻✊🏻 -
1.Bir daha ait olmadığın sokaklarda rastlaşmayız umarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerimi kazağımın üstüne sarıp aşağı yukarı sürttüm, hava çok soğuktu ancak bir şekilde evden çıkabildiğim için mutluydum. Boğuluyormuş gibi hissediyordum, işte tamda bu yüzden gecenin bir yarısı kalbimin ve aklımın bunalmasıyla dışarıya atıvermiştim kendimi. Ruhum daraldığı her an dışarıya çıkamazdım böyle bir hakka sahip değildim yinede bir şekilde çıkmıştım en azından biraz buna sevinebilirdim.
Yanıma aceleyle aldığım şişme montumu giydim, kıvırcık uzamış saçlarımı biraz dağatıp kulaklığımı çıkarttım. Şimdi ruhumu dinlendirme vaktiydi. Kulaklığımı takıp en güzel şarkılarımdan açtım, sesinide yükseltip karanlık sokakta yürümeye devam ettim.
Yürüdüm yürüdüm buraları tanımıyordum, yinede evi bulabilirim diyerek yürümeye devam ettim, sokaklar yabancı evler basıktı ve düzensizleşmeye başlamıştı yürüdükçe, kimsecikler yoktu hoş zaten şarkı dinlerken bir seste işitmezdim ben.
Yabancılaşmaya başlamış izbe sokaklar artık korkutucu gelmeye başlamıştı, evler daha çöküktü sokak lambaları işlevini yerine getiremiyor yanıp yanıp sönüyorlardı, yavaşça bir iki adım daha atıp geri mi dönsem diye düşündüm, sonra vazgeçtim her zaman çıkamıyordum zaten birazcıkta olsun korkusuz olmayı denemek istedim zaten silik bir tiptim en azından kendi içimde kendimi kahraman yapmaktan korkmadım.
Keşke korksaydım.
Her şeyden korktuğum gibi bundanda korksaydım eğer şuan kulaklıklarımla hiç bir şey duymamam gereken ben, bir adamın inleme seslerini duyabiliyordum. Ellerim titremeye başladı, kulaklıklarımı sarıp büyük pofuduk montumun cebine sıkıştırdım, girdiğim ara sokaktan geliyordu ses hemen karşımda üç tane yapışık harabe gibi duran evlerin duvarları kapatıyordu görüşümü.
Pantalonumu biraz kaldırdım yere kadar uzanıp ayakkabımın boyuna geliyordu pislenirse birde onun yüzünden azarlanabilirdim, annem her şeyimden kusur bulan bir kadındı onu öyle kabullenmiştim, o beni hiç kabullenmesede.
Neyse ki şimdi onu düşünecek vakitte değildim hızlıca bir duvarın arkasına yanaşıp uzun gümüş yüzüklerle süslediğim parmaklarımı duvara sardım, bir evin duvarından karşımda ki görüntüyü anlayabilmek için iyice yerleştim. Kafamı biraz uzatıp karşıya baktım.
Ellerimle çabucak ağzımı kapattım, bir adamı dövüyorlardı bir kaç kişi, Yerde yatan adamın epeyce canı yandığı anlaşılıyordu, elleri kafasının üstünde iki büklüm şekildeydi. Saçları siyah üstü başıda siyahlar içinde irice bir adamdı. Yerde yatarken bacaklarını kendine çekmişte olsa anlaşılıyordu işte uzun boylu ve yapılı olduğu, o derece iki büklüm olup hala büyük durmasından anlamıştım.
