-NAKİL ÖĞRENCİ-

- YENİ EVDE YENİ GÜN -

Emre yataģıma çıkıp zıplıyordu.Bağıra bağıra "abla hadi uyan kahvaltıyı bahçede yapacağız." Diyordu.Tabi ben uykulu uykulu bunları rüya olarak görüyordum.Tam olarak gözlerimi açtığımda Emre'nin üstümde tepindiğini gördüm.Bacağımla onu iterek yorganı yüzüme çektim.Yorganı yüzüme çekemeden odayı süzmüştüm ve evet biz taşınmıştık bunu unutmuştum.Hemen irkildim,yatağımdan kalktım.Bulanık görüyordum.Odayı uzun bir süre gözümü kırpmadan dikkatlice süzdüm.Daha sonra yorganı üstümden atıp aynanın karşısına geçtim.Toka mı çıkardım.Üstüme bir hırka giydim ve içeri geçtim.Babamla annem bahçede kahvaltıyı hazırlıyordu.Gündüz gözüyle bahçe çok güzel göründü gözüme birden.Herkes halinden memnun du.Ben de yavaş yavaş alışmaya başlamıştım.Ama halâ aklım İstanbul' day dı tabi.
Emre arkamdan yanıma geldi ve taklidimi yapmaya başladı.Başına vurdum.Hiçbirsey demeden bahçeye çıktım.Kahvaltı hazırdı.Yerime oturdum ve yemeğimi yemeye başladım.annem yeni evinden çok memnundu.Babamda Emrede aynı şekildeydi.Yemeğim bittikten sonra evin üst katında ki misafir odasına geçtim.Gaye yi aradım.1-1,5 saat konuştukdan sonra kapattık.Ondan sonra Asya yı daha sonra da Kerem'i aradım.Hepsini çok özlemiştim.Yaklaşık 3 saat boyunca o odada oturdum.Daha sonra aşaği indim ve Emre ye hazırlanmasını söyledim.Beraber gezecektik.Buraları bilmiyorduk ama alışmak zorundaydık.Ben de odama çıkıp dolabımın karşısına geçtim.Havalar sıcaktı.Açık renk kot şortumu giyip üstüne beyaz renk kısa kollu bir bluz giydim.Yanıma aldığım mavi tonlarında gömleğimi de belime baģladım.Küçük bir çanta alıp Emre'nin yanına gittim.O da hazırdı.Annemlere haber verip dışarı çıktık.Bişey olmasından korkmuyordum açıkçası bişey olursa annemi veya babamı arar haber verirdim..
...
Emre'yle birlikte dolaşmaya başladık.Buralar çok güzeldi.Bize yakın olan bir kaç mağazaya girip gezik.Hava yavaş yavaş kararıyordu.Geldiģimiz yöne dönüp evi bulmaya çalıştık.Biz yürürken motorcu çocuğun biri önümüzde durdu.Kaskını çıkardı.Biz ne olduģunu anlamamıştık.Çocuk çok tatlıydı.Tatlı olduğu kadar havalı ve ukalaydı da.Üstelik yaşı motor kullanmak için uygun da değile benziyordu.Benim yaşlarımda bir çocuktu.Heralde kaçak olarak kullanıyordu.Bunları düşündükçe yavaş yavaş içimde bir korku oluşmaya başladı.Bu çocuģun tavırları sinirimi bozmuştu..
.........
Tek kaşımı kaldırdım ve yüzüme cuddi bir ifade takınarak "noluyo" dedim."Oo bide sertiz"diye karşılık verdi.Öküzz.
Gözümü hiç kırpmadan tip tip bakmaya başladım.Oda aynı şekilde..
Ortamda ki sessizliği bozarak;
"tamam tamam" bi amacım yok size karşı neyse hadi görüşürüz canım"dedi ve motorunu hızlı bir şekilde sürüp yoluna devam etti.Bizde Emre'yle birbirimize bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk."aman neyse hadi devam edelim biz"dedi Emre.Başımı sallayarak onay işaretimi verdim.Biraz daha dolaşıp eve dönmeye karar verdik.Geldiğimiz yola geri dönüp yürümeye başladık.10 dk. civarı yürüdükten sonra önümüze bir sağa bir de sola giden yol çıktı karşımıza.
Emre ile çaresiz bir şekilde birbirimize baktık."Ee biz nerden gelmiştik" dedim aynı tavırla.Emre de yine çaresiz bir şekilde başını salladı.Evet süper kaybolduk diye içimden geçiriyordum.Daha sonra Emre'yi kolundan çekip kaldırıma otutturdum.Bir süre etrafı süzerek nereden gideceğimize karar vermeye çalışıyorduk.Derken yanımıza 40 - 50 yaşlarında bir adam gelerek "ne oldu çocuklar ailenizi mi kaybettiniz"dedi.Ben şaşırarak "ee şey yok yorulduk biraz da dinleniyoruz teşekkürler"dedim.Çünkü adam pek güvenli bir tipe benzemiyordu."iyi öyle olsun"diyerek yanımızdan ayrıldı.Ayy Allah'ım bütün olaylar da bizi buluyo diye tekrardan aklımdan geçirdim.Emre; Abla babamı arasana.. dedi. "Aa evet ya akıl mı kaldı ben unuttum telefonu" diyerek telefonu elime aldım.Babamı arayıp durumu anlattım.Babam etrafımızda neler olduğunu sorduğunda tek tek anlattım.Yaklaşık 15 dk. sonra babam sol tarafta ki yoldan geldi.Aklımdan sağ tarafta ki yoldan gitmek geçiyodu.
iyi ki gitmemişiz yoksa daha uzaklara kaybolurduk.....
Babamla birlikte eve geçtik.Olanları anneme ve babama anlattı hemen Emre...