Sen kararını verdin
Hiçbir zamana bana çıkmayacağını bildiğin yollarda,
huzurlu ve emin adımlarla adım attın.
Bastığın tek şeyin beton olmadığını,
ayaklarının altına birde önceden zaten parçalaranmış kalbimi de aldın.
Beni kendi hikayede düşman belledin.
Benim ise tüm hikayemin başı da sonu da sendin.
Uzağımda olduğun yetmiyormuş gibi
tekrardan mesafeler koydun aramıza.
Oysa ben senin hiç içime çekme fırsatı bulamadığım
o kokuna hasrettim.
Sevmediğini dile getirene bile razı olan beni,
buna bile layık görmeyerek ortada bıraktın.
Arada bakışlarını yakaladım.
Ah o bakışların zaten her şeyin başlangıcıydı.
İşte onlar zorladı en çok uzak kalmamda beni
Sensiz olamayacakmışım gibi hissettirdin.
Haklıydın, sensiz de senli de olamadım.
İzin versen belki senin olurdum.
Haklıydın, değmezdim.
