Living with the Mafias

Chapter 12 - The Real Monster

Chapter 12 - The Real Monster

Ang dilim. Wala akong makita. Nakatayo ako ngayon sa isang pamilyar na lugar. Sinubukan kong imulat ang mga mata ko upang mas lalong maaninag ang lugar. Nasa kwarto ako. Nasa dating kwarto ko. Bakit ako nandito? Biglang may pumasok na isang babae.

"Fall, you are such a strong and beautiful girl." she kisses my forehead and smiled at me. The younger version of me. I am smiling brightly and hugged her. Why am I seeing this things?

Then suddenly, someone grabbed my mother away from me. She is cruely grabbed by two masked mens, and I don't know who they are. I can see my younger self crying and telling my mom to go back to me.

"I love you baby, I love you." she said and then fade away. I can't help it, I also cried. I miss her. I really do. As I wipe my tears, the scene suddenly goes different.

Nakikita ko ang 7 yrs old Myth na nakaupo sa duyan, mag-isa at walang kasama. Umiiyak. Why am I so emotional back then? Then suddenly, may isang batang lalake ang lumapit. He is much taller than me. I guess he is 9 yrs. old. Inaaway niya ang batang ako para umalis sa duyan niya.

"Umalis ka diyan bata. Ako diyan." sambit naman ng lalake. Di ko siya pinansin at tuloy lang sa pag-iyak. Mukhang hindi nakikita ng batang lalake na umiiyak ako.

"Sinabi nang umalis ka diyan e!" bigla naman akong tinulak ng lalake. Hindi nanlaban ang batang ako. Nakita ko ang mukha ng lalake. Pamilyar na pamilyar siya.

"Ang sama mo naman!" I blurted out at tinulak rin siya. Mas lalong lumakas ang iyak ng batang ako. I saw a worried face on the little boy.

"Ang hina mo naman, parang yun lang tsk. Halika nga dito." he grabbed my arms at pinaupo ako uli sa duyan. I can't remember this scene. Wala akong natatandaan na nangyari to in my childhood days.

"Ano bang pangalan mo?"

"Ako si Myth Fall. Bakit? Ikaw ano pangalan mo?"

"Myth Fall? Ang pangit ng Myth, tatawagin nalang kitang Fall." ngumiti ang lalake. Yung ngiti niya, sobrang pamilyar.

"Ikaw ano ba pangalan mo? Si Mama lang tumatawag sakin niyan eh."

"Ako si Vaughn Fletcher. Fletcher nalang para quits tayo." napangiti naman ang batang ako. My smile is very lovely. It seems like I have found my childhood love.

The scene goes out. And I am stuck again in the dark room, crying and breathing heavily. Para akong nagtatago. Anong tinataguan ko? Sino? I can see my 13 years old me in the scene.

"There you are little girl." biglang may lalakeng di ko alam kung sino ang biglang hinatak ako. Walang tao sa bahay, ako lang. And Its middle of the night, and I don't know who to call.

"Let me go!!" pilit akong kumakawala sa paghatak niya pero parang walang silbi. Ng dalhin niya ako sa kusina, mas marami pa siyang mga kasama. Alam kong panaginip lang to, I tried to wake up, ayoko ng makita to. Ayoko na.