"Bulutları çok seviyorum," dedi birden.
"Neden bulutları seviyorsun?"
"Bilmiyorum," duraksadı. "Sanırım bana hissettirdiği duygulardan dolayı seviyorum."
****
Alekstimi hastası olan Mirel geçmişiyle yüzleşirken olduğu anı yaşamaya çalışmaktadır. Yıl...
Selammm 🌊 Bölüm atmayalım o kadar çok oldu ki ne zaman attığımı bile hatırlamıyorum. Bu bölümden sonra işler biraz daha hız kazanacak.
İyi okumalar🖤
Beğenmeyi unutmayın🌟
┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine görünmez olmak istediğim bir ortama düşmüştüm. Üstümdeki bedenimi saran sade siyah elbiseyi dolabınderinleriklerinden çıkarıp giymiştim. En son mezuniyet için aldığım bir elibiseydi. Üzerime hala oluyordu. İdare eder. Bu parti için gidip yeni bir şey almakla uğraşamazdım. Siyah kısa saçlarımı tarayıp açıktabıraktım. Dolabımdaki aynadan kendime bakıp kıyafetin içinde ne kadar eğerti duruduğmu gördüm. Ne böyle elbiselerbeni severdi, ne de ben onları. Saçımla daha fazla uğraşmadım. Küçük bir çanta alıp içine telefonumu ve kulaklığımı koydum. Odamdan çıkıp salona geçtim. Annemle Meva hala hazırlanıyorlardı. Babambile hazırlanıyordu. Kıyafetimle beraber giyeceğim platform topuklu ayakkabıyı çıkarken giymek için kapının yanına bırakmıştım. Koltuğa oturup diğerlerini bekledim.
Annem içeriye girerken yanıma gelip bana onaylamaz bakışlarla baktı.
"En azından saçını düzleştirelim," diye önerdi.
"Böyle iyi."
"Bir kıyafet bile aldırmadın bana. Mezuniyet elbiseni giymişsin. Hâlâ sana nasıl oluyor anlamış değilim."
"Hiç değişmem bilirsin anne." Sıkılmış bir şekilde annemin yüzünde benim için üzüldüğünde oluşan o ifadeye baktım.
"Bazı şeyler hiç değişmiyor," diye iç geçirip Meva'nın yanına doğru gitti. Meva makyajıyla uğraşıyor olmalıydı. Makyajı en son mezuniyette yapmıştım. Berbat bir şeydi. O gün benim için lanetli bir gündü. Her anlamda lanetli bir gündü.
Çünkü... o gitmişti.
Salona gelen ayak sesleriyle düşünce ağımdan sıyrılmıştım. Babam gelip yanıma oturdu annemle beraber gittikleri alışverişte yeni aldıkları takımı giymişti.
"Annen içeride söyleniyor bir maşa bile attırmamışsın saçına." Gülerek konuşmuştu, o da biliyordu beni ikna etmek duvarı ikna etmek kadar zordu. İsteyerek gitmiyordum hele de son yaşanan olaydan sonra. Meva her fırsatta bu konuyla ilgili gereksiz fikrlerini dile getirmekten vazgeçmiyordu.
"Podyuma çıkmıyoruz altı üstü bir doğum günü," diye söylendim.
