ផាំងប្រាវ......
«យើងស្រឡាញ់ឯងអាល្អិត.....អុឹក.....»និយាយបានតែត្រឹមនឹងជុងហ្គុកក៏បិទភ្នែកជិតតែម្ដង។ ចំណែកឯខាងអ្នកស្រីចនវិញគឺថាគាត់ស្រែកស្ទើរតែបែកភូមិគ្រឹះទៅហើយ
«កូនជុងៗ.........លោកបងៗកូនជុងហ្ហឹកៗ.....»អ្នកស្រីចនគាត់ស្រែកទៅកាន់លោកចនដែលអង្កុយនៅក្បែរនោះ
«មានរឿងអ្វីមែនទេអូន ?»លោកចនក៏ចូលទៅសួរនាំប្រពន្ធរបស់ខ្លួន
«កូនជុងៗ......»គាត់និយាយបានតែបន្តិចក៏សន្លប់បាត់ទៅ
Skip......
កាត់មកកន្លះម៉ោងក្រោយមក.........
«លោកគ្រូពេទ្យៗ.....កូនរបស់ខ្ញុំគេយ៉ាងមិចហើយ.....»លោកចននៅពេលដែលឃើញគ្រូពេទ្យបើកទ្វារចេញមកគាត់ក៏រត់ចូលទៅសួរ
«អ្នកជំងឺរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយប៉ុន្តែ.....»លោកគ្រូពេទ្យគាត់និយាយបានតែត្រឹមនឹងក៏ស្ងាត់មាត់បន្តិច
«ប៉ុន្តែគេយ៉ាងមិចទៅលោកគ្រូពេទ្យ......»លោកចនគាត់ក៏និយាយចោទសួរទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យ
«គឺដោយសារតែអ្នកជំងឺទទួលរងនៅការប៉ះទង្កិចផ្នែកក្បាលខ្លាំងពេកទើបបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់ការចងចាំ»លោកគ្រូពេទ្យក៏និយាយតបទៅកានលោកចនវិញ
«ហាស៎.....ថាមិចបាត់បងការចងចាំឬ?»លោកចនគាត់ក៏ស្រែកឡើងមក
«បាទគឺត្រូវហើយគឺដោយសាតែប៉ះពាល់ផ្នែកក្បាលខ្លាំងពេក»លោកគ្រូពេទ្យក៏និយាយតបទៅវិញ
«អញ្ចឹងតើពេលណាទើបគេមានការចងចាំឡើងមកវិញទៅលោកគ្រូពេទ្យ?»លោកចនក៏និយាយតបសួរទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យវិញ
«វាអាស្រ័យទៅលើអ្នកជុំវិញខ្លួនឧស្សារហ៍រំលឹករឿងចាស់ៗរបស់គេ»លោកគ្រូពេទ្យក៏និយាយតបទៅកាន់លោកចនវិញ
«បើអញ្ចឹងតើពេលណាទើបកូនរបស់ខ្ញុំគេដឹងខ្លួនទៅលោកគ្រូពេទ្យ?»លោកចនក៏បន្តសួរទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យ
«ប្រហែលជាស្អែកគាត់ដឹងខ្លួនមកវិញហើយបាទ»លោកគ្រូពេទ្យតប
«អញ្ចឹងខ្ញុំអគុណលោកគ្រូពេទ្យហើយ»លោកចនក៏និយាយតបទៅលោកគ្រូពេទ្យ
«វាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំស្រាប់ហើយបើអស់ការអ្វីហើយខ្ញុំសុំជំរាបលាសិនហើយបាទ»ថាហើយលោកគ្រូពេទ្យក៏ដើរចេញទៅបាត់ទៅ។ ក្រោយពីលោកគ្រូពេទ្យចេញទៅបាត់លោកចនគាត់ក៏ដើរចូលទៅមើលជុងហ្គុក
ក្រាក.........
«ឆាប់ដឹងខ្លួនណាកូនសម្លាញ់»លោកចនគាត់ក៏និយាយទៅកាន់រាងកាយដែលដេកស្ដូកស្ដឹងនៅលើគ្រែ
កាត់មកស្អែកឡើងតែម្ដង.......
«លោកអ៊ុំតើគាត់យ៉ាងមិចទៅហើយ?»រាងតូចថេយ៍យ៉ុងដែលមកជាមួយប៉ាម៉ាក់គេដើម្បីមកសួរសុខទុក្ខក៏និយាយឡើងមក
«ជុងហ្គុកកគេអស់អីហើយរងចាំតែថ្ងៃគេដឹងខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ»លោកចនគាត់ក៏តបទៅកាន់រាងតូចវិញ
«ឲ្យថេយ៍សុំទោសផងដែលធ្វើឲ្យលោកពូគាត់ក្លាយទៅជាបែបនេះថេយ៍ពិតជាសុំទោសពិតមែន»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់លោកចនវិញទាំងដឹងកំហុស
«មិនអីនោះទេអ៊ុំមិនបានខឹងនឹងក្មួយនោះទេតែក្មួយអាចជួយនៅមើលជុងហ្គុកបន្តិចតើបានទេអ៊ុំចង់ចេញទៅទិញអ្វីមកទុកឲ្យកូនជុងពេលគេដឹងខ្លួនក្រែងលោគេឃ្លាន»លោកចនក៏និយាយតបទៅកាន់រាងតូចវិញ
«បាទមិនអីនោះទេលោកអ៊ុំនាំគ្នាទៅចុះចាំថេយ៍នៅមើលគាត់ជំនួសឲ្យ»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់លោកចនវិញ
«បើអញ្ចឹងអ៊ុំសុំផ្ញើរកូនជុងផងណាតោះអូនទៅជាមួយបងឯងទាំងពីក៏ត្រូវទៅដែល»លោកចនក៏និយាយទៅកាន់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួនរួចហើយគាត់ក៏បែទៅនិយាយជាមួយលោកគីមនឹងអ្នកស្រីគីមរួចពួកគាត់ក៏ដើរចេញទៅបាត់
បន្តិចក្រោយមក.......
«ហ្ហឹកៗ.......ប៉ាៗម៉ាក់ៗ.....នៅណាហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ.. ..ហ្ហឹកៗ ....» អ្នកដែលងើបពីសន្លប់ក៏ស្រែកឡើងមកនៅពេលដែលដឹងខ្លួនឡើងមកនោះ
«អា៎ៗ......លោកដឹងខ្លួនហើយមែនទេ?»រាងតូចដែលចូលបន្ទប់ទឹកគ្រាន់តែឮសម្លេងស្រែកយំគេក៏រត់ចេញមកភ្លាមតែម្ដង
«ហ្ហឹកៗ.......ម៉ាក់ៗ......ហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗម៉ាក់......ហា៎ៗ...»ជុងហ្គុកក៏និយាយឡើងមកកាន់រាងតូច
«អេ៎ៗ.......អាលោកឆ្កួតឃ្លានមឹមៗស្អីថេយ៍ទះបាក់កអាលូវនឹង»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញយីស្អីមឹមៗស្អីនេះ
«ហា៎ៗ......ម៉ាក់ៗស្រែកឲ្យហ្គុកគីម៉ាក់ៗចិត្តអាក្រក់.....ហ្ហឹកៗ.....»ជុងហ្គុកក៏ស្រែកយំកាន់តែខ្លាំង
ក្រាក.......
«ជុងហ្គុកកូនដឹងខ្លួនហើយមែនទេកូនម៉ាក់»អ្នកស្រីចននឹងលោកចនដែលបើកទ្វារចូលមកឃើញជុងហ្គុកដឹងខ្លួនពួកគាត់ក៏រត់ទៅមើលតែម្ដង
«អ៊ុំៗ....ជាអ្នកណាគេនឹងមិចមកហៅហ្គុកគីកូនចឹង»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់អ្នកស្រីចនវិញ។ ចំណែកឯអ្នកស្រីចនវិញគាត់ភ្លេចគិតទៅថាជុងហ្គុកគេបាត់បងការចងចាំ
«ម៉ាក់ៗ......ជាម៉ាក់របស់កូននោះអីជុងហ្គុកកូនចាំមិនបានទេហេស៎?»អ្នកស្រីចនគាត់ក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
« No No អូនឈ្មោះ ហ្គុកគី មិនមែនជាប់គុកនោះទេបាទ»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់អ្នកស្រីចនវិញ
«ចុះកូនចាំប៉ាបានដែលទេជុងហ្គុក?»លោកចនក៏ចូលទៅនិយាយទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញម្ដង
«ប្រាប់ហើយថាអូនឈ្មោះ ហ្គុកគី មិនមែន ជាប់គុកទេអ៊ុំៗយល់ទេហាស៎»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់លោកចនវិញ
«អា៎ៗ.....ហ្គុកគីក៏ហ្គុកគីចឹងតើហ្គុកគីឃ្លានដែលទេហាស៎»លោកចនក៏និយាយឡើងមកកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«ឃ្លានតែហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ.......ហ្ហឹកៗ....មឹមៗ...»ជុងហ្គុកក៏និយាយឡើងមក
«ហាស៎ថាមិចមឹមៗ.......?»អ្នកនៅទីនោះស្រែកមកព្រមគ្នាតែម្ដងមានតែថេយ៍យ៉ុងនោះទេដែលគេមិនបានស្រែក
«បាទហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ.....»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅវិញ
«អញ្ចឹងចាំប៉ាៗទៅទិញទឹកដោះគោឲ្យហ្គុកគីណា»លោកចនគាត់ក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«អត់ទេៗ.....ហ្គុកគីចង់មឹមៗចែៗនោះ ?»ជុងហ្គុកនិយាយរួចហើយក៏លើកដៃចង្អុលទៅកាន់រាងតូចតែម្ដង។ ចំណែកឯលោកចននឹងអ្នកស្រីចនវិញគាត់ក៏បែរមើលទៅតាមដៃរបស់ជុងហ្គុកទើបគាត់ដឹងថាជុងហ្គុកគេចង្អុលទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុង
«ហាស៎.....នែ៎ៗអាលោកឯងនេះនិយាយភ្លើៗប្រយ័ត្នខ្ញុំទះបាក់កណាមកមឹមៗស្អី?»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«ហា៎ៗ......ចែៗស្រែកឲ្យហ្គុកគីម៉ាក់ៗ»ជុងហ្គុកក៏ស្រែកប្រាប់ទៅកាន់ម៉ាក់របស់គេ
«ក្មួយថេយ៍មកតាមអ៊ុំ ....អ៊ុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយក្មួយបន្តិច»លោកចនក៏និយាយតបទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុងឲ្យទៅតាមគាត់ចំណែកឯរាងតូចក្រោយឮលិកចនហៅគេក៏ដើរទៅតាមគាត់
«លោកអ៊ុំហៅថេយ៍មកមានកាអ្វីមែមទេលោកអ៊ុំ ?»ថេយ៍ក៏និយាយសួរទៅកាន់លោកចន
«អ៊ុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយក្មួយបន្តិចកាលដែលកូនជុងក្លាយទៅជាបែបនេះក៏ព្រោះតែគេបានបាត់កាចងចាំដោយសារតែកាលគ្រោះថ្នាក់ក្បាលរបស់គេទទួលរងកាប៉ះទង្គិចខ្លាំងពេក»លោកចនក៏និយាយប្រាប់រឿងដែលជុងហ្គុកនិយាយប្លែកទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុង
«ហាស៎......បាត់កាចងចាំឬ ?»ថេយ៍ក៏ស្រែកឡើងមកតែម្ដងគេមិននឹងស្មានថាដល់ថ្នាក់នឹងទេ
«ត្រូវហើយក្មួយកូនជុងគេនឹងក្លាយចារឹកទៅជាកូនក្មេងទាំងស្រុងតែម្ដង»លោកចនក៏និយាយតបទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុងវិញ។ កំពុងតែនិយាយមិនទាន់ទាំងចប់ផងស្រាប់តែឮសំឡេងស្រែកយំឡើងមក
«ហា៎ៗ.....ហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ.......ចែៗនៅណាហ្គុកគីចង់មឹមៗចែរៗ.....ហា៎ៗ.....»ជុងហ្គុកស្រែកស្ទើរតែបែកមន្ទីពេទ្យទៅហើយលោកអើយ
«ស្លាប់ជាមិនខានទេលោកអើយមកចង់មឹមៗស្អីនេះស្លាប់ជាមិនខានទេ»រាងតូចក៏និយាយឡើងមក
«ជួយអ៊ុំបន្តិចទៅណាក្មួយថេយ៍ណាអ៊ុំសុំអង្វរទៅចុះ»លោកចនក៏និយាយឡើងទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុង
«លោកអ៊ុំតែថេយ៍ថា.....»រាងតូចនិយាយមិនទាន់ចប់ផងាម្លេងស្រែកក៏បន្លឺឡើងមកម្ដងទៀដ
«អាយៗ......ហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ......ហ្គូកគីងាប់អាលូវហើយ.....មឹមៗ....»ជុងហ្គុកក៏ស្រែកឡើងមកម្ដងទៀត
«អា៎ៗ......ទៅហើយៗ......»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញមុននឹងរត់ទៅរកគេ
«មឹមៗ......ហ្ហឹកៗ.....មឹមៗចែៗ.....»ជុងហ្គុកគ្រាន់តែឃើញរាងតូចរត់ចូលមកគេក៏និយាយឡើងមក
«ហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗមែនទេ? »រាងតូចក៏និយាយឡើងទៅកាន់ជុងហ្គុក
«ហុិកៗ....មឹមៗហ្គុកគីឃ្លានមឹមៗ»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់រាងតូចវិញ
«បើហ្គុកគីចង់មឹមៗហ្គុកគីត្រូវតែហៅថេយ៍ថាថេយ៍ៗមិនមែនចែៗនោះទេ»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«ចែថេយ៍ៗមឺនទេ ? ឈ្មោះពិរោះណាស់ៗ »ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់រាងតូចវិញ
«មិនមែនចែថេយ៍ៗគឺថេយ៍ៗហ្គុកគីយល់ដែលទេ ?»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«អត់ទេៗ.....ហ្គុកគីចង់ហៅថាចែថេយ៍វិញពិរោះជាង»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅវិញ
«បើហ្គុកគីមិនស្ដាប់ថេយ៍ៗអត់ឲ្យមឹមៗទេ»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«មឹមៗ....ឃ្លានមឹមៗ...ហា៎ៗ.....»ជុងហ្គិក៏និយាយតបទៅកាន់រាងតូចវិញ
«អា៎ៗ.....មឹមៗក៏បានដែលមោះមឹមៗបានតែហាមខាំណាហ្គុកគីយល់ដែលទេ ?»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញ
«យល់ៗ....ហ្គុកគីយល់ហើយមឹមៗ.....»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅវិញ
«នេះមឹមៗទៅតែកុំខាំណាតែខាំថេយ៍ៗវៃហើយណា.....»រាងតូចក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញមុននឹងលើកអាវឲ្យជុងហ្គុកមឹមៗ
«ហុិកៗ......មឹមៗ.....អឹុុម.....
គ្រឹបៗ.....
«អាយៗ......ផាច់ដឹបៗ.....
ប្រូស.......
Continues........
