Embrace Your Pain

CHAPTER 02

Nitong nagdaang araw, napapansin ni Reign na parang may maling nangyayare sa kanyang kasintahan. Hindi na din ito masyadong nagte-text or tumawag sa kanya. Sa isip niya mukhang may nag-iba rito. Hindi lang sa pakikitungo sa kanya pati na rin sa pisikal na anyo nito.

Narito si Reign sa Architecture Department. Titingnan lang naman niya si Lucas at kukuha din ng impormasyon kay Luther tungkol rito.

Hinintay niya si Luther na lumabas ito.
Nasa bench siya ngayon at nag-iisa. Maraming nakatingin sa kanyang banda dahil nagtataka kung bakit ang isang taga ibang Department ay narito sa kanila. Si nawalang bahala na lang ito ni Reign.

Maya-maya narinig na niya ang bell hudyat na tapos na ang last period ng pasok. Tumayo sya at nagpakalinga-linga sa paligid.
Marami siyang nakitang mga estudyante na kaedad man lang niya. Nakita niya din ang mga ka-block ni Lucas.

Naguusap usap ito, at she got curious about the topic. Nasambit kasi rito si Lucas.

" Stevan, patay na naman nito si Lucas, akalain mo absent na naman siya ngayon." Lucas' blockmate said.

Kumunot ang noo ni Reign dahil sa narinig. Nag absent .. na naman. It means ilang araw na syang hindi pumapasok?!

Reign balled his fist. Hindi kasi nagsasabi si Lucas sa akin. Oh! Hindi nga pala kami nag uusap nitong mga araw. She said on her sense.

Nahagilap ni Reign si Luther na naglalakad ng seryuso habang nakatingin sa plates nito.

Tinakbo agad ni Reign ang distansya mula sa kanya patungo kay Luther.

"Luther!Luther!" she shouted.

Tumingin-tingin si Luther sa paligid niya. Hinahanap kung sino ang tumatawag sa kanya.

Kinalabit ni Reign si Luther. Medyo nagulat pa nga ang binata sa kanya. Luther give a curious look to Reign.
But it smiled to her.

"Reign, bakit ka naparito? Hinahanap mo si Lucas? Wala sya rito, hindi pumasok." Luther spoke directly.

"Alam ko hindi pumasok si Lucas. Narinig ko lang sa ka blockmate mo."  sabi niya ng may tipid na ngiti.

Luther shocked because of it.

" It means hindi mo din alam kung bakit hindi  siya pumasok ng ilang araw?!" Luther seems stunned.

Tumango si Reign sa sinabi ni Luther. Medyo namamasa ang gilid ng mata ni Reign. She feels useless girlfriend. She feels disappointed to herself.

Kinwento ni Luther ang mga napapansin niya kay Lucas. Nakinig ng mabuti si Reign sa binata.

Nung natapos ang mga napansin ni Luther kay Lucas, nag paalam ito at nag pasalamat.

"If magusap man kayo ni Lucas,please sabihin mo sa kanya na kontakin ako" Reign pleaded.

Tiningnan ni Reign sa mata si Luther.May lungkot na makikita sa mata nito.

" Yes, I will Reign. Nag-aalala na din ako sa kanya." Luther replied.

"Thank you. Alis na ako Luther. Ingat ka" then she wave good bye. Ganon din ang ginawa ni Luther.

Umalis na si Reign sa Architecture Department.And Reign's mind was filled about Lucas.

Nasa gate siya ngayon ng kanilang paaralan. Matamlay sya ngayon at lagi laman ang isip niya si Lucas. Umupo muna siya sa upuan ng gate. At naka tulala. Feeling niya wala siyang ganang gumalaw sa ngayon.

Nagring bigla ang phone,hudyat na may tumawag. Kinuha niya itong ng matamlay. At nakita niyang si Margie ang tumatawag.

She sighed. Then answered the phone.