Merhaba
Sönmüş yıldızlarımızı parlatmayı unutmayalım 🌟
Keyifli okumalar 🖤
Bölüm şarkısı: Görmzeden- Kerem Keskin
┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅
7. BÖLÜM: GERİDE KALANLAR
Soğuk bir yalnızlığa sarılmış üşüyen ruhumu ısıtmaya çalışıyordum. Üzerimdeki yorgan, içimi kaplayan soğukluğu ısıtamıyordu. Kollarımı bedenime öyle sıkı sarmıştım ki kendi bedenimi boğuyormuş gibi hissediyordum. Bacaklarımı karnıma doğru çekip yastığa daha fazla gömüldüm. Gözlerimi kısık bir şekilde aralayıp yeni yeni aydınlanan gökyüzünün soluk ışığına doğru baktım. Gökyüzü aydınlanırken gün canlanmaya başlamıştı. Oysaki ben hala geceden kalma bir karanlıkta gibi hissediyordum kendimi.
Uykusuzlukla geçen bir gecenin ardından yataktan yavaşça kalktım. Bazı gecelerin sabahı, uykusuzluğa iten düşüncelerin armağanı olan baş ağrısıyla devam ediyordu. Yatağımı toplarken ağrıyan başımı görmezden geldim. Dolabımdan siyah bir tişört alıp üstümü değiştirdim. Şarjdaki telefonumu ve yanında duran kulaklığımı da elime alıp çantama koydum. Gece boyu boğulduğum odadan hızla çıkıp dış kapıya yöneldim.
Annem ve Meva mutfakta kahvaltı yapıyordu. Meva heycanla anneme bir şeyler anlatıyordu. Ara ara duyduğum şeylerden anladığım kadarıyla doğum günü partisinden bahsediyordu. Uzun zamandır bu partiyi hazırlıyordu. Yarın akşam parti olacaktı. Boş gürültü, sahte insanlar ve yine boş gürültü olacaktı.
Ben doğum günümü kutlamazdım. Bana böyle şeyler hep anlamsız gelirdi. Ailemin kutlamalarına da izin vermemiştim. Doğum günümde evde durmakta istemezdim. Çünkü boğulurdum. Bu hayata ilk nefes alışımı kutlamak bana her zaman anlamsız gelmiştir. Evde durmadığım zaman kendimi deniz kenarında bulurdum. Deniz kenarında sabah kadar otururdum. Annemle babam geceyi deniz kenarında geçirmeme hep kızsalarda beni gitmekten alıkoyamıyorlardı.
Babam bilmiyorum sanıyordu ama ben deniz kenarına giderken o da arkamdan gelip uzaktan beni izliyordu. Yanıma gelse kaçacağımı biliyordu bu yüzden uzaktan beni korumaya çalışıyordu. Bana uzatılan elleri o kadar görmezden gelmiştim ki soğuk benliğim yüzünden hepsinin elleri donmuştu.
Kapıyı açıp ayakkabılarımı giydim o sırada annem beni görmüş ve kapıya doğru gelmişti. Bazen onlara yaptığım haksızlıklar yüzünden bemcil bir pislik olduğumu düşünürdüm. Ama bu sadece düşünceydi. Annem elinde ki kese kağıdını bana uzattı. Evde yemediğim için bana bir şeyler hazırlamış olmalıydı. Kese kağıdını alıp çantama yerleştirdim.
"Teşekkür ederim,"dedim elimi kapıya yaslayarak.
"Ne demek bitenem." Sıcak bir şekilde gülümsedi. Hak etmediğim sıcaklık karşısında rahatsız oldum ama belli etmeyip dudaklarıma gülümseme denen şeyi yerleştirmeye çalıştım.
Becerememiştim.
Arkama dönüp asansör kabinine girdim. Giriş katı tuşuna basarken aynadaki yansımamla göz göze geldim. Okullar bitmişti, hiç sevmediğim o yaz ayındaydık; tamamen. Derin bir nefesi ciğerlerime çektim. Behnan beyle olan randevuma gidiyordum. Annem randevuyu aksatmama izin vermemişti, bana kalsa gitmezdim. Bana kalsa çoğu şeyi yapmazdım.
Bazı şeylerden kaçmak hep onlara yaklanmaktan öteye geçmiyordu. Kaçarsan kovalanırsın, durursan yakalanırsın, kaçtığın şeyle yüzleşirsen geriye senden bir şey kalmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SOĞUK GÜZELLİĞİ
Romance"Bulutları çok seviyorum," dedi birden. "Neden bulutları seviyorsun?" "Bilmiyorum," duraksadı. "Sanırım bana hissettirdiği duygulardan dolayı seviyorum." **** Alekstimi hastası olan Mirel geçmişiyle yüzleşirken olduğu anı yaşamaya çalışmaktadır. Yıl...
