កាត់មកស្អែកឡើងតែម្ដងក្នុងរឿងបានបង្ហាញឲ្យយើងឃើញនៅកម្លោះសង្ហាម្នាក់កំពុងតែរៀបចំខ្លួនយ៉ាងស្អាតបាតមិនដឹងជាចង់ទៅណាទេថ្ងៃនេះហើយម្នាក់នោះគ្មានអ្នកណានោះទេក្រៅពីកម្លោះសង្ហាចន ជុងហ្គុករបស់យើងនោះ
«ស្អាត់ចឹងងតើបានស្រីតាមស្រឡាញ់តែវាកម្មអីរបស់ខ្ញុំទេនេះបានជាទៅស្រឡាញ់អាល្អិតក្បាលខូចទៅវិញអាហ្គុកអើយអាហ្គុក»ជុងហ្គុកនិយាយតែម្នាក់ឯងនៅទល់មុខកញ្ចក់ដោយនិយាយលើកសរសើរពីសម្រស់ខ្លួនឯងចេញពីមាត់មិនឈប់ក្រោយនិយាយរួចជុងហ្គុកក៏ដើរចុះមកក្រោមនៅពេលដែលចុះមកដល់កក្រោមភ្លាមប៉ារបស់គេក៏ចោសួទៅគេភ្លាមតែម្ដង
«ជុងហ្គុកកូនចង់ទៅណានឹង?»លោកចនសួព្រោះថាមួយរយៈនេះមិនដែរបានឃើញកូនរបស់គាត់ទៅកករុមហ៊ុនសោះ
«អ៎គឺ...គឺកូទៅផ្ទះលោកគីមណាលោកប៉ា»ជុងហ្គុកតបទៅលោកចនវិញបែបអឹុមអៀន
«អ៎....បើចឹងប៉ាផ្ដាំផ្ញើរសួសុខទុក្ខលោកគីមផងណា»លោកចនក៏តបទៅកាន់នាយវិញ
«បាទលោកប៉ាចឹងកូនសុំទៅសិនហើយណាលោកប៉ា»ថាហើយជុងហ្គុកក៏រត់ចេញទៅកករៅបាត់
ងាកមកមើលនៅក្នុងភូមិគ្រឹះមួយដ៏ធំស្កឹងស្កៃឯនេះវិញក្មេងតូចម្នាក់កំពុងតែអង្កុយងក់ងមិនព្រមនិយាយនិងញាំុបាយនោះទេគឺថាតាំងពីម្សិលមិញមកម្លេះគឺគេខឹងនឹងលោកគីមដែលកាលពីម្សិលមិញចូលរួមធ្វើបាបគេទើបគេខឹងមិនព្រមញាំបាយទាល់តែសោះសូម្បីតែជីមីនដែលគេមិនដែលជំទាស់ក៏គេលែងស្ដាប់ដែលថ្ងៃនេះ
«ថេយ៍ៗ.....ហា៎និយាយជាមួយប៉ាៗបន្តិចមកកូនពៅប៉ាៗ»លោកគីមដែរត្រូវអាល្អិតខឹងខ្លាំងជាងគេគាំត់អង្កុយលួងអាល្ងិតនេះឡើងចហ់ខ្យល់ចាប់ទៅហើយអាល្អិតនៅតែមិនព្រមបាត់ទៀតលោកអើយ
«អ៎រៗ....ហៅថេយ៍ៗថាកូនៗពេញៗមាត់តែអត់ជួយកូនទេតែយកកូនទៅឲ្យគរវៃណ៎»ទីបំផុតអាល្អិតក៏ព្រមហើបមាត់និយាយហើយតែមិនបាច់ស្ដាប់សម្ដីទេលោកអើយមើលគេនិយាយចុះដូចមនុស្សចាស់យ៉ាងចឹងសម្ដី
«អា៎ៗ....ប៉ាៗក៏បានសុំទោសថេយ៍ៗហើយតើថេយ៍ៗចង់បានអីទៀត»លោកគីមក៏តបទៅកាន់អាល្អិតវិញ
«ឆុំទោស (សទោស) ថេយ៍ៗបាត់ម៉ាស់ (ខ្មាស់) គេទេចុះ»យីអាល្អិតនេះគ្រាន់តែវៃចាញ់មនុស្សធំសោះអីក៏ណាស់ណាទៅសុទ្ធតែខ្មាស់គេ
«លោកកូនសុទ្ធតែខ្មាស់គេក្រែងរាល់ថ្ងៃនឹងជីមីនអ្នកឆុងទឹកដោះគោឲ្យញាំបាយជីមីនបញ្ចុកងូតទឹកជីមីនងូតឲ្យតើហីលោកកូនហើយមកខ្មាស់គេអីរឿងវៃចាញ់គេនឹងហាស៎លោកកូន?»លោកគីមក៏តបទៅអាល្អិតវិញភ្លាមចំណែកឯអាល្អិតឯនេះវិញគករាន់តែឮលោកប៉ាៗនិយាយបែបនេះហើយក៏រឹងតែក្ដៅចិតលើសដើមគេមិននិយាយស្ដីអីទាំងអស់គឺគេលោកតចុះពីលើតុរត់ទៅអង្កុយនៅលើភ្លៅបងប្រុសរបស់គេវិញ។ កំពុងតែនិយាយគ្នាសុខៗក៏ស្រាប់តែមានសម្លេងមួយបានបន្លឺឡើងមក
«សួស្ដីលោកពូអ្នកមីង»គ្រាន់តែឮសម្លេងនិយាយពីចម្ងាយហៅមកគាត់ក៏បែទៅរកម្ចាស់សម្លេងទាំងអស់គ្នា
«អ៎...ក្មួយជុងទេហេ៎សក្មួយមកទីនេះមានការអីដែល?»លោកគីក្រោយឃើញជុងហ្គុកគាត់ក៏និយាយទៅកាន់នាយ
«អ៎...គឺគ្មានអីនោះទេគឺថាមកលេងលោកពូនឹងណាហើយលោកប៉ាថាផ្ដាំផ្ញើរឲ្យខ្ញុំសួសុខទុក្ខលោកពូផងបាទ»ជុងហ្គុកក៏តបទៅគាត់វិញបើនិយាយពីអាល្អិតវិញគ្រាន់តែឃើញជុងហ្គុកភ្លាមភ្នែករបស់គេសម្លឹងមើលទៅជុងហ្គុកឡើងចង់ជ្រុះទៅហើយអាមនុស្សកំពុងតែខឹងស្អប់ស្រាប់ផងមកឲ្យឃើញមុខទៀតអាពូៗនេះយ៉ាប់តែម្ដងហើយ
«នែ៎....អាល្អិតមើលស្អីតិចជ្រុះគ្រាប់ភ្នែកបាត់ទៅ»ជុងហ្គុកដែលសង្កេតឃើញថាអាល្អិតអាច់ចៃសម្លក់គេបែបនេះគេក៏សួរទៅកាន់អាល្អិត
«ទេ....! ថេយ៍ៗងល់ (ឆ្ងល់) ដល់ហើយពូៗឯងអត់ទះ (ផ្ទះ) ទេហីបានមកដើរនៅទះគេនឹង»អាល្អិតមិនតបទៅនឹងសំណួររបស់មនុស្សធំនោះទេតែបែជាសួរសំណួទៅគេវិញ
«យី...! អាល្អិតនេះឬជាពាក្យស្វាគមន៍ម្ចាស់ផ្ទះរបស់ឯងនោះ?»ជុងហ្គុកក៏សួទៅកាន់អាល្អិតវិញភ្លាមតែម្ដងយីអាមនុស្សមកមិនទាន់ទាំងបានអង្កុយលេងផងក៏ត្រូវរបស់អាល្អិតនេះទៅបាត់ហើយ
«អ្នកណាស្វាគមន៍ពូៗឯងនោះមកតែខ្លួនឯងសោះនឹងហា៎សបើថាគេហៅមកមិនថាទេតែនេះគេមិនបានហៅក៏មកដែលណ៎»អាល្អិតមិនឲ្យចាញ់ក៏និយាយទៅកាន់មនុស្សធំវិញ
«ហឹុុម...គិតទៅចារឹកអញ្ចឹងតើបានកាលពីម្សិលមិញលោកពូនឹងអ្នកមីងអត់ជួយប្រហែលជាពួកគាត់លែងស្រលាញ់ហើយមើលទៅលោកពូឲ្យខ្ញុំយកទៅដាក់នៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាទេខ្ញុំយកអាល្អិតនេះទៅដាក់ឲ្យមិនចាំបាច់ឲ្យលោកពូហត់យកគេទៅដោយខ្លួនឯង»និយាយដឺអាល្អិតមិនអស់ចិត្តហើយឈ្លៀតទាញលោកគីមមកទៀតចំណែកឯអាល្អិតវិញគ្រាន់តែឮជុងហ្គុកនិយាយថាប៉ាៗម៉ាក់ៗឈប់ស្រឡាញ់គេភ្លាមក៏ស្រាប់តែខឹងនឹងមនុស្សធំជាខ្លាំង
«អាយៗ.....ផូស...បា្រវ....»ថេយ៍ៗមិនដឹងថាបានអ្វីទៅវាយជុងហ្គុកក៏ក្រលែកឃើញកែវទឹកដោះគោរបស់គេគេក៏ទាទៅគប់យកជុងហ្គុកតែម្ដងទៅ
«អ៊ួយ...!ក្មួយជុង»លោកគីមនឹងអ្នកស្រីគីមស្រែកឡើងមកព្រមគ្នាតែម្ដងហ្ហើយរកទុក្ខដាក់ខ្លួនឲ្យទាល់តែបានពិតមែនហើយ
«អឹុស ...បែកក្បាលយើងម្ដងទៀតបាត់»ជុងហ្គុកនិយាយទៅកានអាល្អិតនេះគេស្គាល់អាល្អិតនេះមិនបានប៉ុន្មានថ្ងៃផងបែកក្បាលពីដងទៅហើយលោកអើយលោក
«បែកទៅមានបាល (ក្បាល) ថេយ៍ៗឯណាបាល (ក្បាល) ពូៗឯងតើ»អាល្អិតមិនបានខ្វល់ហើយឈ្លៀតនិយាយឌឺដា់ជុងហ្គុកទៀត
«យើស....! ថ្ងៃនេះប្រដៅអាល្អិតអាច់ចៃឯនេះឲ្យស្គាល់ខ្ពស់ទាបម្ដងមើល»ថាហើយជុងហ្គុកក៏ចូលទៅចាប់ពរអាល្អិតចេញពីភ្លៅជីមីនរកតែអាល្អិតតោងកជីមីនមិនទាន់
«អាយៗ.....ដាក់ថេយ៍ៗចុះភ្លាម...អាយៗ...»អាល្អិតគ្រាន់តែជុងហ្កុកលើកពរគេភ្លាមគេក៏ស្រែកចាចតែម្ដងហើយ
«សឺុតៗ.....ហឹុមថ្ពាល់ឯងនេះក្រអូបណាស់អាល្អិត»ជុងហ្គុកសុខៗក៏ស្រាប់តែទៅថើបថ្ពាល់អាល្អិតពីរខ្សឺតដឹងហើុថាអាល្អិតនេះកំណាញ់ខ្លួនកម្រិតណានោះលោកគីមអ្នកស្រីគីមនឹងជីមីនបើភ្នែកធំមើលទៅជុងហ្គុកនេះគេហ៊ានថើបអាល្អិតនេះឬមិនរស់ទេដឹងមើលទៅ
«អាយៗ.....ញាញ់ៗ.....គ្រិបៗ....ផាច់ៗ..»អាល្អិតស្រែកតែបន្តិចគេក៏ស្រវាខាំជុងហ្គុកផងទះផងគ្មានប្រណីដៃនោះទេ
«អាយ....អាល្អិតដាច់ស្លឹកត្រចៀកយើងហើយអាល្អិត...អាយៗ...»ជុងហ្គុកស្រែកយកតែម្ដងលើកនេះអាល្អិតនេះខាំគេគ្មានប្រណីដៃទេលែងមែនទែនតែម្សងហើយទាំងខាំទាំងទះគេមិនដកដៃសោះ
«នេះនែ៎.....អាពូៗកួត (ឆ្កួត) ងាប់ៗ..ផាច់ៗ..»អាល្អិតប្រលែងចេញពីការខាំបែមកស្រែកដាក់ជុងហ្គុកវិញរួចក៏ទះគេបន្តទៀតដៃដែរនៅសល់ក៏ចាបបោចសក់ជុងហ្គុកថែមទៀត
«អ៊ួយៗ....អាល្អិតយើងឈឺៗ....បានហើយ....អាយៗ...លេងអាល្អិតលេងដាច់ចុងដោះយើងឥលូវហើយអាល្អិត....អាយ..»ជុងហ្គុកស្រែកវាសតែម្ដងយីអាល្អិតនេះខាំស្លឹកត្រចៀកបោចសក់មិនអស់ចិត្តឈ្លៀតមកខាំចុងដោះគេទៀតលោកអើយលោកអាល្អិតមិនបានស្ដាប់គេនោះទេគឺគេគិតតែពីខាំនឹងទះមិនឈប់
ផាច់ៗ...គ្រិបៗ...
«អាយៗ....ម៉ែអើយជួយកូនផងដាច់ដោះកូនឥលូវហើយអាល្អិតឈឺៗ.....អាយ..»មិនស្ដាប់ហើយលើកនេះអាល្អិតខាំដោះគេឮសូតែគ្រិបៗជុងហ្គុកសឹងតែប្រកាច់ទៅហើយលោកអើយកន្លែងផ្សេងមានមិនខាំបែជាទៅខាំចុងដោះទៅវិញអាល្អិតអាច់ចៃនេះវើយ
«ញាញ់ៗ.....គ្រិបៗ.....ផាច់ៗ.....
«អឹុក.....
«ក្មួយជុងហ្គុក....លោកជុងហ្គុក...!
Continues.....
