İSİMSİZ TANRI | BxB

1. BÖLÜM

"ONLAR"

Gözlerimin ardında yaşayanlar vardı, bir türlü onları göremiyordum. Çekemiyordum o perdeyi, ucuz bir roman karakterinden farkım yoktu. Kendimi bildim bileli tarif edemediğim o korkunun esiriydim. Neydi beni bu denli korkutan?

Cevabı gözlerimin ardındaydı, hissettiğim canlı bedenler vardı. Hepsi nefes alıyor, yiyor, içiyor, kanıyorlardı. Kan kokusunu alabiliyordum ama korkumun sebebi bu vahşet değildi. Her gece rüyama giren bir çift göz vardı, koyu kırmızı gözler...

Ateşin en koyu hâliydi o gözler, biraz yaklaşsam dâhi yanacak gibiydim. Sorun yanmakta değildi, sorun o gözlerin sahibiyle birlikte yanmaktı. Kimdi bu? Her gece rüyalarımı ziyaret etmeye ne hakkı vardı? Zihnim tamamen bulanıktı ve ben bu belirsizlikten yorulmuştum. Umursamıyor gibi görünüyordum ama içten içe umursadığım tek şey, göremediğim o silüetlerdi.

Elimdeki karton kahve bardağı avuç içimi yakmaya başladığında haddinden fazla düşündüğümü anladım. Hızla bardağı masanın üzerine bıraktım ve sandalyemi çekerek oturdum. Okulun kütüphanesine gelmiştim, ders çalışmaktan çok birkaç kitap karıştırarak zihnimi dağıtıyordum. Yazılım üçüncü sınıftım, ilk senemde kazandığım için yaş olarak biraz küçük kalıyordum diğerlerine karşı. Hoş, büyük olsam da suratım ergen bir liseli gibi duruyordu.

Erkekler bu suratımla dalga geçerken, kızlar bayılıyordu ve inanın her iki ucu da boklu değnekti. Ben erkeklerden hoşlanıyordum ve bunu uzun zamandır kabûl etmiştim. Seks ihtiyacı dışında kimseyle sevgili anlamında bir beraberliğim olmamıştı. Uğraşmak istemiyordum, zaten karşı taraf donuk hâllerimden sıkılıyordu bir süre sonra. Cilve yapacak, insanları tahrik edecek bir tip değildim, erkeklerin çoğunluğu da bu tipleri istiyordu. Sevgiden ziyade cinselliği ne kadar tatmin edersen, o kadar önemliydin onlar için.

Cinsellik hiçbir zaman hedefimin önüne geçmemişti. Çok saçma gelebilirdi ama ben rüyalarıma giren o gözlerin sahibini bulmak istiyordum. Şimdilik asıl hedefim buydu, kimseye bahsetme niyetinde de değildim.

"Seni burada bulmama hiç şaşırmadım." Karşımdaki sandalye çekildiğinde gördüğüm bedenle birlikte derin bir nefes aldım. "Telefonlarıma neden bakmıyorsun sen?" Ardından önümde duran kahve bardağına baktı "Ayrıca, burada yemek ve içmek yasak. Yine ceza alacaksın." Gözlerimi devirdim, asla susmayı beceremeyen bir arkadaşa sahiptim.

"Ceza almak umrumda değil, telefonum da sessizdeydi."

"O telefon yanında süs olsun diye mi var oğlum? Ne cins herifsin sen ya!" Fatih'in azarlamasını hiç çekecek gibi değildim. Çantamı omzuma alarak ayaklandım. "İşim var benim, sonra görüşürüz."

"Saçmalama da otur şuraya! Bir şey konuşacağım." Tek kaşımı kaldırarak baktım suratına. Gözlerini kısarak yanıtladı beni, "Önemli!" Omuz silkerek tekrar eski yerime oturdum. "Çabuk anlat." İçinden bana ettiği küfürlerin farkındaydım, fakât böyle biri olduğumu biliyordu.

"Bu hafta," bana doğru yaklaşarak sesini kıstı "Yine cinayet işlendi ve ölen kişi edebiyat fakültesinden Çağrı!" Gözlerim irileşirken "Ne?!" Dedim bir anda, eliyle masadaki elime doğru vurdu "Sessiz ol!" Babası polis olduğundan herkesten önce bu haberleri alıyor ve bana yetiştiriyordu. "Bu işlenen beşinci cinayet, okulu mu kapatacaklar artık?" Bilmiyorum dercesine başını salladı. "Katile dair hiçbir iz bulamıyoruz ki!"

"Ceset yine tamamen kansız bir şekilde mi bulundu?"

"Maalesef, evet." Tanrı aşkına! Katil her kimse insanın vücudundaki kanı tamamen bitirip gidiyordu, vampir olduğunu düşünmeye başlıyordum artık. "Hayır, vampirler gerçek değildir." Düşüncemi sesli bir şekilde söylemiş olacağım ki Fatih bu yanıtı vermişti. Alaylı bir şekilde gülümsedim "Olağanüstü gerçekleşen cinayetlerin tek açıklaması bu! Ayrıca rüyama-" Dediğim şeyin farkına vararak son anda durdurdum kendimi.