თავი 5

75 2 1
                                    

დილით არც სავარჯიშოდ წავედი და არც უნივერსიტეტში ვაპირებდი წასვლას,მხოლოდ ანდრო გავაღვიძე.

-დღეს მე არ მოვდივარ(მე)
-რატო?(ანდრო)
-ცუდად ვარ და რას მახსნევინებ არ მინდა(მე)
-სავარჯიშოდ იყავი?(ანდრო)
-არა,წავედი დავიძინებ(მე)
-მია კარგად ხომ ხარ პრინცესა?(ანდრო)
-კი კი არაფერია საშიში(მე)ოთახში შევედი და სიმღერა ჩავრთე...ტირილი დამეწყო, მთელი სხეული კიკანკალებდა,ის მელანდებოდა ვეძახდი გულში,და არ მოდიოდა ჩემთან,ვტიროდი,ვტიროდი თითქოს გული ამომაცალეს,და წყვდიადში შევედი,ვგრძნობდი როგორც მიშუპტებოდა კანი,როგორ მეწვოდა თვალები ვერც ვახელდი და ვერც ვხუჭავდი, ორივე შემთხვევაში უნდა მეტანჯა სიკვდილამდე მინდოდა ჩემს გვერდით ყოფილიყო,და ეხა აქ ყოფილიყო...ვტიროდი ვეძახდი მაგრამ არ მოდიოდა,ისევ ვგრძნობდი მის სურნელს,და ვხედავდი მის თვალებს როგორ მიყურებდნენ,ვგრძნობდი გულში რომ არ მაძლევდა უფლებას რომ გამეგდო,პირიქით შემოდიოდა და კარს აჯახუნებდა,ბოქლომით კეტავდა...და მაშინ როცა ჩენთან არიყო,არავის აძლევდა უფლებას შემოსულიყო,თუ შემოვიდოდა საშინელებას გაუკეთებდა,ტკივილს ვგრძნობდი, გულში თითქოს ვიღაც მირტყავდა და გასაქანს არ მაძლევდა!დრო გადიოდა,ამინდი იცვლებოდა,მაგრამ ჩემს ტკივილს რომელიც ტვინის უკან რაღაცა მტვრიან თაროზე მქონდა შენახული,ვერც დრო შველიდა და ვერც ამინდი.მხოლოდ მესმოდა სიტყვები

"სამუდამოდ ჩემი ფერია იქნები არასდროს დაგტოვებ და შენ მხოლოდ მე მეკუთვნი!"

აბა ჩემი სიყვარული სად არის?,მისი ფერია სად არის რომელიც ესე ძალიან უყვარდა?!ეხა აქ მაგრამ ხალხში ის არასდროს გამოჩნდება ისეთი როგორც ადრეა სულ ისეთი დარჩება, ისეთი ცივი და უემოციო როგორიც არის!

წამოვდექი და სარკესთან მივედი როცა ჩავიხედე შემეშინდა,თვალები ჩაწითლებული მქონდა, კანი თეთრი და გამომშრალი,თმა საშინელ დღეში,

შენი ხმა და თვალები ჩემი ცხოვრებაა ❤️‍🩹Where stories live. Discover now